จากเหตุการณ์ กระแสข่าวโควิช19 เข้ามาระบาดตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน และเริ่มแรงขึ้นในวันที่10 ธันวาคม63 กระแสข่าวการยกเลิกงานประจำปีของแต่ละจังหวัดมีเข้ามาเรื่อยๆ แต่ถึงยังไงก็ยังไปต่อได้อีกคืองานฤดูหนาวอำเภอปากช่องวันที่12-24 ธันวาคม63 งานนี้น่าจะเป็นงานที่พ่อค้า แม่ค้าได้ตังกันเพราะมันเป็นช่วงที่คนต้องจับจ่ายใช้สอยกัน แต่ในความเป็นจริงเป็นหนังคนละม้วนกับงานน้อยหน่า คือกำลังซื้อแทบจะไม่มี แต่ละคนบ่นเป็นเสียงเดียวกันคือขายไม่ได้ ยิ่งวันที่20-24 ธันวาคม63 พ่อค้า แม่ค้าบางคนถึงขนาดขนของหนีค่าที่ คนจัดงานก็แสนดีมีเพิ่มวันให้อีกเพราะคิดว่าพ่อค้า แม่ค้า คงไม่มีที่ไปเพราะงานแต่ละจังหวัดยกเลิกกันขึ้นเรื่อยๆ จึงแถมให้อีก3วัน คือ25-27 ธันวาคม แต่กระแสโควิช19 มาแรงกว่า จบงานคนก็ไม่มาเดิน พ่อค้า แม่ค้าส่วนใหญ่ก็เก็บของกลับเพราะมันขายไม่ได้ งานนี้จึงเป็นอีกหนึ่งงานที่ พ่อค้า แม่ค้าส่วนใหญ่เจ็บตัว"แต่สำหรับผมขายเสื้อฝากพ่อยังปิดยอดที่130,000บ."ถือว่ายังได้สิทธิ์ไปต่อ
เดิมทีตั้งใจจะไปงานปีใหม่อุบลราชธานี วันที่26-4 มกราคม64 กำลังจะเดินทางวันที่26 ธันวาคม63 จึงต้องรีบโทรไปเช็คข่าวก่อนว่างานยังจัดอยู่ไหม ปรากฏว่างานยกเลิกกระทันหันคือยกเลิกเช้าวันที่26 เอาละสิจะไปไหนดีล่ะเรา?
รีบเช็ดข่าว ว่ามีที่ไหนยังเปิดได้บ้าง และเมื่อเช็คข่าวเรียบร้อยแล้ว คงจะมีที่เดียวคือจังหวัดร้อยเอ็ด งานเริ่ม25 ธันวาคม-3 มกราคม64 เมื่อเช็คข่าวแน่นอนแล้วพ่อค้า แม่ค้าทุกคนจึงมุ่งสู่จังหวัดร้อยเอ็ด บางคนรู้ทั้งรู้ว่าได้ไม่เท่าไหร่หรือบางทีอาจจะขาดทุนกับค่าที่ด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องไปเพราะไม่มีที่ไป ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้เพราะเงินไปอยู่ในสินค้าหมดจึงจำเป็นต้องไปเพื่อดึงเงินที่อยู่ในสินค้าออกมา แต่ละคนต้องดึงเงินออกจากสินค้าเพื่อเอาไว้ใช้จ่ายหากงานอื่นๆถูกยกเลิกทั้งหมด(และก็เป็นจริงคืองานถูกยกเลิกทั้งหมด)
งานปีใหม่จังหวัดร้อยเอ็ด25-3 มกราคม64
เป็นงานที่ทรมานพ่อค้า แม่ค้าอีกงานคือมีคนเดินแต่ไม่ซื้อของ
ลางร้าย
วันที่31 ธันวาคม63 พ่อค้า แม่ค้า แต่ละคนขายได้คือดูดีกว่าทุกวัน
วันที่1 มกราคม64 เป็นวันเริ่มต้นของปี64 พ่อค้า แม่ค้า แต่ละคนขายไม่ได้ กำลังซื้อไม่มีและไม่มีจริงๆ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันหมด วันแรกของปีเป็นแบบนี้แล้วเราจะไปต่อยังไง ว่ะ?
(เหตุที่งานนี้จัดได้จนจบงานวันที่3 มกราคม64 เพราะจัดในค่ายทหาร)
สินค้าของผมขายในงานร้อยเอ็ด เป็นของที่เหลือมาจากงานอำเภอปากช่อง คือเสื้อเหลือมา370 ตัว ขายได้290 ตัว = ได้เงิน29,000บ.
พ่อค้า แม่ค้า ทุกคน ขาดทุนค่าที่กันทุกคน
ค่าที่จริง30,000บ.คนจัดงานลดเหลือ25,000บ.
เพราะเขารู้ว่าแต่ละคนขายของไม่ได้กัน
ทางข้างหน้าของแต่ละคนที่เขาคิด
"จะไปยังไงว่ะ?"เมื่อคนไม่มีเงินซื้อ
งานแต่ละงานก็ยกเลิกหมด
ตัวอักษรที่เคยเขียนไว้
จะทำให้มีรายรับวันละล้าน ยังไม่หักค่าใช้จ่าย
"คำประกาศที่เขียนไปแล้วไม่สามารถลบออกได้"
จึงไม่สามารถมีข้ออ้างใดๆ มาแก้ตัว=ต้องทำให้ได้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
