ใจ กับ กาย ในการวิ่ง อะไรสำคัญกว่ากัน!!!
วันนี้ว่างๆก็เลยนึกถึงครั้งที่ไปวิ่งกับเพื่อนเต้ที่น่าน เป็นเรื่องราวของ "ใจ กับ กาย" ของเพื่อนเต้น่าทึ่งมากๆ 🧡
.
มีคนบอกว่า กำลังกาย สำคัญมากกับการวิ่ง
แต่พิมกลับคิดว่า กำลังของ"ใจ" ก็สำคัญไม่แพ้กัน
.
เมื่อเพื่อนเต้ที่ไม่เคยวิ่งขึ้นเขาแบบจริงๆจังๆเลย เอาจริงๆก็ไม่ค่อยได้เห็นเพื่อนซ้อมวิ่งซักเท่าไหร่
ระยะที่ไกลที่สุดคือ 22 กม. เมื่อปีที่แล้ว!! การวิ่ง 30 กม. ในครั้งนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร
.
ตอนเริ่มต้นวิ่งทางถนนช่วงแรก เพื่อนเต้นี่วิ่งหนีนำพวกเราไปก่อนเลย บอกว่าอยากทำเวลาดีๆ วิ่งไปเรื่อยๆจนไปถึงจุดพักแรกที่บ้านห้วยปูด ก็มาเจอกับเพื่อนเต้ที่นำไปก่อน สภาพร่างกายเพื่อนยังฟิตอยู่ พร้อมลุย
.
พอก้าวขึ้นป่าไม่ถึง 2 ก้าวเท่านั้นแหละ เพื่อนเต้เริ่มหยุด ขาก้าวไม่ออก "เป็นตะคริวแล้วว่ะ" เพื่อนเต้บอก
ระยะทางตอนนั้นยังไม่ถึงครึ่งทาง น่าจะประมาณ 13.5 กม. แต่หน้าตาเพื่อนเริ่มไม่ไหวละ "พิมกับเบลไปก่อนเลย ไม่ไหวว่ะ" เพื่อนเต้พูด
.
ใจนึงก็อยากให้เพื่อนสู้ต่อเพราะอีกประมาณ 3 กม.ก็ถึงจุดพัก อีกใจก็สงสารเพื่อน ยืนรีรอกันสักพัก พิมกับพี่เบลก็เลยเดินขึ้นเขากันมาเรื่อยๆจนถึงจุดพักที่ 2 ที่บ้านนาแล นั่งพักกันอยู่ประมาณ 10 นาที อยู่ๆก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย "โอย เจ็บแล้วว่ะ ไม่ไหวแล้วว่ะ" เพื่อนเต้มาแล้ว!!! มาพร้อมกับสภาพขากระเผลก ปิศาจตะคริวเล่นงานเพื่อนแล้ว ตอนแรกเป็นที่ต้นขา สักพักลามมาเป็นที่น่อง แล้วสลับเป็นต้นขา วุ่นวายไปหมด
.
(สงสารก็สงสาร ขำก็ขำ)
.
พี่พยาบาลก็เอาน้ำมันสมุนไพรนวดให้ ส่วนพี่เบลก็มายืดคลายกล้ามเนื้อให้สักพักใหญ่ๆ ก็เหมือนจะดีขึ้น
เพื่อนเต้เริ่มลังเลที่จะไปต่อ แต่สุดท้ายก็โดนพวกเราชักชวนให้ไปต่อจนได้
.
ตอนเดินลงไปจะผ่านน้ำตก หลังจากนั้นจะมีจุดที่ขึ้นเขาอีกรอบ เพื่อนเต้หยุดอีกครั้ง เพราะตะคริวที่เป็นยังไม่ดีขึ้น "ไม่ไหวแล้ว ไม่ไปแล้ว ยอมแล้วว่ะ"
.
รอบนี้คิดว่าเพื่อนเต้ไม่ไหวแล้ว น่าจะไม่ไหวจริงๆ พิมกับพี่เบลก็เลยเดินทางกันต่อ ในใจคิดว่าขนาดเรา 2 คนไม่เป็นตะคริวเลย ยังรู้สึกเหนื่อยและล้าขนาดนี้ เพื่อนเต้จะขนาดไหนกันนะ DNF น่ะดีแล้ว ทรมานเปล่าๆ พวกเราก็เดินสลับวิ่งจนมาถึงเส้นชัย
.
ที่เส้นชัยจะมีจุดปฐมพยาบาล พิมก็มานอนประคบเย็นคลายกล้ามเนื้อสักหน่อย ส่วนพี่เบลก็นั่งนวดๆขาอยู่
นอนอยู่ดีๆ ตาก็เหลือบไปเห็นคนหน้าคุ้นๆกำลังวิ่งจ๊อกเบาๆเข้าเส้นชัย
.
อ้าว เพื่อนเต้!!!! ตกใจมากกก เพื่อนรอดว่ะ เพื่อนมาว่ะเฮ้ยย ละที่สำคัญ เวลาห่างจากพิมและพี่เบลเข้าเส้ยชัย 20 นาทีเองงง!!!
.
จุดนั้นคิดว่าเพื่อนสู้มาก เพื่อนรอดเว้ยยยย ใจเพื่อนได้ว่ะ ดีใจมากกกก
.
ถามเพื่อนเต้ว่ามาได้ไง อะไรที่ทำให้ตัดสินใจไปต่อ
"จริงๆถอดใจแล้ว แต่พูดกับเพื่อนไว้เยอะกลัวเสียหน้าถ้าไม่จบโดนเพื่อนล้อแน่" โอยยยยย 55555
.
เอ้า สุดท้ายเพื่อนก็เอาชนะใจตัวเองได้ ชื่นชมจริงๆ
เพื่อนเต้ทำให้รู้ว่า "ใจอยู่เหนือร่างกายจริงๆ"
.
แต่ยังไงก็แนะนำให้ซ้อมก่อนลงแข่งนะคะ เอาเท่าที่ได้ ให้กายกับใจไปคู่กัน 💙❤
#runonway #พี่จ๋าพาน้องไปวิ่งหน่อย #วิ่งไปให้สุด #แรงบันดาลใจ
#วิ่งไหนดี #trailthailand #trailrunning
#utn2020 #pwt30 #น่าน #ultratrailnan100
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
