✴️ ระหว่างความตายและชีวิต บทที่ 1 ✴️
❇️ ประสบการณ์การตาย (ตอนที่ 2) ❇️
หน้า 6–11
คำบรรยายที่ฉันพบบ่อยที่สุดเกี่ยวกับช่วงเวลาที่การตายเกิดขึ้นคือ มันจะมีความรู้สึกหนาวเหน็บ และพบว่าวิญญาณนั้นจะยืนอยู่ข้างเตียง (หรืออะไรก็ตาม) ทันทีและมองดูร่างกายของตัวเอง และพวกเขามักจะไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นในห้องจึงต้อง รู้สึกเศร้า #เพราะพวกเขารู้สึกดีมาก ความรู้สึกโดยรวมจะเป็นความรู้สึกที่เบิกบาน แทนที่จะเป็นความหวาดกลัว
คำบรรยายต่อไปนี้มาจากผู้หญิงอายุราวๆ 80 ปี ในขณะที่เธอกำลังเสียชีวิตจากโรคชรา นี่คือตัวอย่างทั่วไปที่เกิดขึ้นเป็นประจำ
ด: [โดโลเรส] คุณอยู่มานานมากแล้วใช่ไหม
ร: [ผู้รับการสะกดจิต] อืม ใช่ ฉันเชื่องช้า มันเสียเวลา (โอดร้อง) มันไม่สนุกอีกแล้ว ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ในเมื่อเธอกำลังรู้สึกอึดอัด ฉันจึงนำเธอไปหลังจากที่ความตายจบลง หลังจากที่ฉันนับถอยหลัง ร่างกายของผู้รับการสะกดจิตก็กระตุก และมีรอยยิ้มทันที เสียงของเธอมีชีวิตชีวา ต่างกับเสียงที่อ่อนล้าเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง “ฉันรู้สึกอิสระ! ฉันรู้สึกเบา!” ฟังดูเหมือนเธอดีใจมาก
ด: คุณเห็นร่างกายหรือเปล่า?
ร: (ขยะแขยง) โอ้! ไอ้ของเก่าเนี่ยเหรอ? มันอยู่ตรงนี้แหละ! โอ้! ฉัน 'ไม่รู้' เลยนะเนี่ย ว่าฉันดู 'แย่' ขนาดนั้น! ฉันหย่อนยาน และแห้งเหี่ยวมากเลย ฉันรู้สึกดีเกินกว่าสภาพสังขารที่เป็นอยู่ ตอนนั้นฉันเหนื่อยล้า (เธอมีน้ำเสียงดีใจ) โอ้! โอ้! ฉันดีใจมากเลยที่ได้อยู่ 'ที่นี่!'
ฉันแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ท่าทางและน้ำเสียงช่างแตกต่างเหลือเกิน
ด: ไม่แปลกเลยที่มันจะแห้งเหี่ยว ร่างกายนั้นอยู่มาหลายปีแล้ว คงเป็นเหตุผลที่มันต้องตาย คุณบอกว่าคุณอยู่ “ที่นี่” คุณอยู่ที่ไหนเหรอ?
ร: ฉันอยู่ในแสงสว่าง และโอ้วว... มันรู้สึก 'ดี' มากเลย! ฉันรู้สึกฉลาด... ฉันรู้สึกสงบ... ฉันรู้สึกใจเย็น... ฉันไม่ 'ต้องการ' อะไรทั้งนั้น
ด: คุณจะทำอะไรต่อไป?
ร: พวกเขาบอกว่า ฉันต้องไปพักผ่อน โอ้ ฉันไม่อยากพักเลย เพราะมันยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ
ด: คุณต้องพักทั้งๆที่คุณไม่อยากพักเหรอ?
ร: ไม่ แต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่อยากจะรู้สึกอึดอัดอีกแล้ว ฉันอยากจะเรียนรู้และเติบโต
หลังจากนั้น ฉันก็ไม่สามารถได้คำตอบอะไรจากเธออีก นอกจากว่าเธอกำลังลอยอยู่ ฉันสามารถบอกได้จากท่าทางและการหายใจของเธอว่า เธอกำลังอยู่ในสถานที่พักผ่อน (Resting Place) เวลาที่ไปที่นั่น มันจะเหมือนกับว่าพวกเขากำลังนอนหลับลึกอยู่ และไม่อยากถูกรบกวน มันไม่มีประโยชน์ที่จะถามอะไรพวกเขาในตอนนี้ เพราะคำตอบที่ได้จะไม่มีความต่อเนื่อง
โดยรายละเอียดของสถานที่พิเศษนี้ จะมีการอธิบายเพิ่มเติมภายหลังในหนังสือเล่มนี้
〰️〰️〰️
ในอีกกรณีหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรำลึกถึงการคลอดบุตรที่บ้าน การหายใจและการเคลื่อนไหวของร่างกายบ่งบอกถึงประสบการณ์การคลอดลูก สิ่งนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อร่างกายสามารถจดจำประสบการณ์นั้นได้เช่นเดียวกับสมอง และเพื่อไม่ให้ผู้รับการสะกดจิตรู้สึกอึดอัด ฉันจึงนำพาเธอไปช่วงเวลาข้างหน้าหลังจากที่การคลอดน่าจะเสร็จสิ้นแล้ว
ด: คุณคลอดลูกสำเร็จหรือเปล่า?
ร: ไม่ มันลำบากมากเลย ลูกไม่ยอมออกมา ฉันเหนื่อย ฉันก็เลยทิ้งร่างกายของฉัน
ด: คุณรู้หรือเปล่าว่าเด็กนั้นเพศอะไร?
ร: ไม่ มันไม่สำคัญหรอก
ด: คุณเห็นร่างกายตัวเองไหม?
ร: เห็น ทุกคนเสียใจ
ด: แล้วตอนนี้คุณจะทำอะไรต่อ?
ร: ฉันคิดว่าฉันจะพักผ่อน สุดท้ายแล้วก็ต้องกลับมาอีก แต่ฉันจะอยู่ที่นี่สักพัก อยู่ในแสงสว่าง มันสบายเหลือเกิน
ด: คุณบอกฉันได้ไหมว่าแสงสว่างอยู่ที่ไหน?
ร: อยู่ในที่ที่มีความรู้ทุกอย่าง ทุกอย่างบริสุทธิ์และเรียบง่าย มีความจริงที่บริสุทธิ์อยู่ที่นี่ ไม่มีเรื่องทางโลกมาทำให้คุณสับสน คุณมีความจริงอยู่บนโลก แต่คุณแค่มองไม่เห็นมัน
ด: แต่คุณบอกว่าคุณก็ต้องกลับมาอีก คุณรู้ได้อย่างไร?
ร: ฉันอ่อนแอ ฉันควรจะอดทนกับความเจ็บปวดนั้นได้ ฉันต้องเรียนรู้ที่จะอดทน ฉันคงจะอยู่ต่อได้ถ้าตัวเองไม่อ่อนแอขนาดนั้น ฉันดีใจที่จำความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ ฉันรู้ว่าฉันต้องกลับไป และต้องสมบูรณ์แบบ ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่ฉันต้อง เอาชนะ ฉันต้องเอาชนะความเจ็บปวดทั้งหมดในโลก
ด: แต่การเจ็บปวดเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ และมันยากเสมอเวลาที่คุณอยู่ในร่างกาย จากด้านที่คุณอยู่ในตอนนี้ มันง่ายกว่าที่จะมองมันต่างออกไป คุณคิดว่านั่นคือบทเรียนที่คุณอยากจะเรียนเหรอ?
ร: ฉันจะเรียน ใช่! บางครั้งมันอาจต้องใช้เวลา แต่ฉันสามารถทำได้ทุกอย่าง ฉันคิดว่าตัวเองควรจะต้องเข้มแข็งกว่านี้ ควรจะทำได้ดีกว่านี้ แต่ฉันคิดว่า ฉันสะสมความกลัวมามากตั้งแต่ตอนที่ฉันป่วยในวัยเด็ก ฉันกลัวว่า 'ครั้งนี้' มันจะแย่ขนาดนั้น และ...ฉันยอมแพ้ความเจ็บปวด... เวลาที่คุณมีจิตที่สูงขึ้น และแยกตัวเองออกเป็นแสงสว่างและความคิดที่บริสุทธิ์ ความเจ็บปวดจะหายไป ความเจ็บปวดจะเป็นเพียงบทเรียน เวลาที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับความเจ็บปวดในระดับของมนุษย์ เราแทบคลั่ง และแสดงความกังวลออกมาในช่วงเวลานั้น การนำตัวเองออกมาและมีสมาธิเข้าถึงภายใน มีความอดทน เราจะสามารถข้ามพ้นมันได้
ด: ความเจ็บปวดมีจุดประสงค์หรือเปล่า?
ร: ความเจ็บปวดเป็นเครื่องมือการสอน บางครั้งมันใช้เพื่อทำให้คนถ่อมตน บางครั้งจิตวิญญาณที่หยิ่งผยองจะถูกสอนให้มีเมตตามากขึ้นด้วยความทุกข์ทรมาน มันอาจจะสอนให้พวกเขาเรียนรู้ที่จะข้ามพ้นความเจ็บปวด พวกเขาจึงจะสามารถเอาชนะมันได้ บางครั้งแค่การทำความเข้าใจมัน และเหตุผลที่เราต้องมีมัน ก็สามารถช่วยลดความเจ็บปวดลงได้
ด: แต่อย่างที่คุณพูด ผู้คนคลุ้มคลั่ง และคิดว่าพวกเขาทนไม่ไหว
ร: พวกเขากลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัว พวกเขาต้องข้ามพ้นความต้องการของตนเองและความรู้สึกของตนเองในตอนนั้น เพื่อที่จะเข้าถึงจิตวิญญาณได้มากขึ้น และสามารถรับมือกับมันได้ ในตอนนี้ บางคนมีความเจ็บปวด เพราะมันเป็นสิ่งกำบัง พวกเขาอาจจะใช้มันเป็นข้ออ้าง หรือ “ทางออก” และนั่นก็คือจุดประสงค์ของมัน ซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละคน อะไรคือความเจ็บปวด? มันไม่สามารถแตะต้องคุณได้เลยถ้าคุณไม่อนุญาต แต่เมื่อใดที่คุณยอมรับว่าคุณเจ็บปวด คุณกำลังให้อำนาจกับความเจ็บปวดนั้น ดังนั้น อย่าให้อำนาจกับมัน คุณไม่จำเป็นที่จะต้องรู้สึกถึงมัน มันอยู่ที่ร่างกายเท่านั้น จงเข้าถึงภายในจิตวิญญาณของตัวเอง จิตที่สูงกว่าของคุณ และมันจะทำอะไรคุณไม่ได้
ด: มนุษย์สามารถแยกตัวเองออกจากความเจ็บปวดได้ด้วยเหรอ?
ร: แน่นอน ถ้าต้องการ พวกเขาไม่ได้ต้องการเสมอไป พวกเขาอยากได้รับความสงสาร อยากจะลงโทษตัวเอง และอะไรอีกหลายอย่าง มนุษย์นี่ตลกดี ทุกคนรู้วิธีที่จะทำสิ่งเหล่านี้ เพียงแค่พวกเขาใช้เวลากับมัน พวกเขาต้องหาทางด้วยตัวเอง เพราะพวกเขาคงไม่เชื่อ ถ้าคุณบอกพวกเขาว่า มันมีวิธีที่ง่ายกว่านั้น พวกเขาต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง มันเป็นส่วนหนึ่งของบทเรียน
ด: คนกลัวตายกันมาก คุณบอกฉันได้ไหมว่า มันเป็นอย่างไรตอนที่มันเกิดขึ้น?
ร: ตอนที่อยู่ในร่างกาย ฉันรู้สึกหนัก มันดึงฉัน มันอึดอัด แต่เวลาที่คุณตาย มันเหมือนการยกน้ำหนักนั้นออกไป มันผ่อนคลาย ผู้คนมักแบกปัญหาของตัวเองไว้ตลอดเวลา และมันก็เหมือนกับการแบกสิ่งของหนักๆเอาไว้ เพราะสิ่งเหล่านี้หนักหน่วงและเป็นภาระ ตอนที่คุณตาย มันเหมือนได้โยนสิ่งเหล่านี้ทิ้งไป และมันรู้สึกดี มันเป็นการเปลี่ยนแปลง
ด: ฉันเดาว่าคนกลัวเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร
ร: พวกเขากลัวในสิ่งที่ไม่รู้ พวกเขาแค่ต้องมีศรัทธาและความเชื่อมั่น
ด: เกิดอะไรขึ้นเวลาที่คนตาย?
ร: คุณแค่ขึ้นสูงขึ้น และทิ้งมันมา เพื่อขึ้นมาที่นี่ ในแสงสว่าง
ด: คุณทำอะไรตอนที่อยู่ที่นั่น?
ร: ทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์
ด: คุณจะไปไหน ถ้าคุณต้องออกมาจากแสงสว่างนั้น?
ร: กลับไปที่โลก
ด: มันแปลกหรือเปล่า ที่เราได้คุยกับคุณผ่านกาลเวลาแบบนี้?
ร: เวลาไม่มีความหมาย ในขอบเขตนี้ไม่มีเวลา ทุกเวลาเป็นหนึ่งเดียว
ด: แสดงว่ามันไม่ได้กวนใจคุณใช่ไหม ที่ฉันคุยกับคุณจากอีกเวลา หรืออีกโลกหนึ่ง?
ร: ทำไมล่ะ?
ด: ก็เราคิดว่ามันเป็นไปได้ และฉันไม่อยากจะกวนใจคุณ
ร: ฉันรู้สึกว่ามันกวนใจคุณมากกว่าฉัน
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
