[เพจนี้... มีแต่เพลง] [ เรื่องเล่าชมรมวิทย์ l Valentine Special ] ตอนพิเศษ : วันวาเลนไทน์

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

เพจนี้... มีแต่เพลง

•

14 ก.พ. 2021 เวลา 00:30 • นิยาย เรื่องสั้น

[ เรื่องเล่าชมรมวิทย์ l Valentine Special ]

ตอนพิเศษ : วันวาเลนไทน์

EP.1 โทรจิต

ฉันนั่งเซ็งหน้าจอสี่เหลี่ยม บนโต๊ะทำการบ้าน มีจานแบ่งลายกระจุ๋งกระจิ๋งน่ารัก ที่ม๊าใส่คุกกี้สอดไส้สัปปะรดทำเองกับมืออยู่ 4-5 ชิ้น

นอกจากจานแบ่งที่ใส่ขนมน่ากินไว้แล้ว บนโต๊ะทำการบ้านของฉันก็ยังมี... หนังสือนิยายโรแมนติกแฟนตาซีเรื่องใหม่ล่าสุดที่ป๊าเป็นคนแต่งวางไว้

ฉันขมวดคิ้ว แล้วหันไปมองชั้นวางหนังสือความสูงเท่ากับโต๊ะทำการบ้าน ฉันเป็นลูกสาวนักเขียน แต่จำเป็นด้วยเหรอ ที่ชั้นวางหนังสือจะต้องเต็มไปด้วยนิยายที่ป๊าแต่ง

เด็กมัธยมต้นอย่างฉัน นอกจากเรียนกับเรียนทุกอย่างแล้ว กิจกรรมอื่นนอกจากนั้นคือกินขนมที่ม๊าทำ อ่านนิยายที่ป๊าแต่ง และเรียนเปียโนโดยป๊าสอน อยากร้องเพลง ดูหนัง ฟังเพลง แค่เปิดชุดโฮมเธียเตอร์ในบ้านก็บันเทิงครบรสครบครันละ

แต่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ให้ฉันเคยรื่นเริงบันเทิงใจมากแค่ไหนกับสิ่งเหล่านี้ มันก็มักจะมีสักอย่าง สองอย่าง ที่ทำให้ฉันเซ็งสุดๆ เสมอ โดยเฉพาะเวลานี้

อย่างแรก... การเรียนออนไลน์ที่แสนจะน่าเบื่อหน่าย และง่วงเหงาหาวนอนในช่วงมีโรคระบาดไปทั่วทุกหนแห่ง เรียกว่าทั่วโลกยังได้เลย

และอย่างที่สองคือ... โทรศัพท์โรคจิตที่โทรมาแล้วไม่ยอมพูด พอถามกลับไปก็วางสายซะงั้น

ตั้งแต่โรงเรียนปิดกะทันหัน จนต้องเรียนออนไลน์ โทรศัพท์บ้าๆ นี่ก็มีมาทุกวันน่าจนน่ารำคาญใจที่สุด

แต่มันกลับมีเรื่องที่น่าหงุดหงิดและน่ารำคาญใจมากกว่านั้นอีกน่ะสิ!

[ ฮัลโหล... ตื่นได้แล้วโต๊ะ ]

เสียงใสๆ ของซายน์ส่งมาตามสายโทรศัพท์มือถือทุกเช้าในช่วงเรียนออนไลน์ เพื่อปลุกคนขี้เซาอย่างฉันให้ลุกขึ้นมาเตรียมตัวเรียนพร้อมกับทุกคน

"ฮือออ... ซะ ซายน์... โต๊ะตื่นแล้ววว..."

ฉันกรอกเสียงงัวเงียไปตามสาย ซายน์คือเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันสนิทใจคุยด้วย และชอบอ้อนมากที่สุด

[ ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมาจัดการกับตัวเองเร็วๆ สิโต๊ะ ]

"ง่ะ ... แต่โต๊ะยังง่วงอยู่เลยอ่า"

[ โต๊ะอู้! ]

ซายน์ทำเสียงเข้มแสร้งดุเหมือนปกติ ทั้งที่ความจริงฉันว่ากำลังแอบหัวเราะชอบใจอยู่แน่ๆ

"ก็ได้ๆ ลุกก็ได้"

ฉันบอกแล้ววางสายจากเพื่อนสนิท รีบจัดการกับตัวเองก่อนถึงเวลานั่งเรียนหน้าจอสี่เหลี่ยมที่โต๊ะทำการบ้านริมหน้าต่าง

...

ระหว่างฟังครูสอนผ่านจอสี่เหลี่ยม ฉันใช้ความคิด... คิดกลับไปกลับมา เรื่องโทรศัพท์จากไอ้โรคจิตที่โทรมาแล้วไม่ยอมพูด

กับเด็ก ม.ต้น ก็ไม่เว้น เรื่องแบบนี้ฉันควรบอกป๊ากับม๊าให้ช่วยจัดการ ไม่ก็แจ้งความให้ตำรวจจัดการเสียคงดี

แต่...

นึกดีๆ แล้ว... มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันรับโทรศัพท์ แล้วไอ้โรคจิตเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉุกคิด ว่าไอ้โรคจิตคนนี้ อาจเป็นใครสักคนที่ฉันรู้จักก็ได้

ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปได้ ที่อาจจะเป็นเพื่อนคนไหนสักคนที่ฉันเคยให้เบอร์โทรไป แล้วพอโรงเรียนปิดแบบไม่ทันตั้งตัว เลยเกิดความรู้สึกคิดถึงฉันมาก จนต้องโทรมาแกล้งกันทุกวันงั้นสิ

อืม...

มีความเป็นได้!

ฉันนี่... ช่างคิดเข้าข้างตัวเองได้อย่างน่ากลัวมากๆ เลย

แต่ว่า...

เท่าที่นึกได้...

มีเพื่อนผู้หญิงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่มีเบอร์ฉัน ส่วนเพื่อนผู้ชายบอกเลยว่าไม่มีใครมีเบอร์ฉันสักคน

แต่เสียงที่ได้ยิน ดันเป็นเสียงของเด็กผู้ชายนี่สิ

และก็เป็นเสียงที่ฉันรู้สึกคับคล้ายคับคลาว่าอาจจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนห้องเดียวกันเสียด้วย

ถ้าอย่างนั้น...

ฉันอาจต้องเริ่มจากการจับตาดูเพื่อนร่วมชั้นอย่างจริงจังอย่างนั้นใช่ไหม!

เกือบ 3 สัปดาห์เลยทีเดียว ที่ฉันใช้สมองอย่างหนัก รับเนื้อหาที่เรียน และเฝ้าจับตาดูเพื่อนผู้น่าสงสัยทุกคนในชั้นเรียน ผ่านช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ จากจอคอมพิวเ้ตอร์จนตาล้า เจ็บกระบอกตาไปหมด

ฉันเฝ้าแต่ครุ่นคิด ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เผลอมองนาฬิกาตั้งโต๊ะเป็นระยะอย่างลืมตัว แถมยังนับถอยหลังในใจ ตอนนี้เวลา 19.50 น. และอีกไม่กี่นาทีนับจากนี้จะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

โทรศัพท์ที่ว่านั่นมักโทรมาในเวลาถัดจาดนี้ ฉันเองก็เริ่มกลัวตัวเองมากขึ้นทุกขณะจิต ที่เริ่มรู้สึกสนุกกับการเฝ้ารอโทรศัพท์จากเบอร์แปลกๆ นั่น

"ลูกสาว... กำลังทำอะไรอยู่คะ"

"ปะ ป๊า!"

ฉันสะดุ้งสุดตัวหลุดจากภวังค์ของความคิด หลังจากได้ยินเสียงของป๊าดังมาจากข้างหลัง

"มะ ไม่ได้ทำอะไรค่ะ"

"เหรอคะ แต่ป๊าเห็นหนูเหม่อลอยและเขียนบางอย่างลงที่สมุดเรียนอยู่... ไหน... ขอป๊าดูหน่อยสิคะ"

"ป๊า!!!"

ป๊าพูดไม่ทันขาดคำก็คว้าสมุดที่ฉันจดรายชื่อผู้ต้องสงสัยทั้งหมดไว้ไปดู

"อาร์ต ข้าว แว่น..."

ป๊าขมวดคิ้วอ่านไปก็มองหน้าฉันไปด้วย

"บอส... ทำไมมีแต่ชื่อเพื่อนผู้ชายล่ะลูกสาว หรือว่าทั้งหมดนี้คือรายชื่อว่าที่ลูกเขยในอนาคตของป๊าคะ"

"ง่ะ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะป๊า"

ฉันหน้าง้ำรีบแย่งสมุดรายชื่อผู้ต้องสงสัยทั้งหมดคืนมา ป๊าหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ

"เหรอคะ นี่ค่ะ... ม๊าฝากมาให้ ดื่มแล้วอย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนค่ะ"

ฉันรับแก้วนมมาดื่มจนเกลี้ยง แล้วส่งแก้วคืนให้ป๊า

"หมดแล้วค่ะ" ฉันหน้ามุ่ยบอก

"เก่งมากค่ะ กินง่ายๆ โตไวๆ ค่ะ"

ป๊ายีหัวแล้วหมุนตัวเดินออกไป ก่อนพูดทิ้งท้ายให้ฉันหน้าหงิกเข้าไปอีก

"โตเป็นสาวแล้วนะคะลูกสาวป๊า"

"ง่ะ ไม่ใช่นะป๊าๆ หนูยังไม่โต หนูยังเด็กอยู่ค่ะ!!!"

ฉันตะโกนบอกตามหลัง ป๊ายิ่งหัวเราะร่วนเสียงดัง จนได้ยินม๊าส่งเสียงถามด้วยความสงสัย

แต่ฉัน...

หลังจากป๊าออกไปแล้ว รีบหันมามองนาฬิกา ยังพอมีเวลาอีกนิดหนึ่ง เลยรีบเข้าห้องน้ำแปรงฟันให้เรียบร้อย ก่อนรีบออกมาคว้าโทรศัพท์มาถือไว้ในมือ พอดีกับที่มันส่งเสียงดังขึ้นมา ฉันรีบกดรับทันที

"ห้าโหลลลล"

ฉันกรอกเสียงลงไป เชื่อไหมว่าตอนนี้สองทุ่มแล้ว แค่กลับไม่รู้สึกง่วงนอนสักนิด

"ห้าาาา... โหลลลล..."

ฉันยังกรอกเสียงลงไปไม่หยุด กวนประสาทอีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน แต่อยู่ๆ เกิดฉุกคิดได้ว่า ฉันเฝ้าดูเพื่อนๆ ในชั้นเรียนแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าใครคือคนที่โทรมาได้ทุกวี่ทุกวันโดยไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ก็เลยถามโรคจิตปลายสายไปว่า

"ใจคอจะไม่พูดอะไรเลยใช่มั้ยอะ"

[ ............. ]

"ว่าไงอะ พูดอะไรบ้างสิ"

[ ............. ]

"นายคงอยากเล่นโปลิศจับขโมยกับฉันใช่มั้ย"

[ ............. ]

"ฉันบอกไว้ก่อน เรื่องจับผู้ร้ายปากแข็งฉันเก่งนะจะบอกให้"

ฉันขู่คนปลายสาย และคิดว่าอีกฝ่ายคงเงียบ แต่กลับมีเสียงบี้ๆ ไม่ต่างจากการบีบจมูกดัดเสียงตอบเบาๆ มากลับมา

'ระ เรา...เราชอบเธอ'

ฉันนิ่งไปอึดใจ

เสียงนั้นเบามาก...

เบาจนแทบไม่ได้ยินอะไรเลย...

แต่ฉัน...

ฉันได้ยิน...

"เดี๋ยว! เมื่อกี้นี้..."

ฉันอึ้งและตกใจ ที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้เข้า!

มันคืออะไร !

หูไม่ได้ฝาดใช่ไหม!

ครั้นกรอกเสียงถามกลับ อีกฝ่ายก็ตัดสายไปเสียแล้ว!

...

( จ บ ต อ น ที่ 1 )

🍃🌺..สวัสดีค่ะทุกคน..🌺🌿

🐻🌟❤️... ไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีโอกาสดีๆ หรือโอกาสพิเศษที่ได้ทำเรื่องพิเศษๆ ค่ะ เมื่อโอกาสมา ทำได้หรือไม่ได้ก็ควรคว้าไว้ก่อนค่ะ

...

❤️🐻🌟... และโอกาสพิเศษนี้ คุณกรีนกับพี่บีเป็นคนนำมาให้ค่ะ เริ่มจากเชิญเป็นแขกรับเชิญในตอนพิเศษของอาร์ตกับซายน์ แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

...

🌟❤️🐻... แต่เป็นแขกรับเชิญอย่างเดียวจะสนุกอะไรจริงไหมคะ คุณกรีนกับพี่บีเลยสร้างปมกระจุ๋งกระจิ๋งให้ตัวละครรับเชิญด้วย

...

🐻🌟❤️... ซึ่ง... โต๊ะก็คิดว่าคุณกรีนกับพี่บีจะแต่งเรื่องราวของแขกรับเชิญด้วย แต่เปล๊า!!! อยากอ่านต้องลงมือแต่งเองเท่านั้น 555

...

❤️🐻🌟... ว่าตามจริงรักในวัยมัธยมนี่... นึกแล้วเศร้า... ตอนนั้นคือสนใจแต่การ์ตูนค่ะ ของสะสมก็มีแต่การ์ตูน เทปเพลงการ์ตูน ของเล่นจากการ์ตูนที่ชอบ โมเดลจากการ์ตูนที่ชอบ ไม่มีช่องว่างให้คำว่า "รัก" หรือ "ปั๊บปี้เลิฟ" เลยค่ะ ยังคิดอยู่ว่าจะแต่งรักในวัยเรียนยังไง

...

🌟❤️🐻... ค่อนข้างกังวลมากค่ะ เพราะคุณกรีนพี่บีแต่งเรื่องได้ละมุนมาก ยิ่งตัวละครมีตัวตนในบีดียิ่งคิดเยอะ แต่ก็ลองดูค่ะ โดยมีคุณตอยแต่งเรื่องในมุมมองของบอส และโต๊ะแต่งเรื่องในมุมองของโต๊ะอู้

...

🐻🌟❤️... แต่ว่า... เป็นการแต่งเรื่องเนื่องในโอกาสพิเศษวันแห่งฟาร์มรักทั้งที เลยมีแขกรับเชิญพิเศษ ที่ถูกเชิญมาแบบไม่รู้ตัวด้วยค่ะ

ซึ่งก็คือท่านเจ้าคุณ กับ ผู้บังคับบัญชาการสูงสุด ตำหนักจันทร์เจ้าขาค่ะ ( 🙇 ขออนุญาตนะคะพี่ธนา ) แขกรับเชิญพิเศษทั้งสองท่านเป็นตัวละครใดในเรื่อง คิดว่าทุกคนอ่านแล้วทราบทันทีค่ะ

❤️... เรื่องสั้นจะมี 2 ตอนด้วยกันค่ะ พรุ่งนี้จะมาในเวลาเดิมค่ะ อย่าลืมติดตามความรักของบอสกับโต๊ะอู้นะคะ จะหมู่หรือจ่าก็ไม่รู้ค่ะ555

❤️... ขอให้มีความสุขจากการอ่านเรื่องสั้นนะคะ 🌺🌿

...

🍃🌺...สำหรับตอนพิเศษนี้ เนื้อเรื่องต่อเนื่อง แยกมาจากตอนพิเศษของคุณกรีนแบะพี่บีอีกทีหนึ่งค่ะ

[ เรื่องเล่าชมรมศิลป์ | New Year Special ]

ตอนพิเศษ : วันปีใหม่ (1) ของพี่บี

https://www.blockdit.com/posts/5ff19cad6e5bf30cf849ab28

[ เรื่องเล่าชมรมวิทย์ | New Year Special ]

ตอนพิเศษ : วันปีใหม่ (1) ของคุณกรีน

https://www.blockdit.com/posts/5ff0a30b4bbfa60ce69faa7f

..🍃🌺🌿..

[ เรื่องเล่าชมรมศิลป์ | New Year Special ]