5 ก.ย. 2020 เวลา 10:09 • นิยาย เรื่องสั้น
"เมื่อเธอต้องตั้งครรภ์ในวันที่ยังไม่พร้อม"
...ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป...
เรื่องเล่าเม้าท์ในครัว
ตอน...ซีรี่ส์เพื่อนสาวชาวพม่าEP13
เรื่องราวของแรงงานพม่าในจังหวัดภูเก็ต
ประสบการณ์จริงยิ่งกว่านิยาย
...ถึงคุณผู้อ่านที่รัก...
ความเดิมตอนที่แล้ว
กดดูลิงค์ด้านล่างนะคะ
ณ ภูเก็ต ในคืนหนึ่ง
จุ๊บแจงสาวสวยลุคอินเตอร์
เธอแต่งกายด้วยชุดเดรสสีดำ
โชว์แผ่นหลังที่มีรอยสักรูปมังกรตัวใหญ่
เธอแต่งหน้าทำผมด้วยตัวเอง
ได้ราวกับช่างมืออาชีพ
"จุ๊บแจงเป็นไงบ้าง"
(ฉันส่งข้อความทางไลน์ไปหาเธอ)
หลังจากนั้นไม่นานนัก
เธอก็ส่งรูปที่เธอกำลังสังสรรค์
อยู่ที่ผับไหนสักแห่งหนึ่งในป่าตองมาให้ดู
และคืนนั้นเธอก็คงไม่ว่างที่จะคุยกับฉัน
ช่วงเวลาสายๆในวันต่อมา
เราถึงได้คุยกันทางโทรศัพท์
"จุ๊บแจงเมื่อคืนแกไปเที่ยวมาอีกแล้วเหรอ
ทั้งที่แม่แกก็ป่วยอยู่เนี่ยนะ"
(ฉันถามเธอ)
"จุ๊บแจงทำอะไรก็ผิดไปหมด
ทำอะไรก็ไม่ดีในสายตาเค้า"
(เธอตอบฉันด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด)
"แกทำเกินไปนะ"
(ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้มากกว่านี้)
ฉันไม่รู้ว่าแม่ของจุ๊บแจงพูดอะไรกับเธอ
ถึงทำให้จุ๊บแจงกลับมาทำตัวงี่เง่าแบบเดิมอีก
"ครั้งที่แล้วที่ฉันไปบ้านแก
ก็เห็นกลับมาคุยกันดีๆแล้วไม่ใช่เหรอ?"
(ฉันถามจุ๊บแจงด้วยความสงสัย)
เธอเงียบ.....
"แกไม่มีความรับผิดชอบเลยอ่ะจุ๊บแจง
แกทิ้งน้องชมพู่ไว้เนี่ยนะ! "
(ฉันบอกกับจุ๊บแจงพร้อมความรู้สึก
ผิดหวังกับเธอจริงๆ)
สิ่งที่ฉันยังไม่ได้บอกกับคุณผู้อ่านก็คือ
จุ๊บแจงเธอมีลูกสาววัยขวบเศษ ที่กำลังน่ารักน่าชัง
เธอมีลูกในวัยที่เหมาะสม แต่ยังไม่มีความพร้อม
ทางด้านจิตใจ เพราะเธอได้เลิกกับสามีของเธอ
ในขณะที่เธอไม่รู้ว่ากำลังตั้งครรภ์อยู่
pixabay
การเลิกลาในครั้งนั้นทำให้เธอเสียใจ
เป็นอย่างมาก ประกอบกับการที่จะต้องเป็น
ซิงเกิ้ลมัม เลี้ยงลูกเพียงลำพังในวันที่เธอเอง
ก็ยังไม่มีรายได้ที่สามารถจะเลี้ยงดูตัวเอง
คืนนั้นเธอทิ้งลูกไว้ที่บ้าน กับแม่ที่กำลังป่วย
แม่ของจุ๊บแจงป่วยเป็นเนื้องอกทับเส้นประสาทตา
อีกไม่นานเธอก็จะต้องมารักษาตัวที่กรุงเทพฯ
"แม่เป็นคนบอกให้จุ๊บแจงไปเองนะ"
(เธอบอกฉันด้วยน้ำเสียงเจ็บช้ำน้ำใจ)
ย้อนเวลากลับไปเกือบๆหนึ่งปีก่อนหน้านั้น
ฉันได้รู้จักกับจุ๊บแจงเพราะเธอ
เป็นนักเรียนคนแรกของฉัน
ครั้งนั้นฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ
(ก็ประเทศเพื่อนบ้านเรานี่แหละค่ะ)
แล้วฉันก็มาเป็นครูสอนทำอาหารที่ภูเก็ต
...สิ่งที่ทำให้ฉันประทับใจในตัวเธอก็คือ
~ฉันเห็นความเอาใจใส่และความตั้งใจเรียน
~ฉันเห็นความละเอียดอ่อนในจิตใจ
ผ่านทางฝีมือการแกะสลักของเธอ
~ฉันเห็นเธอมีความสุขเวลาเธอได้ทำอาหาร
"ฉันได้เห็นจุ๊บแจงในมุมที่คนอื่นไม่เห็น"
ในเวลาต่อมา
จากครูกับลูกศิษย์ก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน
ฉันเริ่มสนิทกับครอบครัวของเธอมากขึ้น
แม่ของเธอฝากปิ่นโตมาให้ฉันที่โรงเรียนอยู่บ่อยๆ
อาหารปักษ์ใต้แสนอร่อยฝีมือของป้าติ๋ว
ฉันยังจำรสชาตินั้นได้จนถึงทุกวันนี้
หมฺูฮ้อง ปลาทูต้มซีอิ้ว แกงคั่วพริก ฯลฯ
จุ๊บแจงในสายตาของฉัน เธอมีคุณค่า
มากกว่าสิ่งที่เธอพยายามจะแสดงออก
แม้ในหลายครั้ง
ฉันจะเห็นมุมมืดของเธออยู่บ่อยๆ
เธอจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวรุนแรงในเวลา
ที่เธอทะเลาะกับแม่
คนที่เธอสามารถระบาย
ความเจ็บปวดในจิตใจเธอได้
ก็คือ.. 'น้องชมพู่ลูกสาวของเธอเอง'
เพราะป้าติ๋วรักน้องชมพู่มาก
แกเลี้ยงของแกมาตั้งแต่จุ๊บแจงคลอด
รักยิ่งกว่าไข่ในหินเสียอีก
ฉันได้ห้ามปรามเธอหลายครั้ง
ลึกๆแล้วเธอก็เจ็บปวดกับสิ่งที่เธอทำลงไป
แต่นั่นก็เป็นเพราะ
เธอไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้
ฉันไม่รู้ว่าอะไร คือปัญหาที่แท้จริง
ระหว่างจุ๊บแจงกับแม่ของเธอกันแน่
ถ้าฉันไม่ได้คิดไปเอง ฉันก็รู้สึกว่า...
"จุ๊บแจงรักแม่ของเธอมาก"
ณ ห้องครัวโรงเรียนสอนทำอาหาร
วันนั้นซานดาผู้ช่วยสาวชาวพม่าของฉัน
เธอไม่สบายมากจึงได้ลาป่วย
ฉันกับมะฮายทำขนม
อยู่ที่ร้านขายขนมของโรงเรียนกันสองคน
มานพมีสอนนักเรียนกลุ่มใหญ่ ที่ห้องครัวชั้นบน ครูคนอื่นที่รับผิดชอบสอนนักเรียนชาวต่างชาติ
ก็พานักเรียนไปเดินสำรวจตลาดสดที่อยู่ใกล้ๆ
วันนี้มะฮายท่าทางเครียดๆ เหมือนมีอะไรในใจ
ทันทีที่เธอว่างก็จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
ฉันสงสัยในท่าทีแปลกๆของเธอ
จึงได้ถามเธอว่า..
"มะฮายเป็นอะไรหรือเปล่า?
ดูไม่ค่อยสบายใจ"
(ฉันถามมะฮายขณะที่กำลังทำขนม)
มะฮายบอกว่า
เธอคิดถึงลูกชายของเธอที่อยู่พม่า
มะฮายฝากพี่สาวเลี้ยงลูกให้
แต่ก็รู้สึกอดเป็นห่วงไม่ได้
เธอบอกว่า
พี่สาวของเธอส่งรูปลูกชายมาให้ดูทางไลน์
เธอเห็นลูกชายผอมลงไปมาก ก็รู้สึกไม่สบายใจ
ติดต่อหาสามี สามีของเธอก็ติดต่อไม่ได้
นั่นก็ยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายใจเข้าไปอีก
เฮ้ออออ!.....ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมา
"ฉันไม่เคยเห็นใครที่ไปทำงาน
ในต่างบ้านต่างเมืองแล้วมีความสุขซ๊ากกคน
ให้ตายเถอะโรบิ้น!"
(ฉันคิดในใจ)
ช่วยกดไลค์เป็นกำลังใจ
ให้จุ๊บแจงกับมะฮายด้วยนะคะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
"มดดี้"
ความเดิมตอนที่แล้ว
เรื่องราวทั้งหมด

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา