🌸บุพเพสันนิวาส (ภาคพิเศษ) 🌸ตอนพิเศษที่ 8 “เลี้ยงแฝดลูกอ่อน แบบแม่การะเกด”
ช่วงเมษายน 2561 ที่ละครบุพเพสันนิวาส ออกอากาศ ติดตามเฝ้าหน้าจอทุกวัน ดูจนจบ..ยังไม่หนำใจค่ะ ..พี่เขียนจึงเขียนต่อเองเสียเลย😄...ให้ตัวละครโลดแล่นได้ตามใจ🥰 เขียนถึงตอน “อยู่ไฟแบบแม่การะเกด”ไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
วันนี้มาดู 🌸การเลี้ยงดูแฝด เรือง-ฤทธิ์ 🌸กันค่ะ
☀️แสงสีส้มเรืองรองที่ส่องสะท้อนก้อนเมฆ ลงบนผิวน้ำเกิดเป็นประกายระยิบพริบพราย อาทิตย์ดวงกลมโตค่อยๆเคลื่อนลับฟ้า ก่อให้เกิดเงาสลัวของสุมทุมพุ่มไม้ที่เรียงรายริมฝั่งน้ำ
เหล่านกกาที่บินกลับรัง ส่งเสียงแหลมเล็กประสานกันเป็นท่วงทำนองหวนโหย บรรยากาศสงบแต่ทว่าเย็นเยือกจนขนลุก
ภาพจาก https://www.pinterest.com.mx/pin/811281320348831751/
“ เก็บผ้าอ้อมไวๆ เดี๋ยวผีจะมาตากผ้าอ้อมแล้วหนา ” นางผินเร่งให้นางแย้มรีบเก็บผ้าอ้อมที่ปลิวไสวในสายลมยามเย็น
ทุกวันจะต้องรีบมาเก็บผ้าก่อนแดดร่ม เพราะกลัวว่าช่วงโพล้เพล้อาจจะมีผีมารบกวนได้ แต่ที่จริงเก็บตอนแดดยังจัดๆอยู่ก็ดี ผ้าไม่ชื้น ไม่รู้ทำไมต้องอ้างผีสาง 😀
พระอาทิตย์ลับฟ้า ผีมาตากผ้าอ้อใ
“พ่อฤทธิ์ร้องกวนตั้งแต่เย็น ข้าอุ้มจนแขนล้า ” นางแย้มตอบ สะบัดแขนไปมา มือก็เก็บผ้าใส่ตะกร้าไปด้วย วันนี้มัวแต่สาละวนอยู่กับเจ้าตัวเล็กจนตะวันชิงพลบ กว่าจะได้มาเก็บผ้า
“นั่นสิ ข้าก็ว่าร้องมาก นั่นปะไร เอ็งไปทำอะไรผิดผีฤา” นางผินคาดคั้น มือลูบต้นแขนด้วย มีลมเย็นพัดมาอีกวูบหนึ่ง
“ แม่ซื้อมาหยอกเล่นกระมัง ร้องๆหยุดๆ สะดุ้งจนข้าต้องกอดไว้แน่นๆ ข้าว่าเข้าไปดูกันดีกว่า”
ลูกแฝด เรือง-ฤทธิ์
🎈คนโบราณเชื่อว่า เด็กที่เกิดใหม่จะมีแม่ซื้อ ซึ่งคือ ผีหรือเทวดาประจำตัวคอยดูแล ปกป้องให้พ้นภัยอันตรายต่างๆ แต่แม่ซื้อเห็นเด็กเริ่มน่ารักก็อาจจะมาหยอกเอิน ทารกนอนก็เผลอยิ้มเอง บางทีแม่ซื้ออยากเอาเด็กกลับไปเป็นของตนเอง จึงเข้ามาทำให้เกิดอาการต่างๆ ให้เจ็บป่วยได้🎈
(ทารกเล็กๆจะเผลอยิ้มเองได้เป็นปกติ พออายุถึง 2 เดือนขึ้นไปก็จะส่งยิ้มทักทายกับแม่พ่อได้อย่างมีความหมายค่ะ)
ในห้องนอนที่บัดนี้ได้ดัดแปลงเป็นห้องเลี้ยงเด็กอ่อน มีตะกร้าเสื้อผ้า ผ้าอ้อม อ่างน้ำเล็กๆ เปลไม้ สองเปลวางอยู่ข้างเตียง
เกศสุรางค์ กำลังอุ้มพ่อเรืองให้กินนมแม่อยู่ ขณะที่พระยาวิสูตรสาคร หรือคุณพี่เดชกำลังก้มๆเงยๆอยู่ข้างเปลของฤทธิ์ ผู้ซึ่งนอนขยุกขยิก เหมือนกำลังจะตั้งท่าเริ่มต้นแผดเสียง
“ เพิ่งจะกินนมอิ่มไปเมื่อกี้นี้เองนะเจ้าคะ คุณพี่ช่วยอุ้มก่อนได้ไหมคะพี่ผินคงไปเก็บผ้าอยู่ ” เกศสุรางค์เอ่ย
รู้ทั้งรู้ว่า ผู้ชายยุคอยุธยาเขาจะไม่ยุ่งกับการเลี้ยงลูกเลย แต่นี่ฉันมีลูกพร้อมกันสองคนนะ อย่างน้อยก็ต้องให้ฝึกอุ้มกันตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ จะได้แบ่งเบาภาระไปบ้าง ลูกเกือบจะครบเดือนแล้ว
คุณพี่เดชมองหน้าลูกชายด้วยความเอ็นดู ตาโตดำขลับ โขกมาจากพ่อชัดๆ อดไม่ได้ที่จะเอามือลงไปลูบเนื้อตัวลูกเบาๆ แต่หนูน้อยยังทำหน้าเหยเก ยกกำปั้นขึ้นมาใส่ปาก เขาก้มหน้าลงไปใกล้อีกหน่อย คราวนี้ตาฤทธิ์เปิดลำโพงแปดหลอด “ แง้…แง้ …แง้….” ดังขึ้นเรื่อยๆ
“ โถ…..คุณฤทธิ์ของบ่าว มาแล้วเจ้าค่ะ มาอุ้มแล้ว.. ” นางผินถลาเข้ามาในห้องพอดี นางแย้มหลบไปพับผ้าเก็บ
“ พี่ผินมาก็ดีแล้ว ช่วยสอนให้คุณพี่อุ้มพ่อฤทธิ์พอดีเลย ” นางผินชะงักเล็กน้อย มองหน้าพระยาวิสูตรสาครแล้วหลุบตาลงต่ำ ยังไม่เคยมีใครให้ผู้ชายของบ้านต้องมาอุ้มลูกเล็กเองเลยนะ..คุณหนูจะมาไม้ไหนอีกล่ะนี่😀
“
"จะดีหรือเจ้าคะ บ่าวอุ้มให้ได้เจ้าค่ะ “ นางผินอ้อมแอ้ม เกศสุรางค์ช้อนตามองคุณพี่เดช ส่งสายตาแบบที่แม้แต่คุณพระยาก็ปฏิเสธไม่ได้
"มาเถิดนางผิน ข้าใคร่จะอุ้มดูทีฤา ว่าจะเป็นเช่นใด ” นางผินเข้ามาประคองคอหนูน้อยแล้วสอดมือเข้าไปใต้ก้น ยกขึ้นมาปลอบบนอกของตนจนพอเงียบเสียง แล้วจึงค่อยๆส่งให้พระยาวิสูตรสาคร ผู้ซึ่งรับมาอย่างเก้ๆกังๆ แต่ก็กอดสู่วงแขนได้ในที่สุด อุ้มสักพักลูกก็ร้องอีก คราวนี้ต้องเดินไปมา แล้วไปหยุดยืนที่หน้าต่าง
จันทร์เต็มดวง หรือ แหว่งเว้า?
“ ดูจันทร์เถิดหนาลูกยาเอ๋ย วันนี้จันทร์เต็มดวง ฤาแหว่งเว้าหนอ” พระยาวิสูตรสาครสวมบทบาทโรแมนติก แอบหันไปยิ้มให้กับแม่หญิงของตน ในใจนึกถึงเสียงเพลงใสๆที่เคยได้ยินยามที่เดินเคียงกันไปที่ท่าน้ำ
“จันทร์คืนแรมวับแวมอยู่บนปลายฟ้า
คงล้าอ่อนแรงทอแสงแหว่งเว้าครึ่งดวง
คืนเหงามันเศร้ามันซึมในทรวง
จันทร์เพียงครึ่งดวง คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร”
เจ้าหนูฤทธิ์เคลิ้มหลับไปบนอกกว้างตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทันได้สังเกต คุณพี่เดชก้มลงมอง ริมฝีปากรูปสวยเผยอยิ้มให้กับดวงหน้ากลม แก้มยุ้ย ที่หลับตาพริ้มอยู่ในวงแขน
เกศสุรางค์แอบมองภาพร่างสูงใหญ่ แขนกำยำแข็งแรงแต่โอบอุ้มร่างน้อยๆไว้อย่างอ่อนโยน ช่างเป็นภาพที่งดงามน่าประทับใจ สองหนุ่มนั้น และหนึ่งหนุ่มนี้มิใช่หรือ ที่มาเติมเต็มจันทร์ครึ่งดวงในใจของเธอ
สองหนุ่มน้อย และหนึ่งหนุ่มนี้ ที่มาเติมเต็มจันทร์ครึ่งดวงในใจเธอ
คุณพี่เดชก็ได้เริ่มเข้า เวิร์คช้อปปฏิบัติการว่าด้วยการอุ้มทารกนับตั้งแต่บัดนั้น เมื่อได้ทำบ่อยๆก็อุ้มได้อย่างไม่เคอะเขิน คุณหญิงจำปาถึงกับออกปากชม ทั้งๆที่ใจจริงคิดว่ามิใช่หน้าที่ของผู้ชายที่จะมากระเตงเลี้ยงลูก
“ พ่อเดช อุ้มลูกทะมัดทะแมงดีแท้ เมื่อคืนยังร้องอยู่ฤาไม่ จักได้ให้แม่หมอมาดูมาแล” คุณหญิงเห็นว่าหลานร้องติดๆกันมาหลายคืนแล้วอาจจะไม่สบาย
พ่ออุ้มลูก ภาพจาก https://วาดรูป.com/line-drawing/4021/
“ ยังผลัดกันร้องอยู่เลยเจ้าค่ะ…นึกเสียว่าเปิดคอนเสิร์ตวงออเคสตร้ากันทุกคืนก็แล้วกันเจ้าค่ะ ” เกศสุรางค์ตอบแทน ภาษาแปลกๆเริ่มกลับมาใหม่ คุณหญิงคร้านที่จะถามแล้วว่า ไอ้คอน…เสิท..อะไรนี่มันเป็นอย่างไร😊
“เจ้าต้องหมั่นดูในปากลูกด้วยหนา ว่ามี หละ มีซาง ขึ้นฤาไม่ หากมีจักทำให้ร้อง แลไม่ดูดนม ” คุณหญิงจำปาแนะนำต่อ เกศสุรางค์ทำหน้างง แต่ก็ตอบไปว่า “ ยังดูดนมดีอยู่เจ้าค่ะ ”
(คนสมัยก่อนมักจะโทษว่าเด็กร้องกวนเพราะมีหละ คือจุดขาวที่เพดานปากหรือกระพุ้งแก้ม ซึ่งที่จริงเป็นจุดขาวที่พบได้ตามปกติ ไม่ต้องเอาอะไรไปบ่งทั้งสิ้น รวมทั้งซาง คือฝ้าขาวในปากเด็กซึ่งอาจเกิดจากเชื้อรา การให้กินนมแม่จะช่วยป้องกันทั้งเชื้อราและแบคทีเรียในปาก)
“ ดีแล้วหนา พอครบเดือนแม่จักจัดโกนผมไฟทำขวัญเดือนให้” คุณหญิงจำปายิ้มอย่างยินดีปรีดา
“หละ” คือจุดขาวที่เพดานปาก พบได้ปกติในทารกแรกเกิด https://www.quora.com/What-is-an-Epstein-pearl
ฝ้าขาวที่ลิ้น อาจเกิดจากเชื้อรา ภาพจาก https://th.theasianparent.com
จบบุพเพสันนิวาส(ภาคพิเศษ) แต่เพียงเท่านี้ค่ะ....ไว้โอกาสดีๆ จะหาเวลามาเขียน ว่าด้วยการเลี้ยงเด็กสมัยก่อนเทียบกับสมัยนี้ต่อค่ะ😀
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
