28 ส.ค. 2020 เวลา 05:20 • ปรัชญา
🍃หนทาง...ที่ยังมองไม่เห็น 🍃
ณ ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้มากมาย แต่ถูกจัดอย่างเป็นที่เป็นทาง
ฉันล้มตัวลงนอน ตามองพัดลมเพดาน ที่กำลังพัดหมุนเป็นวงกลม
ทำให้ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ว่า ทุกวันนี้ฉันใช้ชีวิตแบบวนลูบ ไม่มีอะไรที่จะเป็นประโยชน์ได้เลย
แล้วก็ครุ่นคิดต่อไปว่า แล้วเราควรไปทำอะไรต่อดี ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะคิดเท่าไร มันก็คิดไม่ออกสักที
ฉันเริ่มปล่อยสมองให้รู้สึกว่างเปล่า ไม่ต้องคิด ไม่ต้องเครียด ฟังแค่เสียงพัดลมที่พัดก็พอ วิธีนี้คงทำให้ฉัน รู้สึกสบายใจได้ชั่วครู่
ในทุกๆ วัน ฉันได้แต่ภาวนาว่า ขอให้มันเจอทางออกสักทีนะ เพราะตอนนี้ก็ถือว่าเดินมา
ไกลมากๆ แต่สองข้างทางที่เห็นก็ช่างมืดมิดเหลือเกิน
ทำให้ต้องเดินแบบเดาๆ สุ่มๆ ไป
แต่ก็พยายามให้ตัวเองเชื่อเสมอว่า
"ทุกๆ เส้นทางมีทางออกเสมอ ไม่ต้องคิดถึงอนาคต ไม่ต้องคิดถึงอดีตที่ผ่านมา เพราะเวลาของชีวิต มีแค่ ปัจจุบัน เท่านั้น "
กำลังใจจากคนรอบข้างคือสิ่งสำคัญ แต่ที่สำคัญที่สุด คือกำลังใจจากตัวเรา
ภาพจาก canva

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา