“เรียกรถรึเปล่าครับ?” (ตอนที่ 1/2 )
ผมตกงานมา2เดือนเต็ม เงินเก็บที่มีก็เริ่มจะไม่พอใช้ เพราะสถานการณ์โควิด19 ทำให้บริษัทต้องปลดพนักงานออกหลายร้อยคน และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
ผมส่งใบสมัคร ยื่นเรซูเม่ไปหลายที่ ก็ยังไม่มีวี่แววการตอบรับใดๆ นั่งกดรีเฟรชอีเมลล์วันละหลายรอบหวังว่าจะมีข้อความใหม่เข้ามา แต่ก็ไม่มีเลย
ผมกดออกจากหน้าต่างinboxเพื่อเข้าเว็บหางานต่อ แล้วก็มาสะดุดกับแบนเนอร์โฆษณาหนึ่ง เขียนข้อความตัวใหญ่ว่า ‘มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งไปกับเรา’ พร้อมด้วยตัวการ์ตูนหมีสวมหมวกกันน็อคยืนอยู่ข้างรถมอเตอร์ไซค์
ผมกดที่รูปภาพตามคำชักชวนอย่างไม่รีรอ ลิงก์ได้นำพาผมเข้าสู่หน้าเว็บไซต์ที่ดูน่าเชื่อถือ ถึงแม้เพิ่งจะเคยได้ยินชื่อบริษัทเป็นครั้งแรกก็ตาม ผมกดเข้าไปที่ลิงก์ ‘ร่วมงานกับเรา’ พร้อมกรอกข้อมูลและช่องทางติดต่อกลับในทันที
เพียงแค่ไม่ถึง5นาที ก็มีคนแอดไลน์ผมเข้ามา ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับบริษัทที่ผมกรอกข้อมูลไปเมื่อครู่นี้เอง..
‘สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่สนใจร่วมงานกับเรานะคะ บริษัทของเราเป็นบริษัทน้องใหม่ที่กำลังเติบโตและก้าวเข้าสู่ผู้นำด้านการขนส่งสาธารณะที่สะดวก ปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุค New Normal เช่นนี้ค่ะ’
ข้อความยาวเหยียดราวกับระบบตอบกลับอัตโนมัติถูกส่งมาในทันที
‘เรียน คุณธนภพ เตรียมเอกสารให้พร้อมและเข้ามาพบที่บริษัทในวันพรุ่งนี้เวลา6โมงเย็นนะคะ แล้วเจอกันค่ะ’
ผมที่ตามหางานมาทั้งเดือน บทจะมาก็มาแบบไม่ทันตั้งตัวกันเลยทีเดียว ตลอดคืนผมพยายามหาข้อมูลบริษัทซึ่งน่าแปลกที่ไม่มีใครพูดถึงเลยแม้แต่พันทิพย์หรือทวิตเตอร์ เข้าใจว่าบริษัทคงจะใหม่มากจริงๆ และมันค่อนข้างเสี่ยงที่จะทำงานในที่โนเนมแบบนี้ แต่ผมไม่มีทางเลือกแล้ว ถือซะว่าลองดูก่อนก็แล้วกัน
วันต่อมา เมื่อถึงเวลานัด ผมเข้าไปบริษัทตามแผนที่ในเว็บไซต์ มีพนักงานคนนึงพาผมเข้าไปกรอกข้อมูลและพูดคุยกับผม
"ตำแหน่งที่เราเปิดรับตอนนี้เป็นพนักงานรับส่งผู้โดยสารผ่านแอปพลิเคชัน คงจะเคยใช้งานมาบ้างแล้วนะคะ?"
"ครับ เคยใช้บริการของแอปสีเขียว" ผมตอบ
"โอเคค่ะ รูปแบบการทำงานเราก็คล้ายกันเลยค่ะ เมื่อมีลูกค้าต้องการใช้บริการ คุณก็แค่ไปรับและพาไปส่งให้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย เท่านั้นเองค่ะ" พนักงานสาวอธิบายพร้อมยื่นคู่มือการใช้งานแอปเบื้องต้นมาให้ผม
ผมเปิดอ่านซักพักก็สะดุดกับประโยคหนึ่งเลยถามขึ้น "เอ่อ เวลาทำงาน ตี2ถึงตี5 คือ..ยังไงหรอครับ?"
"อ๋อ เนื่องด้วยเป็นช่วงเวลาที่ผู้ให้บริการรายอื่นมีน้อย ทางเราจึงอยากเน้นช่วงเวลานี้เป็นพิเศษน่ะค่ะ ถือว่างานสบายมากเลยนะคะ ทำไม่กี่ชั่วโมงเอง" พนักงานสาวยิ้มอธิบายอย่างอารมณ์ดี
ตัวผมไม่ติดเรื่องเวลาอยู่แล้ว เพราะแค่ทำแก้ขัดไปก่อนจนกว่าจะหางานใหม่ที่มั่นคงได้ก็คงไม่มีปัญหาอะไร แถมเรื่องรายได้ก็ถือว่าสูงทีเดียวเมื่อเทียบกับจำนวนชั่วโมงที่ต้องทำงาน เมื่อเซ็นสัญญาเสร็จสรรพ ผมก็กลับมานอนเอาแรงก่อนจะตื่นมาเริ่มงานในเวลาตี2
ผมลงทะเบียนคนขับเสร็จ ไม่นานก็มีแจ้งเตือนลูกค้ารายแรกเข้ามา ผมค่อนข้างตื่นเต้นกับงานใหม่นี้นะ เป็นการกลับมาทำงานครั้งแรกของผมในรอบ2เดือนเลย
ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามที่อยู่ของลูกค้าที่ขึ้นในจอมือถือ เส้นทางค่อนข้างลึกลับ ไกลและเปลี่ยว แต่ก็สมแล้วที่เค้าเรียกใช้บริการเรา ดีกว่าเดินทางกลับเอง เสี่ยงไม่ปลอดภัย
เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างถนน ผมมั่นใจว่าเป็นลูกค้าของผมเพราะตรงนั้นก็ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากเธอ
"เรียกรถรึเปล่าครับ?" ผมจอดเทียบข้างผู้หญิงคนนั้นแล้วเอ่ยถาม
"ค่ะ" เค้าตอบเบาๆแล้วเดินไปขึ้นเบาะซ้อนท้ายผมทันที
ระหว่างทางอันแสนเงียบ ผมทำลายบรรยากาศด้วยการชวนเธอคุย "มาทำอะไรแถวนี้หรอครับ"
"มาหาเพื่อนค่ะ" เธอตอบเสียงเรียบ
ตลอด2ข้างทางที่ผมขี่รถผ่าน มีแต่ป่าหญ้าสูงรกร้าง ไม่มีตึก ไม่มีบ้านใดๆเลย แล้วเค้ามาหาเพื่อนอะไรกันแถวนี้นะ น่ากลัวจริงๆ
"ปกติใช้บริการกับเจ้านี้อยู่แล้วหรอครับ? พอดีผมเพิ่งมาขับวันแรกครับ" ผมชวนคุยทั่วไป
"...ค่ะ"
"อ่อ" ดูเหมือนเธอจะไม่อยากคุยด้วยเท่าไหร่ ผมจึงหยุดการสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังปลายทางตามแผนที่ที่ระบุไว้
"ตรงนี้หรอครับ?" ผมจอดรถเทียบทางเท้า ซึ่งด้านหน้าผมเป็นตึกแถวเก่าๆ มีแปะป้ายประกาศขายด่วนอยู่ด้านหน้าทุกห้อง สภาพดูเสื่อมโทรมเหมือนไม่สามารถอาศัยอยู่ได้เลย
"..." เธอก้าวลงจากมอเตอร์ไซค์ เดินเข้าไปในตัวตึกแถวไม่พูดไม่จาซักคำ ผมหันมากดปุ่มส่งลูกค้าเรียบร้อยเพื่อกดยืนยันรับเงินค่าบริการที่ชำระผ่านแอปพลิเคชันธนาคาร ก่อนที่มือถือจะสั่นอย่างทันที แจ้งเตือนว่ามีลูกค้าเรียกรถอีกแล้ว
ลูกค้ารายที่2ที่ผมไปรับ เค้าปักหมุดไว้ที่วัดแห่งหนี่ง ซึ่งมันมืดมากเพราะรอบข้างวัดนั้นปิดไฟหมดแล้ว
"เรียกรถรึเปล่าครับ?" ผมถามคุณลุงเสื้อสีแดงสดที่ยืนอย่างโดดเดียวอยู่หน้าวัด ในมือถือถุงอาหาร(?)บางอย่าง
"มาไวดีนะ"
"อ่อพอดีอยู่แถวนี้น่ะครับ" ผมตอบคุณลุงดังกล่าว ก่อนจะขี่รถออกไปตามแผนที่
"เมื่ออาทิตย์ก่อนผมรอตั้งนานกว่าจะมารับ" คุณลุงเป็นฝ่ายชวนคุย
"อ้อ พอดีผมเพิ่งมาทำวันแรกน่ะครับลุง"
"อ้าวหรอ เอ้อดีนะ คราวก่อนปล่อยให้ลุงรอตั้ง2วันแน่ะ"
"อะไรนะครับ?" ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองฟังผิดไปไหม เพราะเสียงลมมันดังด้วย เลยถามอีกรอบเพื่อความชัวร์
"ลุงบอกว่า อาทิตย์ก่อน ลุงรอตั้ง2วันแน่ะ"
"2วัน?!" ผมงงไปชั่วขณะ รอตั้ง2วันหมายความว่ายังไง แล้วทำไมไม่เรียกแท็กซี่หรือรถอื่นล่ะ แล้วรอไปได้ยังไง2วัน ผมเข้าใจอะไรผิดอยู่รึเปล่านะ?
แล้วอยู่ๆผมก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนซากศพลอยมา ผมพยายามมองข้างทางว่ามีสัตว์หรือกองขยะเน่าๆอะไรไหม แต่ก็ไม่มีเลย แล้วกลิ่นแรงแบบนี้มาจากไหนกัน
"ลุง ลุงได้กลิ่นไหม?"
"กลิ่นอะไร?"
"เหม็นเน่าอะ เหม็นมากเลย"
"...."
"ลุง..?"
คุณลุงเงียบไปไม่ตอบผม ผมคิดเอาเองว่าอาจเป็นกลิ่นจากของบางอย่างในถุงที่ลุงถือมาก็เป็นได้ เลยคิดว่ามันค่อนข้างเสียมารยาทถ้าผมจะเค้นถามต่อ งั้นเงียบดีกว่า
ผมมาหยุดรถอยู่ที่ข้างทางรถไฟ ไม่ใช่สถานีรถไฟแต่อย่างใด แล้วอยู่ๆผมก็รู้สึกเย็นวาบที่ด้านหลังก่อนจะได้กลิ่นเหม็นนั้นจางออกไป
ผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าคุณลุงลุกออกจากรถไปตอนไหน หันกลับไปมองก็คือลุงหายไปจากเบาะท้ายแล้ว แต่พอหันกลับมา ก็เห็นเสื้อสีแดงสดกำลังเดินถือถุงข้ามทางรถไฟไป..
ผมกดปุ่มยืนยันเพื่อรับเงิน แล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาอีกอย่างรวดเร็วกับลูกค้ารายที่3 จนผมเผลอยิ้มออกมา ถ้ามีลูกค้าเข้ามาเรื่อยๆขนาดนี้ตลอดคืน ผมคงได้เงินเป็นกอบเป็นกำแน่ ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิครับ
ลูกค้ารายที่3ที่ผมไปรับ เค้าอยู่ที่ผับแห่งหนึ่งย่านมหา’ลัย ขณะนี้เป็นเวลาตีสามกว่าแล้ว ร้านรวงต่างๆจึงปิดกันหมดเช่นเดียวกับผับแห่งนี้ ซึ่งมีเธอคนเดียวยืนอยู่หน้าร้านที่ปิดไฟมืด
"เรียกรถรึเปล่าครับ?" ผมถามหญิงสาววัยรุ่นที่ดูสภาพค่อนข้างเมาเอาเรื่อง เธอไม่ตอบแต่พยักหน้าให้ผมหลายที ก่อนจะก้าวขึ้นรถมา
เมื่อใกล้ถึงสถานที่ปลายทาง ผมไม่แน่ใจว่าที่อยู่ผิดหรือเปล่า เพราะตำแหน่งมันคือกลางถนนวิภาวดี แบบกลางถนนเลยจริงๆครับ สงสัยเธอคงจะเมามากจนปักหมุดผิดแน่ๆ ผมเลยจอดข้างทางซักพักเพื่อหันไปถามเธอ
เมื่อผมหันไป ปรากฎว่าเธอไม่อยู่ ผมตกใจมากกลัวว่าจะทำเธอตกข้างทางโดยไม่รู้ตัวรึเปล่า ผมไม่รู้สึกตัวเลยนะว่าเธอหายไปตอนไหน ในใจผมเริ่มคิดว้าวุ่นกลัวจะเกิดอุบัติเหตุอะไรร้ายแรง ผมเลยเตรียมออกรถกะว่าจะขี่หลังย้อนกลับไปดูทางที่ผ่านมา
"เห้ย!!!!"
- To be continued | เรียกรถรึเปล่าครับ? (ตอนที่ 1/2)
.
ติดตามตอนจบได้ที่ https://www.blockdit.com/posts/6023cb22d4b2cc09c8202e5c
เรียกรถรึเปล่าครับ? - ตอนที่ 1/2
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
