ไม่อยากบอกเลยว่าดิฉันเพิ่งสมัครเรียนว่ายน้ำอย่างจริงจังไปเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะ
หลังจากไตร่ตรองอยู่หลายวัน ดิฉันก็สลัดความกลัวที่ฝังใจมาตั้งแต่เด็กทิ้งไปได้สำเร็จ จากนั้นก็บอกกับตัวเองว่า
"เป็นไงเป็นกัน เกิดมาชาติหนึ่งจะต้องว่ายน้ำให้ได้"
ยิ่งเวลาไปเที่ยวทะเลแล้วเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ว่ายน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนานหรือแม้แต่สัตว์ต่าง ๆ เช่น หมู หมา ลา แมว ซึ่งล้วนแต่ฉลาดน้อยกว่าเรา มันยังว่ายเป็นสบาย ๆ ไม่เห็นต้องหัดซักหน่อย แล้วทำมั้ย . . . ทำไม ? เราจะว่ายไม่ได้! พอคิดเสร็จปุ๊บ! ก็ไม่รอช้า รีบบึ่งไปสมัครทันทีเลยค่ะ ลงเรียนเป็นคอร์สรวม 10 ชั่วโมง พร้อมกับตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องว่ายให้เป็นให้ได้ภายใน 10 ครั้งนี้แหละ!
ตอนแรกครูมีโฟมแผ่นใหญ่ให้เกาะเพื่อช่วยพยุงตัวเวลาว่ายน้ำค่ะ แต่เอาเข้าจริง ๆ กลับรู้สึกว่าโฟมไม่ได้ช่วยพยุงตัวเท่านั้น แต่ช่วยพยุงใจเราด้วย เพราะถึงแม้โฟมจะเป็นเพียงวัสดุบาง ๆ เบา ๆ แต่กลับมีความหมายต่อจิตใจเราอย่างมาก เพราะตราบใดที่มีโฟมอยู่ในมือ เราก็สามารถว่ายไปมาได้อย่างสบายใจ ต่างกับเวลาที่ไม่มี แข้งขามือไม้จะแข็งเกร็งว่ายไม่ได้ขึ้นมาทันที!
วันหลัง ๆ ครูเลยใช้วิธีลดขนาดโฟมให้เล็กลงเรื่อย ๆ จากแผ่นใหญ่จะเหลือเท่ากระดูกหมา และในวันท้าย ๆ กระดูกที่ว่านี้ก็ลดลงเหลืออันเล็กนี้ดดด . . . เดียว ขนาดที่ต้องใช้มือข้างใดข้างหนึ่งจับเท่านั้น จะจับพร้อมกันสองมือไม่ได้ จุดประสงค์ก็เพื่อให้เราเลิกยึดเหนี่ยวกับสิ่งนี้ ถ้าปล่อยมือจากโฟมแล้วสามารถว่ายได้เองเมื่อไหร่ ถึงจะเรียกว่า "ว่ายน้ำเป็น" จริง ๆ และด้วยความผูกพันยึดเหนี่ยวอย่างเหนียวแน่นนี่เอง ทำให้แม้จะผ่านไป 9 วันก็ยังไม่สามารถว่ายน้ำได้ "จริง ๆ" เสียที ที่น่าแปลกคือ ถึงจะมีโฟมช่วยพยุงตัวให้ลอย แต่ดิฉันกลับรู้สึกว่าตัวหนักอึ้งเคลื่อนไหวได้ไม่ลื่นไหล และไม่เป็นอิสระเท่าที่ควร เพราะมัวกังวลคอยแต่จะยึด คอยแต่จะไขว่คว้าหาโฟมไว้ตลอดเวลา
สุดท้ายในวันที่ 10 เลยตัดสินใจว่าถึงเวลาที่จะต้อง " ป ล่ อ ย " เจ้าโฟมนี้ไปเสียที และพอทำสำเร็จก็พบว่าเมื่อใจเราไม่ยึดติดกับ " สิ่ ง ใ ด " มากเกินไป เราจะรู้สึกโล่งโปร่งสบายขึ้นมาทันที ตัวก็ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนแรก ๆ ชั่วโมงสุดท้ายดิฉันก็สามารถว่ายน้ำได้โดยไม่ต้องมีโฟม ชั่วขณะนั้นรู้สึกว่าตัวเบาขึ้น และมีความสุขกว่าตอนที่ใจยังยึดติดกับแผ่นโฟมตั้งไม่รู้กี่เท่า!
ผลของการที่ใจเราไม่เกาะเกี่ยวยึดเหนี่ยวกับอะไรมันดีอย่างนี้นี่เอง!
วินาทีสุดท้าย ถ้าเราสามารถปล่อยวางสิ่งที่รักใคร่ผูกพัน แรงยึดเหนี่ยวมาตลอดชีวิตได้แบบนี้ก็คงจะดีไม่น้อย
ขณะคิด มองไปที่ริมสระ เห็นลูกชายคนเดียวกำลังส่งยิ้มเอาใจช่วยอยู่ไม่ไกล เป็นยิ้มที่ทำให้ดิฉันมีความหวัง และมีพลังต่อสู้กับทุกสิ่งตลอดมา
'เมื่อวันนั้นมาถึง การปล่อยวางครั้งสุดท้ายนี้คงจะยากนักหนา. . .
เอาใจช่วยแม่ให้ทำสำเร็จด้วยเถอะนะ. . .ลูกรัก'
#เรียนว่ายน้ำในสระ ["วัฏสงสาร"]
อุษาวดี สินธุเสน
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "คิดเป็นโลกเปลี่ยน"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
