28 ก.พ. 2021 เวลา 12:38 • นิยาย เรื่องสั้น
แด่จิ้งจก ที่ตายตรงขอบประตูตัวนั้น
ความตายเป็นเรื่องปกติ ทุกคนเกิดมาย่อมมี ความเจ็บ ความแก่ และความตายเป็นที่หมาย แต่บางครั้งมันก็ดูจะปัจจุบันทันด่วนเกินไปหน่อย ว่าไหม
วันปกติแสนธรรมดาในวันอาทิตย์ จิ่งจกหนุ่มพนักงานประจำแสนธรรมดา ออกไปหาอาหารตามปกติ ทิ้งจิ้งจกสาว ทำกับข้าวและเลี้ยงจิ้งจกน้อย เพียงลำพัง ในแหล่งพำนักใต้หลังคา เก่าๆ ด้วยวัยเพิ่งเริ่มทำมาหากิน เริ่มต้นคงไม่มีแหล่งพำนักที่ดีไปกว่านี้ดอกกระมัง ลำพังตัวเองยังเอาตัวแทบไม่รอด ยังมีลูกเมียที่ต้องเลี้ยงดูอีก
ไหนจะเจ้าตุ๊กแกตัวเขือง เจ้าถิ่น คอยหาเก็บกินแมลง ตาอันเบิกโพง สีผิวอันหยาบกร้าน สีสันแสนสะดุดตานั้น ทำเอาใจหวันไหว ไม่กล้าเข้าไปแย่งแมลง ที่ตอมใตัดวงไฟอุ่นๆ ตอบพลบค่ำเลย จิ้งจกหนุ่มได้แต่แอบอยู่มุมมืด รอคอยเจ้าตุ๊กแกนั้น กินอิ่มเสียก่อน มันถึงได้โอกาสออกมาหาอาหาร
แมลงเหลือเพียงไม่กี่ตัว พอให้กินประทังไม่อิ่มท้องแต่ก็ต้องเก็บแมลงติดไม้ติดมือเอาไปให้ศรีภรรยาและลูกน้อย ที่ห้องใต้หลังคา เก่าๆซอมซ่อนั้น
จิ้งจกตัวอื่น ก็ได้แต่ปลอบใจ พวกเดียวกันย่อมเห็นใจกันเป็นธรรมดา เพราะพวกมันตัวอื่นก็ประสบปัญหาไม่ต่างกับเจ้าจิ้งจกหนุ่มสักเท่าไร อาหารมันหายาก เศรษฐกิจมันฝืดเคือง
เสียดาย เจ้าจิ้งจกหนุ่มสมัครแอปปริเคชั่น แมลงเม่าคนละครึ่ง ไม่ได้ มันไม่ได้ให้สิทธิกับจิ้งจกทุกตัว หากมันได้สิทธิ คงบรรเทาปัญหาเรื่องปากท้องไปได้บ้าง
ชีวิตแบบนี้ผ่านไปวันแล้ววันเล่า เจ้าจิ้งจกหนุ่มมีแต่ทุกข์ใจมากขึ้นเรื่อยๆ บางทีก็สงสัยว่า มันอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า บางทีอาจจะติดโควิดมาจากพวกมนุษย์ก็ได้ จำได้ว่า เมื่อไม่กี่วันก่อน มีมนุษย์ป้าที่บ้านหลังนี้จามใส่มันตอนกำลังจะจับแมลงที่หลอดไฟฟลูออเรสเซ็นต์แบบใส้ตะเกียบประหยัดไฟ ใกล้ๆทางเดิน มันนึกขึ้นได้ แทบจิตตก
ไม่ๆๆๆ กูยังไม่ติดใช้ไหม หรือว่ากูติดแล้ว โอ๊ะ หรือว่ายัง มันคิดวนเวียนๆ ไปแบบนี้ ทั้งวัน ไม่นะมันมีลูกเมียต้องเลี้ยงดู มีหมอแมลงสาบ แม้จะเป็นหมอที่ไม่มีใบรับรองหรือเรียกว่าหมอเถื่อน แต่ก็อาจจะช่วยอะไรมันได้บ้าง
เป็นอะไรมากไปไหมเพื่อน เพื่อนจิ้งจก ทัก เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงาน ชาวจิ้งจก นั่งซืมอยู่ที่บาร์ มุมมืดๆนั้นเพียงลำพัง
“มีเรื่องไม่สะบายใจนิดหน่อย ” จิ้งจกหนุ่ม ยกเหล้าขึ้นดื่มแบบไม่เอาโซดา
“ หมอบอกเราว่า เราอาจจะติดโควิดวะเพื่อน ” จิ้งจกหนุ่มพูดขึ้นก่อนเพื่อนจะถามเสียอีก
“เจ้าหมอแมลงสาบว่าแบบนั้น ”
เจ้าจิ้งจกหนุ่มพูดพลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอีกอึก มันเหลือบมองเพื่อนที่ถอยไประยะห้าหลา หลังจากได้ยินคำว่า โควิด แล้วถอนหายใจ
“เราจะทำอย่างไรดีนะ” เจ้าจิ้งจกคิดในใจ
มันคิดว่า ไม่อยากเป็นภาระ และไม่อยากให้ลูกเมียต้องมาพรอยรับเคราะห์ไปด้วย มันจึงตัดสินใจ ปลิดชีพตนเอง ณ ประตูห้องน้ำ ใช้แล้ว มีเสื่อมโทรมแหล่งปลดปล่อยนี้แหละ เหมาะสมกับราคาชีวิตอันต้อยต่ำของมัน ขณะที่มันกำลังจะเดินเข้าไปอยู่นั้นพลันได้ยินเสียง โอะอะ ดังขึ้น
“ จับมันพวกเรา มันทำเราเสื่อมเสีย ” เสียงแมลงสาบร้องตะโกน ออกมาจากท่อระบายน้ำ
หมอแมลงสาบหนุ่มหนีตายออกมาจากท่อระบายน้ำได้ทัน มันวิ่งออกมาจารูระบายบริเวณห้องน้ำนั้น
พรืดดด พรืดดดด มันวิ่งคดเคี้ยวหลบหลีก ออกมา
“จับไอ้หมอเถื่อนนั้น มันโกหก ยามันก็โกหก ผลตรวจอะไรมันก็เดาเอาทั้งนั้น ไอ้หมอปลอม”
เสียงดังไล่หลังมา ทำเอาหมอแมลงสาบหนุ่มวิ่งไม่คิดชีวิด อนิจจา มันกลัวจนไต่ไปโดยขาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังจะอาบน้ำ
“กรี๊ดดดดด แมลงสาบบบบบ ” เด็กน้อยอายุ สี่ขวบตะโกนสุดเสียงเมื่อมีแมลงอันไม่พึงประสงค์มาเกาะที่ขา
จิ้งจกหนุ่มที่แอบฟังอยู่ที่ขอบประตูนั้นก็ตกใจเช่นกัน มันไม่ได้ตกใจเสียงเด็กสาว มันตกใจ ละคนดีใจว่า เจ้าแมลงสาบนั้นมันคือเจ้าหมอที่วินิจฉัยโรคให้กับเขาเอง มันเป็นหมอกำมะลอ ผลที่มันบอกเราอาจจะผิดก็ได้ เจ้าจิ้งจกยิ้มในใจ
“ดรีมมี่ อะไรลูกแมลงสาบเหรอ ม่าม๊า เอาสเปรย์ ฆ่าแมลงสาบมาให้หน่อย”
“นี้ๆ ตายซะ ฉีดเยอะๆๆ เลย ”
“พอแล้วปะป๊า มันเหม็น กลิ่นเต็มห้องน้ำไปหมดแล้ว” ภรรยาบอกแก่สามีของเธอ
แมลงสาบหนุ่มไม่ได้สิ้นใจทันที มันโดนยาฆ่าแมลงเข้าไป จนมันพลิกตัว ขาของมันแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว มันค่อยๆ ขยับช้าลง จนนิ่งสนิท ใบหน้าของแมลงสาบจอมโกหก ตายอย่างสยดสยอง มันเหนื่อยตาย
จิ้งจกหนุ่มก็เช่นกัน มันดีใจเพียงไม่นาน ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของมันจะหลุดออกไป เสียงดัง “แอ๊บ” ตัวแบน ติดขอบประตูห้องน้ำแห่งนั้น คาดว่าจะเป็นจังหวะที่ผู้เป็นพ่อเปิดประตูห้องน้ำกระมัง เป็นเหตุให้เกิดคดีฆ่ากรรมขอบประตูอันโด่งดัง เป็นข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์จิ้งจกนิวส์ อยู่พักหนึ่ง
ก่อนที่ทุกคนจะลืมเลือน จากความทรงจำ
“ปะป๊า มันอะไร ” เด็กหญิงอายุสี่ขวบ ชี้นิ้วให้ผู้เป็นพ่อดูที่ขอบประตูห้องน้ำ
“อี๊ๆๆๆ ซากจิ้งจกนี้ลูก มันน่าจะตายนานแล้วนะ แห้งเชียว”
“แล้วใครจะเอามันออกละ สกปรก” ผู้เป็นแม่พูดเสริม พลางบุ้ยปากไปทางสามี
กูสินะ .... สามีได้แค่คิดในใจ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ว่างๆไปดูตรงขอบประตูห้องน้ำ ห้องนอนบาง อาจจะมีซากจิ้งจกแห่งตายอยู่ก็ได้ ไม่มีผีมาหลอกอะไร หรือกลิ่นผีเน่าหรอกนะ อย่าคิดไปเอง

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา