อ่านแล้วดี : อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง โดย อภิชาติ เพชรลีลา
วันเวลาอันสวยงามและมีคุณค่าของชีวิต…
เป็นอีกครั้งที่ได้หยิบจับหนังสือของคุณอภิชาติ เพชรลีลามาอ่านครับ เล่มนี้ได้มาจาก “ร้านเล่า” ร้านหนังสือสุดแสนจะโรแมนติกในเชียงใหม่ ที่ผมเคยได้บอกเล่าประสบการณ์ไปในทริป “นี่หรือเชียงใหม่” นั่นเองครับ ด้วยความที่ไปเชียงใหม่แล้วมักจะนึกถึงหนังเรื่อง “เพื่อนสนิท” บวกกับบรรยากาศในร้านที่พาให้ผมสุนทรีย์ มารู้ตัวอีกที ก็มีเล่มนี้อยู่ในมือเรียบร้อยไปแล้วซะอย่างนั้น
หนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือลำดับที่สองของคุณอภิชาติ ที่ต่อเนื่องมาจาก “กล่องไปรษณีย์สีแดง” หรือที่ถูกดัดแปลงไปเป็นหนัง “เพื่อนสนิท” นั่นเองละครับ ตัวเนื้อเรื่องก็มาแนวเดียวกันเลย คือความรักของวัยหนุ่มสาวมหาลัยที่ผลิบานขึ้นในรั้วมอชอ แต่ความน่าสนใจของหนังสือเล่มนี้คือ มันมีเศษเสี้ยวของความเป็นตัวตนของผู้เขียนที่มากกว่า เสมือนเป็นประสบการณ์ที่ถูกดัดแปลงมาจากความทรงจำโดยตรงก็คงไม่ผิดนัก
เนื้อเรื่องมีตัวละครนำคือ “ธันวา” หนุ่มกรุงเทพที่นั่งรถไฟมาเรียนภูมิศาสตร์ถึงเชียงใหม่ ก่อนจะได้มาพบกับ “ต้าร์” นักศึกษาแพทย์มอชอที่หลงขบวนในงาน “รับน้องขึ้นดอย” และเกิดตกหลุมรักเข้าให้ เนื้อเรื่องไม่ได้เน้นหนักในพาร์ทของความกุ๊กกิ๊กวัยใสอะไรมากมายขนาดนั้น แต่ตัวนักเขียนเลือกที่จะเล่าเรื่องราวของคนรอบกายไปด้วย ไม่ว่าจะเป็น “กลาง” เพื่อนร่วมห้องจากคณะเกษตรที่ฝันอยากจะเป็นนักเขียน “ชาน” หนุ่มคณะวิทยาศาสตร์ที่รักในการถ่ายภาพ “ด้วง” เพื่อนจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มักคิดว่าตัวเองเป็นคนวงนอก (ส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องในพาร์ทของด้วงที่สุด) “โอ๊ก” หนุ่มเชียงใหม่นักดนตรีมือกีต้าร์จากคณะมนุษยศาสตร์ และ “โส่ย” สาวคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์สุดติสต์ ที่ทำให้นึกถึง “ดากานดา” อยู่เนื่อง ๆ ทุกตัวละครรอบตัวธันวา ถูกเล่าไปพร้อมกัน เติบโตไปพร้อมกันผ่านฤดูร้อน ฝน หนาว และกลับมาร้อนอีกครั้ง จากปีหนึ่ง ยาวไปจนกระทั่งจบการศึกษา
ผมเคยบอกเอาไว้ว่า ภาษาที่ถูกเขียนขึ้นโดยนักเขียนท่านนี้เหมือนกำลังอ่านหนังสือในวันที่ฝนตกปรอย ๆ นอกหน้าต่าง เล่มนี้ก็ยังคงให้ความรู้สึกแบบนั้นอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนครับ มันยังคงมีความหม่น ๆ ซ่อนเร้นอยู่ในตัวหนังสือ เชียงใหม่สีหม่นที่เหมือนมีมนต์สะกดให้เราดำดิ่งไปกับเรื่องราวได้อย่างชวนติดตาม
โดยภาพรวม เป็นหนังสืออีกเล่มที่ผมไม่รู้สึกผิดหวังเลยจริง ๆ พอได้อ่านงานของคุณอภิชาติได้สองเล่ม (อีกเล่มหนึ่งคือ ไข่ย้อย ดากานดา ที่เล่าเรื่องต่อจากกล่องไปรษณีย์สีแดง ครับ) ก็รู้เลยว่า ผมคงต้องไปตามเก็บงานที่เข้าจริตแบบนี้ให้ครบอีกแน่ ๆ แล้วละครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
