ใจซ่อนรัก...ตอนที่ 8...อะไรที่บังใจ💔
...ในวันที่ต้องจากกันแบบนี้...วันที่เค้าต้องตัดใจจากเธอไปเรียนต่อต่างประเทศตามคำสั่งของพ่อแม่..........
....วันที่เค้าจำใจต้องปล่อยเธอเป็นอิสระ......แค่อยากเห็นเธอยิ้มและพูดดีๆกับเค้าบ้างเท่านั้นเอง..
" ไงป๋าจะเปย์เค้าแต่เค้าไม่รัยเนี่ยความรู้สึกมันเป็นยังไงวะ ฮ่าๆๆ"😂
" หึ หึ 😏มึงไปไกลๆตีนกูเลยยยยย"
" แหม๋ๆ กูแค่แซวเล่นเองเพื่อน แล้วนี่ไม่คิดจะบอกเค้าหน่อยเหรอว่ารักเค้า มึงจะมาทำสถิติรักมาราทอนแบบนี้ไม่ได้นะ แถมรักข้างเดียวอีก นี่มึงโง่หรือบ้าวะเนี้ย"
" มึงจะให้กูบอกได้ไง ตั้งแต่วันนั้นมายด์ก็ยังไม่คุย
กับกูเลยสักคำ"😞
" อ้าวเหรอ...แต่ยังไงมึงก็ต้องบอกนะ กล้าๆหน่อย
ที่อย่างอื่นไม่เห็นต้องให้บอกเลยหนิ"
" ไม่กล้าว่ะ"
อานัทที่ยืนอยู่ข้างๆแนะให้เพื่อนที่กำลังยืนเหม่อลอยไปบอกรักสาว แต่เอกภพก็ตอบกลับอานัทไปด้วยเสียงแผ่วเบา เพราะถ้ากล้าก็คงบอกไปนานแล้ว และที่สำคัญเค้ากลัวคำตอบมากๆ ถึงแม้ว่ามายด์จะไม่ได้แสดงความรังเกียจเค้าแต่มาย์ก็ไม่เคยแสดงออกถึงท่าทีที่จะชอบเค้าเลยสักนิดเดียว
เอกภพได้แต่ถอนหายใจใส่หน้าอานัท .....เพื่อนก็คงเป็นคำตอบสุดท้ายที่มายด์จะให้...ไม่ขอเสี่ยง
....อยู่ที่เดิมแบบนี้น่าจะดีกว่า😞
...หลังจากที่ต้องจากกันโดยไม่ได้ร่ำลา ต่างคนก็ต่างไปทำหน้าที่ของตัวเอง มายด์ได้งานทำที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งและส่งตัวเองเรียน มสธ ถึงเวลาก็ค่อยไปสอบ เธอขยันทำงานและอ่านหนังสือไม่เคยขาด
เอกภพ หลังจากวันจบการศึกษาพ่อและแม่ของเค้าก็พาไปเรียนต่างประเทศทันที และส่วนแก๊ง
เพื่อนสาวก็เรียนที่มหาวิทยาลัยปกติ
สองสามปีแรกเอกภพยังคงทักไลน์และโทรมาให้มายด์เห็นหน้าอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ยังเหมือนเดิม ยัง
คงชวนเธอทะเลาะและพูดจาน่าตบกะโหลกเหมือนเดิม หรือไม่ก็โทรมาฟังเสียงมายด์ด่าบ้างเป็นครั้งคราว...
ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติและมีความสุขดี....เพราะ
เพื่อนๆของมายด์ก็แวะมาหาเป็นประจำ...แต่วันนี้
#ร้านอาหาร(ที่มายด์ทำงาน)
" มายด์ เป็นไงบ้าง...คิดถึงจังงงงง"
" คิดถึงเหมือนกัน"
" ขอโทษนะช่วงนี้ไม่ได้มาหาเลยอ่ะ
เมย์ มะปราง และน้ำหวานมาหาเพื่อนสาวที่ร้านและกอดให้หายคิดถึงเหมือนไม่เจอกกันนานทั้งที่ก็แค่สามอาทิตย์ แต่ก็เพราะช่วงนี้สาวๆกำลังจะจบการศึกษาจึงหายหน้าไปจากมายด์ช่วงหนึ่ง
" ไม่เป็นไรเลย อย่าคิดมากน่ะถึงไม่ได้มาหาแต่เมื่อวานเธอก็พึ่งไลน์มาเองหนิ ฮ่าๆๆ"
" มันก็ไม่เหมือนเจอหน้ากันป่ะ"
" โอ๋ๆ ได้เจอกันแล้วนี่ไง"
มายด์ทั้งพูดทั้งขำเมย์ที่ดูเหมือนจะรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้มาหามายด์นาน จนมะปรางและน้ำหวานก็อดขำไม่ได้
" ไหนๆก็เจอกันแล้ว ไปกินอาหารเพื่อสุขภาพกันดีกว่านะ"
" อะไร อาหารเพื่อสุขภาพ"
น้ำหวานรีบพูดก่อนที่เมย์จะดราม่าไปกว่านี้ แล้วเธอก็ทำสำเร็จเมื่อเมย์หันกลับมาถามเธอแบบงงๆ
" ก็หมูกะทะไง"
" ฮ่าๆๆ 🤣มันสุขภาพตรงไหน นี่มันมะเร็งชัดๆ"
" ก็สุขภาพจิตของพวกเราไง🥰"
ตอนนี้สาวๆโตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ความสวยที่ติดตัวพวกเธอมาแต่เกิดก็เช่นกัน ถ้ามีใครมาเห็นก็ต้องหลงไหลและอยากจะครอบครองใครในกลุ่มนี้สักคนเป็นแน่ มายด์หลังจากที่เธอพ้นสภาพ
การเป็นแฟนมโนของเอกภพและก้าวออกมาสู่โลก
ภายนอก ก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตาแวะเวียนมาส่งขนมจีบให้เธอไม่ขาดสาย
แต่เธอเองก็ตอบกลับไมตรีของพวกเค้าเหล่านั้นไปแบบสุภาพอ่อนโยนว่า ยังไม่พร้อมที่จะรับใครสักคนเข้ามาในตอนนี้ ในใจของเธอยังคงรอใครสักคน คนที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร
...แต่การที่เธอรอใครคนนั้นมาตลอด.....อาจจะไม่มีประโยชน์แล้ว ...เพราะวันนี้มีบางอย่างในชีวิต
ของเธอหายไป...
ตึ่ง......เสียงไลน์ของน้ำหวานดังขึ้นหลังจากที่กลับ
จากร้านหมูกะทะ ข้อความในแชททำให้น้ำหวานงง
เป็นอย่างมาก
" น้ำหวานช่วงนี้ได้ข่าวไอ้ภพบ้างไหม"
" ไม่นะมายด์ถามหามันทำไมเหรอ"
" อ๋อ ไม่มีอะไร แค่แปลกใจน่ะ ปกติมันจะไลน์มาทุกวัน แต่นี่หายไปเป็นเดือนแล้ว ก็..เลยสงสัยว่ามันจะไปแอบตายที่ไหนแล้วไม่มีใครรู้รึป่าวน่ะ"
" ไม่หรอกมั้ง มันก็คงจะยุ่งๆแหละใกล้จบแล้วหนิ"
" อืม....โอเค น้ำหวานนอนเถอะไม่กวนล่ะ ฝันดีนะ"
เสียงไลน์ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายสติ๊กเกอร์น่ารักๆของน้ำหวานไม่ได้กลบความคิดฟุ้งซ่านของมายด์
ไปได้เลย .........สิ่งที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องปกติที่สุด
อยู่ดีๆวันนี้กลับไม่ปกติอย่างที่เธอคิด...........
(หวังว่าคงยังไม่ได้เป็นอะไรตายไปแล้วนะ)
...ยิ่งเวลาผ่านไปนานวันคนที่หายไปก็ไม่มีวี่แววว่าจะเห็นหัว มายด์เฝ้าถามไถ่เพื่อนทุกคน แต่ก็ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครได้ยินข่าว แถมทุกคนยังถามมายด์กลับมาว่าเธอเองสิที่น่าจะเป็นคนที่รู้ดีกว่าคนอื่นเพราะเค้าติดต่อเธอแค่คนเดียว
ความหวังสุดท้ายของมายด์คืออานัทเพื่อนสนิทของเค้าแต่เมื่อไปที่บ้านอานัทก็ได้รู้ว่าอานัทย้ายไปเรียนต่างประเทศแล้วเมื่อปีก่อน เธอส่งเมลหาอานัทแล้วแต่ก็ไม่มีเมลตอบกลับหายเงียบไปทั้งสองคน....
...จริงๆแล้วชายหนุ่มสองคนนี้เป็นพวกโลกส่วนตัวสูง ไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนไหนในห้องเป็นพิเศษ
หายตัวบ่อยเป็นกิจวัตร ยิ่งเอกภพด้วยแล้วหายเหมือนล่องหนได้ แต่มายด์ก็ไม่เคยสังเกตุเลยสักครั้ง เพราะเธอไม่จำเป็นต้องหาเค้าให้วุ่นวายเหมือนคนอื่นเค้าก็จะมาให้เธอเห็นเองตลอด มายด์จึงไม่เคยรู้ข้อนี้เลย
เมื่อเจอทางตันบวกกับเวลาหลายเดือนที่เอกภพหายไปจากชีวิตเธอ ตอนนี้มายด์แทบจะล้มทั้งยืน
ความรู้สึกจุดอกที่เริ่มมีมาตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เค้าหายไปมันเหมือนจะกลายมาเป็นของเหลวที่ทำให้เธอพะอืดพะอมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกในขณะนี้
เธอเหมือนขาดบางสิ่งบางอย่างไป ทุกอย่างรวน
ไปหมด เห็นใครก็คล้าย ได้ยินเสียงใครก็เหมือนจะใช่ไปหมด หลายเดือนที่ผ่านมามายด์ถามตัวเองซ้ำๆทุกวันว่าทำไมถึงคิดถึงคนที่ชอบกวนประสาท คนที่พูดจาน่าตบ คนที่รุ่มร่ามกับเธอตลอดเวลา คนที่เป็นเงาตามตัว คนที่เธอไม่คิดจะชอบแต่วันนี้ทำไมเธอถึงคิดถึงเค้ามาก....มากซะจนไม่อยากเชื่อว่าจะคิดถึงได้มากขนาดนี้
หลายครั้งที่มายด์เฝ้าถามตัวเองทุกๆครั้งเธอก็จะได้คำตอบเป็นน้ำใสๆที่ร่วงหล่นลงมาอาบสองแก้ม
และครั้งนี้ก็เช่นกัน สองมือน้อยๆยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่เปียกโชก ริมฝีปากบางหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า
" ความรู้สึกแบบนี้ นี่ฉันรักแกจริงๆใช่ไหมภพ รักมานานแค่ไหนแล้วเนี้ย ฮ่ะๆ "😢😅😭
แล้วน้ำตาก็พรั่งพรูลงมาไม่หยุดหย่อน สาวน้อยหัวเราะทั้งน้ำตาให้กับความโง่งมของตัวเอง
ที่กว่าจะรู้ว่ารักก็เมื่อสายไปซะแล้ว อะไรกันนะที่มาบดบังหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ไว้ไม่ให้เห็นหัวใจอีกดวงที่วางอยู่ตรงหน้า กว่าจะมองเห็นก็ในวันที่เค้าจากไปซะแล้วนี่เหรอ...โง่สิ้นดี....
...มายด์ใช้เวลาอยูกับความเจ็บปวดนี้ทุกวันทุกคืน ทำไมนะในแต่ละวันมันถึงได้เนิ่นนานขนาดนี้
เหมือนกับว่าหนึ่งวันไม่ได้มีแค่ 24 ชั่วโมง.....
...😧🥺😨😰😥😢😭😭😭😭😭😭😭😭😭...
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ติดตาม
แล้วพบกันใหม่...สวัสดีค่ะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
