Chapter1.3
'แอร๊ดดด...'
ประตูไม่ได้ฝืดครับ ที่ผมเห็นมันเป็นภาพสโลว์ของชินค่อยๆ ผลักประตูเข้ามา ยังแทรกไม่ทันสุดตัวแล้วหยุดนิ่ง ยืนเปิกตาโพลงด้วยความตกใจ
จากมุมที่ชินมองคงเห็นเราสองคนจูบกัน แต่ความจริงไม่ใช่เลย ในจุดที่ผมยืนเห็นคนสองคนทำสีหน้าต่างกัน คนหนึ่งยิ้มเยาะพอใจ ส่วนอีกคนตัดพ้อน่าสงสาร
ชินเลือกไม่เข้ามา ย่องกลับออกไปพร้อมปิดประตูให้อย่างเบามือ 'เฮ้อ!' ผมถอนหายใจโล่งอก ถอยตัวออกห่างแล้วพูดใส่
"รูปใช้ได้แล้วนะ เดี๋ยวผมแต่งเสร็จจัดส่งให้นะครับ เชิญคุณฟางกลับได้เลย"
พูดชัดขนาดนี้ไม่กลับก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ ผมไม่สนใจรวบโน็ตบุ๊กได้ก็เดินออกทันที ไม่ได้สังเกตว่าคุณฟางทำหน้ายังไง รู้แค่เธออยู่ตรงผนังเมมโม่หยิบอะไรไปสักอย่าง
"ชิน! ชินซอง! หยุดก่อน"
ผมไม่ได้ตามออกมาทันที แต่ขายาวๆ ก็พามาทันมันจนได้ ยิ่งผมเรียกมันยิ่งเดินหนี ถามว่าบ้านเรากว้างนักหรอก็เปล่าเลย มันจะไปไหนได้ถ้าไม่ใช่ห้องนอน
ผมผลักประตูตามไปติดๆ ชินยืนนิ่งอยู่กลางห้อง เห็นเพียงแผ่นหลังหอบตัวโยน ผมรู้มันอึดอัดถ้าจะโกรธขนาดนี้ทำไมไม่เข้าไปขัดซะเลย
"มึงเป็นอะไร" ผมถาม รู้แหล่ะว่ามันโกรธ รู้ด้วยว่าที่โกรธเพราะผู้หญิงคนนั้นแต่อดแกล้งไม่ได้
"เปล่า ผมไม่อยากขัดจังหวะ" ชินตอบ
"จังหวะอะไรวะ"
"ก็พี่กับคุณอะไรนั้นไง"
"กูกับคุณฟาง ทำไมวะ"
"ก็พี่จูบกันอยู่ไม่ใช่หรอ"
"มึงคิดว่างั้นหรอ"
ทั้งที่ชินยืนหันหลังให้ ผมกลับเห็นมันเต้นเร้าๆ เถียงเองหงุดหงิดเองจนผมนึกสนุก อยากอธิบายก็อยากนะแต่อยากแกล้งมันมากกว่า
ชินเงียบไปนาน ผมแสร้งเดินเฉียดใกล้ หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าแล้วทิ้งตัวลงปลายเตียง
"มานี่มา" ยื่นแขนยาวๆ ใช้ฝ่ามือคว้าข้อแขนชิน เพิ่งสังเกตตอนนี้เองว่าข้อมือมันเล็กนิดเดียว แถมหลังมือขาวสะอาดเนียนนุ่มไม่ต่างจากหน้ามันเลย ฝ่ามือขาวอมชมพูทำผมหยุดมองอยู่นาน นิ้วเรียวยาวเล็บตัดสั้นเรียบร้อย
"มีอะไร" ชินสะบัดมือออก ยืนต่อหน้าผมแต่ยังเบือนมองทางอื่น
"มองกู" เสียงอ่อยเอ่ยอ้อน
"ทำไมอีก หงุดหงิดอยู่นะไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนพี่" ชินเริ่มอ่อนลง ผมกล้าคว้าแขนชินอีกรอบลากลงต่ำจนฝ่ามือเราสองสัมผัสกัน
"ดูหน้ากูดีๆ ถ้าจูบกับเขาปากกูจะเป็นงี้ไหม" รั้งแขนลงต่ำ ทั้งยื่นหน้าไปใกล้ ผมอธิบายอย่างใจเย็น พยายามให้สายตามันจดจ้องที่ผม ชินกล้าๆ กลัวๆ ที่จะมอง ถ้ามันไม่โง่นักมันต้องรู้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ทาลิปสติก
"ปากพี่ก็ปกตินี่" ชินตอบแก้เก้อ ผมอมยิ้มรับ
"ก็ใช่นะซิ มึงพิสูจน์ดูก็ได้นะ ไม่มีสีลิปสติกใครติดปากกู"
ประคองฝ่ามือนุ่มนิ่มมาทาบใบหน้า จัดปลายนิ้วแตะค้างลงริมฝีปากผม ชินยอมเกลี่ยนิ้วตามที่สั่ง ดวงตาแข็งในตอนแรกค่อยๆ วับวาว ใบหน้าเห่อแดงฝาด มุมปากยกยิ้ม
"มือมึงอุ่นดีนะ แต่สั่นไปหน่อยวะ" แสร้งยียวนใส่ ชินเขินเม้มปากสั่น พยายามดีดตัวออกแต่ติดที่ผมคว้าไว้แน่น เรายื้อยุดอยู่นานจนผมชักอยากออกแรงกระตุกให้ร่วงมานอนทับกันซะเลย
"พี่ไลท์! จะทำอะไร"
"นอนไง มานอนกัน กูง่วงแล้วเนี่ย"
"นอนได้ไงพี่มีคิวสอนต่อไม่ใช่หรอ"
"ช่างดิ! มึงมานอนกับกูก่อน"
"พี่แม่ง!"
ชินบ่นอิดออดแต่ยอมนอนเคียงข้างกัน ผมชอบกลิ่นตัวหอมอ่อนๆ คล้ายแป้งเด็ก มันคุ้นจมูก อยากดมซ้ำๆ อยากหอมแรงๆ แล้วก็พาให้อยากรู้ว่าจะหอมแบบนี้ทั้งตัวไหม
"มึง" จากที่นอนหงายหน้าคู่กัน ผมเริ่มตะแคงเข้าหาเอ่ยปากเรียกเบาๆ
"..." ชินเงียบ พอมันไม่ตอบผมก็วาดวงแขนกอดทับแผงอกแกร่ง ขยับใกล้ซุกหน้าลงไหล่แล้วเรียกอีกครั้ง
"ชิน! ได้ยินกูป่ะเนี่ย"
"อืม มีไร"
"กูไม่ได้จูบเขาจริงๆ นะเว้ย"
"เออ! เชื่อแล้ว"
"ดี เชื่อคนง่ายดี"
"ไอ้พี่ไลท์! หรือผมไม่ควรเชื่อพี่"
"เชื่อเหอะ! จะโกหกทำไม"
"จะไปรู้หรอ"
"มึงเหอะ! มีอะไรปิดปังรึปล่า"
ไม่รู้นึกยังไง อยู่ๆ เสียงที่ชินเคยพูดก็ไหลเข้ามาในหัว ไม่อยากคิดว่ามันมีความลับนะ เจ้าใจว่าทุกคนก็มีความลับ แล้วส่วนใหญ่ความลับมักไม่ใช่เรื่องน่ารู้ซะด้วย
...แต่ผมอยากรู้เกี่ยวกับชินทุกเรื่องไง จะดีจะร้ายก็อยากรู้ บอกหน่อยไม่ได้หรอ
"ไม่มี! วันๆ ตัวติดกันขนาดนี้ ผมจะมีอะไรปิดปังล่ะ"
ชินรีบเถียง สีหน้ามันโคตรเฟคเลย ขนาดหลับตาฟังน่ะเนี่ยยังรู้ว่าไม่จริง แค่ไม่อยากรุกเร้า ไม่อยากทำลายบรรยากาศตอนนี้
"แล้วแต่มึงเลย เออ! โทรยกเลิกคลาสน้องฟ้าให้กูด้วย"
"เฮ้ย! ได้ไงล่ะพี่ น้องเขาเสียตังค์เรียนน่ะ"
"เออ! เดี๋ยวก็หาคิวให้ แถมชั่วโมงเรียนให้ด้วยอะ"
"แล้วพี่จะให้ผมบอกน้องว่าไง ให้บอกว่าอาจารย์ไลท์ง่วงนอนเลยยกสอนเงี่ยหรอ"
"ก็บอกไปดิ กูง้อมึงเหนื่อยเลยไม่มีแรงสอน"
"!!!"
เปลือกตาปิดสนิทแต่ชินคงรู้แหล่ะว่าผมขำอยู่ มันทำเสียงฮึดฮัดไม่เถียงต่อ ผมถือโอกาสเอื้อมมือไปกอด ใช้ร่างกำยำแต่นุ่มนิ่มอุ่นมือแทนหมอนข้างซะเลย
เรานอนกอดกันครั้งที่เท่าไรแล้วนะ ทำไมผมรู้สึกดีจัง คล้ายนี่คือครั้งแรกที่
...ได้กอด
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
