Chapter1.1
CHAPTER 1
‘Light Style'
'9:00 ออกกองตลาดน้ำ'
'17:00 Photo Shoot'
'20:00 Guita N'ฟ้า'
ตารางงานผมวันนี้ อาชีพหลักผมคือโปรดิวเซอร์ อาชีพเสริมเป็นช่างภาพและครูสอนดนตรีด้วย
รายการเล็กๆ ในช่องยูทูปปลุกปั้นมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เงียบกริบไร้ยอดวิวจนมาถึงต้นปี ผมรู้จักชินได้ไม่เท่าไรมันก็หอบข้าวหอบของย้ายมาอยู่สตูดิโอผม ไหนๆ ก็ร่วมหัวจมท้ายกันแล้วจึงใช้หน้าหล่อๆ ของมันเป็นจุดขายซะเลย
จากรายการเที่ยวป่าเที่ยวเขา ตอนนี้ปรับสไตล์เป็นช่องแนะนำอาหารไปแล้ว คุณชายชินขยันเสนอร้านเด็ดร้านดังไอ้ผมจะไม่พามันไปกินก็ไม่ได้ สรุปงานออกกองก็ไม่ต่างนัดกันมากินมากกว่า
"ชิน แต่งหน้า" เสียงเดย์ตะโกนเรียกดังบาดหูจนผมต้องเงยหน้ามอง สิ่งที่เห็นคือคุณหนูชินยังเคี้ยวตุ้ยๆ ตักไอติมกะทิในลูกมะพร้าวเข้าปาก ร่างสูงโปร่งนั่งยองๆ เริ่มแพไม้ไผ่หัวเราะกับแม่ค้าพายเรือขายขนมแปลกตา
"ชิน มึงยังกินไม่อิ่มอีกหรอ" ผมเร่งฝีเท้าทั้งตะโกนถามเสียงเครียด
"โห่! พี่ไลท์อย่าบ่น.. มากินนี่ดิ โคตรอร่อยอะ" แทนที่มันจะสลดลงบ้างกลับกวักมือดิ๊กๆ เรียกผมไปกินไอติมด้วย
"ไอ้ตัวไหนมันกินข้าวไปสองกล่องเมื่อเช้าวะ" ผมบ่น
"นี่มันจะเที่ยงแล้ว ผมก็หิวไหมล่ะ" ชินเถียง ผมอ้าปากจะตอกกลับแต่ไอ้คนแขนยาวดันช้อนเข้าปากซะก่อน
"เฮ้ย! อร่อยวะ"
"ใช่ม่ะ ผมกะแล้วว่าพี่ต้องชอบ"
"รู้ใจกูดีนักนะ"
"ก็รู้แล้วกันแหล่ะ"
"..."
เรื่องการต่อปากต่อคำผมยกให้มันเลย ได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ อ้าปากรับไอติมแสนอร่อยคำแล้วคำเล่าเข้าปาก ไม่รู้ว่าที่อร่อยเป็นเพราะไอติมหรือเป็นที่รอยยิ้มคนตรงหน้ากันแน่ วูบหนึ่งผมนึกสงสัยนะ จ้องค้างหลายวินาทีจนเสียงเรียกขัดซะก่อน
"พี่ไลท์ๆ พี่ไลท์! ไม่เก็บภาพหรอ ผมให้ป้าแกจอดเรือรอนานแล้วนะ"
ประโยคแรกเลยมั้งที่ชินเอ่ยปากเรื่องงาน และก็เป็นเสี้ยวนาทีแรกที่ผมไม่คิดถึงงานเลย ทำได้แค่พยักหน้าเออออ ยิ้มแห้งๆ จนชักสีหน้าสงสัย
"ฟังผมเปล่าเนี่ย"
"เอ่อฟัง! ก็จะถ่ายอยู่นี่ไง มึงลืมหรอกูเป็นตากล้อง"
ใบหน้าผมชาวาบ แรงวูบไหวแล่นจากริมฝีปากเคลื่อนลงหน้าท้อง เม็ดเหงื่อแตกพลั่กผมหน้าหรอหรารีบไปคว้ากล้องมาถ่ายวีดีโอ
ชินย่นหน้าล้อ มันคงรู้แหล่ะเวลาผมเขินจะทำหน้าประมาณไหน หากแต่มันคงไม่มีทางรู้ว่าผมเขินเรื่องอะไร
"ไปแต่งหน้าไป เดี๋ยวกูเก็บภาพร้านค้าเสร็จจะถ่ายคิวเอ็มซีต่อ เชิญคุณชินไปเสริมหล่อได้แล้วครับ"
ผมเอ่ยปากไล่ ชินปั้นหน้าอิดออดเล็กน้อยแต่ก็ยอมลุกไปตามสั่ง ความจริงคนขาวโอโม่อย่างมันตื่นมาก็หล่อเลยแหล่ะ ไม่ต้องเสริมแต่งก็หล่อใสพอตัว ผมไม่ชอบตอนมันแต่งหน้าขาวปากแดงนัก แต่นี่เป็นงานไงจะเหวี่ยงมากก็ไม่ได้
ความจริงแล้วคนทำกองช้าน่าจะเป็นผมเอง โคตรซวยเลยที่เทปนี้เป็นตลาดน้ำ อดีตยังคงเป็นอดีตเพียงแต่ว่าภาพจำมันน่ากลัวเหลือเกิน ชินเองก็รู้ว่าผมกลัวน้ำ ความรู้สึกอึดอัดเจียนตายวนเวียนอยู่รอบตัว ผมเหมือนคนถูกฆ่าให้ตายซ้ำไปซ้ำมาทุกครั้งที่ต้องใกล้น้ำ
"ไหวไหมพี่" เสียงแข็งเจ้าชินกระซิบถาม ผมพยักหน้ารับ วางฝ่ามือลงต้นแขนแล้วกระชับนิ้วทั้งห้าตอบรับ ชินเอื้อมมือมาประกบทับส่งยิ้มน้อยๆ ให้กำลังใจ
"กูโอเค ถ้าเป็นห่วงก็อย่าเทคบ่อยซิวะ ได้กลับบ้านนอนกัน" เสียงเหนื่อยอ่อนหลุดทรงคนคูล ชินพยักหน้ารับอมยิ้มแล้วตอบ "นอนจริงนะ พี่ต้องนอนจริงๆ นะ"
'!!!'
หัวใจชาวาบของผมถูกแรงดันอะไรสักอย่างกระแทกเข้าอย่างจัง เหมือนอึ้งไปชั่วขณะ จังหวะหายใจสะดุดจนต้องกระแอมออกมา ชินรู้ด้วยหรอว่าผมไม่ได้นอนทั้งคืน
...โถ่! ใครจะหลับล่ะ ก็มันเล่นนอนทับมือผมอย่างนั้นน่ะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
