20 ก.ย. 2020 เวลา 11:56 • ความคิดเห็น

ปัญหา (คณิต) ใน ม.ต้น

เรียนคณิตศาสตร์ไปทำไม?
6
ผมเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่ตั้งคำถามกับตัวเอง
เเทบทุกคาบที่เรียนคณิตศาสตร์ว่า การเรียน
เเบบนี้จะไปประยุกต์ใช้ในชีวิตอย่างไร เเละเรียนไปทำไม
คุณครูบางท่านอาจตอบนักเรียนว่า
"เรียนไปเพื่อสอบ" เเละความเชื่อเเบบนั้นจึงทำให้การเรียนวิชาคณิตศาสตร์ในห้องเรียน เรียนไปเพื่อจำสูตร จำวิธีการหาคำตอบ เเละมีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาทักษะการคำนวณ เเละกระบวนการทางคณิตศาสตร์ โดยเน้นพัฒนาทักษะปราศจากการนำไปประยุกต์ใช้ซึ่งขัดกับสภาพการณ์ปัจจุบัน
สภาพห้องเรียนที่ผมมีประสบการณ์ร่วมคงไม่ค่อยมีเรื่องดีๆ ที่ทำให้ผมต้องรู้สึกหลงรักในวิชานี้ซักเท่าไหร่ สภาพการเรียน การสอนภายในห้องของผมคือ การเรียนโจทย์ข้อนึงจากคุณครู เน้นนะครับ ว่าข้อง่ายๆ เเต่การสอนของครูท่านนี้เป็นการสอนที่ เหมือนสอนตัวเอง พอเก็ทภาพปะครับ
งั้นอย่างต่อไป ผมคิดว่าผู้อ่านต้องรู้สึกเหมือนผม ลองนั่งนิ่งๆ เเล้วจินตนาการในมุมมองของผมดูนะครับ ผมเป็นคนนึงที่ไม่ได้เข้าใจคณิตศาสตร์เร็วถ้าเทียบกับพวกเก่งๆ ที่เรียนกันมาก่อนเเล้วจากการเรียนพิเศษ
เเล้วการเรียนที่ผมได้รับ คือ คุณครูที่สอนอย่างรีบร้อน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะรีบไปหาอารายย คือถ้าท่านสอนช้าๆ เเต่เข้าใจ ทุกคนคงจะเข้าใจ เเละรักวิชานี้เช่นเดียวกับผม ช่วงม.1 เเละครูท่านนี้ก็ไม่สามารถตอบได้เลยครับว่า เรียนไปเพื่ออะไร คลาสนี้จึงเหมือนคลาสที่มืดสนิทสำหรับผม คงเป็นสวรรค์สำหรับพวกรักตัวเลข เเต่ผมเหมือนเป็นหุ่นยนต์ในโรงงานที่ต้องทำอะไรเดิมๆ ซ้ำไปมาเเบบไม่มีความคิดสร้างสรรค์ต่อยอด
ซ้ำร้ายไปกว่านั้น คือ สิ่งที่ประเมินว่าคุณเก่งหรือไม่เก่งอย่างข้อสอบ ที่เข้ามาทำให้ทุกคนในห้องตอบเป็นเสียงเดียวกันได้เลยว่า “โล่ง” ไม่ได้เเปลว่าทำได้เเบบสบายใจ เเต่หมายถึง หัวเเละกระดาษที่ไม่มีอะไรเลยย ข้อสอบที่ได้คือระดับ ให้ #?!!% ทำเหอะะ ทั้งไม่ได้ความรู้ เเละยังเสียสุขภาพจิต เพราะตัวเลขในห้องสอบ เเละตัวเลขที่เป็นผลการเรียน (เกือบติด0เพราะครูเเบบนี้)
จากเนื้อหาข้างบนที่ผมเล่าให้ผู้อ่าน อ่านกันอย่างคิดว่า ผมอคติ ผมมีอะไรดีๆที่สร้างสรรค์มาเสนอ คุณครูท่านอื่นๆที่กำลังจะมอบความรู้ให้เด็กๆนะครับ (หวังว่าจะมอบความรู้ เเละความรู้สึกดีๆ เเละไม่ทำให้เด็กเครียดเพราะวิชาของคุณนะครับ)
คุณครูเป็นบุคคลที่ผมยกย่อง เเละเคารพมากๆ ครับ เเต่ใช่ว่าจะทุกคนที่ทำให้ผมประทับใจเเละเคารพ คุณครูที่ดีในความรู้สึกของผมสรุปสั้นๆ ต่อไปนี้ครับ
ท่านต้องมีความใจกว้าง จริงใจที่อยากจะทำอาชีพนี้จริงๆ สอนโดยอยู่บนความรู้สึกที่อยากให้เด็กคนนี้เข้าใจในบทเรียนที่ตนจะสอน โดยไม่มีข้ออ้าง ว่าด้วยจำนวนเด็ก เต็มที่กับหน้าที่ของตนอย่างเเท้จริง ไม่ดูถูกความสามารถ หรือมุมมองที่หลากหลายของเด็กต่อเนื้อหาที่ท่านสอน ยอมรับในข้อด้อยของตนเอง เเละเรียนรู้ที่จะพัฒนาต่อ เป็นผู้ที่เมตตาเเละใจดีต่อนักเรียน สละได้กระทั่งเวลาพัก เพื่อให้ความรู้เเละทำให้เด็กเกิดความเข้าใจเพิ่มเติมอย่างเเท้จริง
ดังนั้น การเรียนรู้โดยปราศจากความเข้าใจจึงไม่เพียงพอต่อการนำไปใช้ในการเเก้ปัญหา
ผมคิดว่า การเน้นสอนเฉพาะทักษะการคำนวณนั้นไม่สำคัญเท่าการที่นักเรียนเข้าใจและสามารถนำไปประยุกต์ และต่อยอดในอนาคต
อย่างไรก็ตาม สมมติว่าผู้อ่านเจอครู หรือใครซักคนที่เรารู้สึกอคติ ผมเชื่อว่ามันไม่เกิดผลดีต่อตัวเราหรอกครับ การเปิดใจให้คนที่เเย่ๆ เเละเรียนรู้ที่จะอยู่กับพวกเขาให้ได้ ซักวันนึง เขาก็จะปรับเเละเปลี่ยนเเปลงมาในมุมที่เราอยากให้เขาเป็นเองครับ เชื่อผมนะคับบ
ดังนั้นเราควรตั้งใจ พยายามให้ถึงที่สุด และหมั่นหาความรู้ไม่ใช่แค่เรียนรู้ภายในห้อง แต่เราควรที่จะเรียนรู้เเละศึกษาความรู้ใหม่ๆมตลอดชีวิต (lifelong learning) เเละคุณก็จะมีความเอนจอยกับชีวิตในทุกๆวันค้าบบ
Have a nice day คับบ 🌈✨
สามารถติชมผมได้ในช่องคอมเมนต์นะครับ🙏🙏
ทำไมคณิตศาสตร์จึงสำคัญ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา