"วันศุกร์...สุดหรรษา" (ใน กทม.)
คำติดปากที่เรามักพูดกันบ่อยๆ และแล้ววันนี้เราก็เจอเหตุการณ์ที่บอกได้คำเดียวว่า "อย่าหรรษา ทุกวันศุกร์แบบนี้เลย"
ความเจ็บปวดเริ่มต้นจากห้องเลยค่ะ ท่านผู้อ่าน 😂 เมื่อจะก้าวเท้าออกจากห้อง ฝนก็ตกลงมาซู่ใหญ่ จนต้องชะลอการก้าวเท้าออกมาจากห้อง
พอฝนหยุด จึงรีบก้าวเท้าออกจากห้องอย่างไวที่สุด สุดท้ายฝนตกลงมาอีก เปียกสิคะ
หลายคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ คงคิดว่า ฝนตกก็กลางร่มสิ แค่นี้เอง เราอยากบอกว่า ร่มมันพัง!! ไปเมื่อหลายวันก่อน ความโชคร้ายจึงเกิดขึ้นตอนนี้
สองเท้ารีบก้าวไว สองมือใช้ถุงพลาสติกคลุม สุดท้ายตัวเปียก ศรีษะรอด 😂
📹ภาพตัดไปตอนอยู่แอร์พอร์ตลิงค์หัวหมาก📜
ถึงสถานีหัวหมาก ฝนก็ตกลงมา อย่างหนักหน่วง เล่นเอามองเห็นตึกเป็นหมอกขาวๆ ไปเลยค่ะท่านผู้อ่าน
เราจึงนั่งรอ จนฝนซา พอฝนซาแล้ว ก็รีบก้าวไว อีกเหมือนเคย ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
ภาพจาก canva
📹ตัดภาพมาตอนทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ว📃
เมื่อก้าวขาออกมาจากห้องห้องหนึ่ง ก็ทำให้เราตกตะลึง ไปชั่วครู่ เรากำลังพบกับ พายุ ฝน ⛈ ที่ดูเหมือนมันไม่หยุดง่ายๆ หนักไปกว่านั้นคือ ท้องของเรามันส่งสัญญาณมาบอกว่า "ข้าหิวเหลือเกิน!!"
เราทำได้เพียงหยิบลูกอมเม็ดหนึ่ง โยนเข้าปาก
⛈⛈ วันนี้เป็นพายุฝนฟ้าคะนอง ที่หนักมากในรอบหลายเดือน ฝนตกไปไม่ถึง 15 นาที น้ำบนถนนเริ่มระบายไม่ทัน กิ่งไม้เริ่มหักลงมาที่พื้น แรงลมพัดสิ่งกีดขวางลอยละลิ่ว แม้กระทั้งรถยนต์ขนาดเล็กยังต้องพยายามหาที่กำบัง ฝนตกนานนับมากกว่าชั่วโมง คงสร้างความเสียหายไม่น้อยเลย
ก่อนฝนหยุดเราเตรียมใจไว้แล้วว่า รถติดแน่นอน
แต่ไม่ได้คิดเผื่อว่า มันจะติดมากแค่ไหน สุดท้ายรถติดแบบหนักมาก เนื่องจากน้ำท่วมขังบนถนน เป็นทางยาว ทำให้รถสามารถเคลื่อนที่ได้ช้ามาก ช้ายิ่งกว่าเต่าเดินเสียอีก
ปริมาณน้ำบนถนน (พื้นที่บางส่วน)
เราอยู่บนรถโดยสารที่มีผู้โดยสารแน่นเลย อาจเนื่องด้วยรถขาดระยะนาน เรายืนอยู่บนรถโดยสารประมาณครึ่งชั่วโมง รถเคลื่อนที่ได้แค่ หนึ่งป้ายรถเท่านั้น ประกอบกับแอร์เย็นๆ จนทำให้ขนแขนลุกซู่!!😂 (คนข้างหลังคงเห็ยแหละ) ทำให้เราตัดสินใจ เดินลงจากรถโดยสาร (เกรงว่าจะป่วยเพิ่มอีก เพราะตัวก็ชื่นๆ แอร์ก็เย็น แถมปวดท้องอีก )
งานนี้นึกว่าตัวเองกำลังเล่นน้ำอยู่ เพราะตลอดทางเราต้องเดินผ่านซอย และแต่ละซอย มีน้ำท่วมขังเป็นส่วนใหญ่ 😂 บางซอยเกือบถึงหัวเข่า เดินไปคิดไป ไม่ได้กลัวโดนฉุดอะไรนะ แต่เรากลัวไฟดูดมากกว่า มองไปเหนือศรีษะเราก็เห็นสายไฟระโยงระยาง ที่พื้นก็มีสายดำๆ เราก็ไม่รู้หรอกว่ามันคือสายอะไร (ก่อนลงรถเราไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย งื้ออ )
การเดินในครั้งนี้ มันกลับทำให้นึกคิด เหมือนเรากลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ที่ชอบแอบแม่ไปเล่นน้ำฝน ฮึฮึ (เด็กๆ อย่าทำตามมันอันตรายนะจ๊ะ)
เราเดินจาก รพ.แพทย์ปัญญา ถึง หน้าราม ถามว่าเหนื่อยไหม ตอบเลยว่า เหนื่อยมาก!! แต่สนุกดี 😆 แต่ครั้งหน้าไปเอาแบบนี้ละน้า
จบ เรื่องเล่า...วันศุกร์ สุดหรรษา (ใน กทม.)
❌แล้วเพื่อนๆ ชาว BD ล่ะคะ วันนี้เจออะไรกันบ้าง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
