💘 ตกหลุมรัก (นัก) สิ่งแวดล้อม 🌿🌱🍃
Ep. 4
..
รถที่ฉันขอนั่งมาด้วยนั้น ขับออกมาได้ไม่ไกล ก็เลี้ยวเข้าไปจอดในชุมชนเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เพื่อแวะส่ง "ตาหนวด" นั่นเอง ฉันจึงได้ย้ายมานั่งเบาะหน้าคู่กับคนขับ และเปิดฉากคุยกับพี่คนขับที่ท่าทางใจดี
..
ฉันเดาไม่ออกว่าพี่เขาจะเป็นคนทำงานประเภทไหน คงไม่ใช่เกษตรกร สังเกตุจากเล็บที่ตัดสั้นสะอาดสะอ้าน แต่มือที่โผล่พ้นเสื้อแขนยาวออกมานั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นคนทำงานหนัก
..
"พี่เข้าไปทำธุระในเมืองหรอคะ โชคดีจังเลย ได้ติดรถมาด้วย" ฉันเริ่มเปิดซองน้ำตาลมิตรผลหยอดขึ้นก่อน
"ผมเพิ่งทำธุระเสร็จ และจะกลับเนินมะปรางครับ" เสียงพี่ประสาน ก็พี่คนขับรถไง ตอบสั้น ๆ
"โอ๊ย เนินมะปรางหรอคะ อยากไปจังค่ะ"
"พี่คะ ขอติดรถพี่ไปเนินมะปรางด้วยได้มั๊ยคะ"
ฉันพูดต่อ ละล่ำละลักเยี่ยงผู้หญิงใจง่ายขอวิ่งตามผู้ชายกระนั้น
"อยากไปดูอะไร หรืออยากไปเที่ยวที่ไหนครับ"
"อยากไปหลายที่เลยค่ะ เคยวางแผนกับเพื่อนจะไปเมื่อปีที่แล้ว แต่พอดีติดธุระกระทันหันเลยทัวร์ล่ม อ่านจากรีวิวแล้วอยากวิ่งตามเค้าไปทุกทีเลย เวลาเราอยู่ในเมืองที่ชีวิตวุ่นวายสับสน ก็อยากจะออกไปสัมผัสกับความสงบให้ธรรมชาติเยียวยาบ้างนะคะ เคยคิดอิจฉาคนที่ได้อยู่กับธรรมชาติ มีทุ่งหญ้า มีภูเขา สูดอากาศได้เต็มปอดทุกวัน พูดถึงทุ่งหญ้า อยากไปทุ่งแสลงหลวงด้วยนะคะ" ฉันยิงสลุดชุดใหญ่
"ถ้าอยากไปทุ่งแสลงหลวง ลองมาช่วงอากาศเริ่มหนาวมั๊ยครับ .. เผื่อโชคดี จะได้ไปดู ดอกศิลาวารี"
"ห๊ะ ดอกอะไรคะ ศิลาวารี ชื่อช่างไพเราะ"
"ศิลาวารี เป็นดอกไม้น้ำขนาดเล็กครับ เดี๋ยวนี้หาดูยาก มีพบบ้างเฉพาะในแหล่งน้ำธรรมชาติที่ยังสะอาดไม่มีสารพิษ แล้วก็ออกดอกในช่วงฤดูหนาว ประมาณเดือนพฤศจิกายน ไปเรื่อย ๆ จนถึงช่วงหลังปีใหม่" พี่ประสานอธิบายเพิ่มเติม ทำเอาฉันอยากจะกรี๊ดด้วยความตื่นเต้น
"โอ๊ย อยากเห็นจังเลยค่ะ สงสัยต้องกลับมาอีกครั้ง หรือหลาย ๆ ครั้งแล้วนะคะ" ฉันเริ่มวางไพ่ทีละใบ ปูทางที่จะพาแกไปด้วยไง เห็นมั๊ยว่าฉันคิดถึงแกเสมอเลยนะ
..
..
ระยะทางจากอำเภอเชียงดาว กว่าจะมาถึงเนินมะปรางก็เย็นค่ำพอดี ขนาดที่ว่าไม่ได้แวะที่ไหนนอกจากที่พี่ประสานจอดเติมน้ำมัน ยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย และเปิดโอกาสให้ฉันได้วิ่งเข้าห้องน้ำและซื้อเสบียงแก้หิวที่ร้านสะดวกซื้อในปั้ม
..
"แล้วน้องมาเที่ยวกี่วันครับ เสียดายที่พี่ติดธุระพรุ่งนี้ ไม่อย่างนั้นจะพาไปเที่ยว"
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่แนะนำสถานที่ให้ก็พอ แค่ได้ติดรถมาด้วยนี่ก็โชคดีมาก ๆ แล้วค่ะ"
..
"ผมมีไปช่วยงานเจ้าหน้าที่จากกรมควบคุมโรคที่มาบรรยายให้ความรู้กับชุมชน ช่วงเช้า บ่าย ๆ อาจจะพอมีเวลา" พี่ประสานเปรย ๆ ถึงธุระที่ว่า
"มีจัดการบรรยายเรื่องเกี่ยวกับอะไรคะ" เพื่อนเผือกสงสัย
"เป็นการให้ความรู้กับชุมชนเรื่องผลกระทบต่อสุขภาพจากสิ่งแวดล้อมที่ปนเปื้อนมลพิษจากการทำเหมืองครับ เราให้ชาวบ้าน และเยาวชนเข้ามาฟังเพื่อให้เข้าใจปัญหาและได้รับรู้ข้อเท็จจริงครับ"
"แล้วพี่เป็น ... "
"อ๋อ ผมเป็นแค่ผู้ประสานงานฝ่ายชุมชนน่ะครับ"
"ถามได้มั๊ยคะ ว่าปัญหาในพื้นที่ตอนนี้คืออะไร แล้วเรื่องไปถึงไหนแล้วน่ะค่ะ"
"ถ้าสนใจ พรุ่งนี้ไปฟังด้วยกันมั๊ยครับ ผมจะแนะนำให้น้องไปพักที่บ้านหลังหนึ่ง อยู่ใกล้กับที่จะบรรยายพรุ่งนี้พอดี"
"สนใจซิคะ"
..
ทั้งชาวบ้านและเด็กนักเรียนมารวมตัวที่ค่ายเยาวชน สถานที่ถูกจัดเตรียมให้เป็นที่บรรยายในเช้าวันนี้ ฉันเดินเตร่สังเกตุการณ์อยู่ห่าง ๆ เห็นพี่ประสานยืนคุยกับผู้ชายกลุ่มหนึ่งซึ่งคงเป็นเจ้าหน้าที่ของทางราชการ
..
..
เนื้อหาโดยสรุปจากการบรรยาย ไม่ได้ชี้นำว่าการมีเหมืองนั้นดีหรือไม่ดี แต่ให้ข้อมูลการจัดการกับสิ่งแวดล้อม เพื่อให้ชุนชนและเหมืองอยู่ร่วมกันได้ โดยลดผลกระทบต่อชาวบ้าน และเน้นความรับผิดชอบต่อสังคมของเจ้าของกิจการเหมือง ความรับผิดชอบและการควบคุมดูแล บริหารจัดการของภาครัฐ รวมถึงการมีส่วนร่วมของภาคประชาชน
มีเยาวชนที่เดินทางมาจากจังหวัดใกล้เคียงกลุ่มหนึ่งเข้าร่วมแสดงความคิดเห็น ชี้ให้เห็นว่าในฐานะของเยาวชนสามารถมีส่วนร่วมดูแลชุมชนของตนเองได้อย่างไร เนื่องจากเยาวชนกลุ่มนี้เดินทางมาจากพื้นที่ที่ประสบปัญหาเช่นเดียวกัน
..
ฉันคิดถึงความแตกต่างของเยาวชนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันที่อยู่ในเมือง ชีวิตที่แตกต่าง คนกลุ่มหนึ่งสนใจเพียงแค่ชีวิตของตัวเอง หรือบางทีเพียงสนุกไปวัน ๆ แต่เด็กอีกกลุ่มต้องเริ่มต่อสู้เพื่อช่วยกันปกป้องชุมชนของตน
ฉันรู้สึกสลดใจลึก ๆ .. วัตถุนิยมที่เข้ามาลดทอนคุณค่าทางจิตใจ รวมถึงลดทอนความปราณีในมนุษย์ด้วยกัน
..
ฉันเดินไปหาพี่ประสาน หลังจากที่ผู้คนเริ่มแยกย้ายกันกลับ ไปขอบคุณพี่ประสานซักหน่อย ถึงฉันจะไม่ได้ไปเที่ยว แต่สิ่งที่ได้รับรู้ รับฟัง และรับความรู้สึกในวันนี้ มันกลับทำให้ฉันรู้สึกว่า คุ้มค่ายิ่งกว่าการไปเที่ยว
"พี่คะ พี่จัดการธุระเถอะนะคะ หนูไปขี่จักรยานเที่ยวชมวิวแถว ๆ นี้ก็พอ วิวดีมาก ๆ เลยค่ะ"
"ผมกะว่าจะพาน้องไปที่ ....." ยังไม่ทันที่พี่ประสานจะพูดจบ เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบมาถึงพร้อมกับแจ้งข่าว
"ยายปิ่นแกไปแล้วนะอา โรงพยาบาลโทรมาบอกที่เบอร์ผู้ใหญ่"
ฉันเห็นพี่ประสานนิ่ง แต่ใบหน้ามีรอยขบกรามเป็นสันน้อย ๆ ก่อนจะตอบเรียบ ๆ
"ยายปิ่นแกหมดกรรมละ ก็ดี จะได้จัดการไปพร้อม ๆ กันกับพี่แก้วเลย"
เสียงพี่ประสานฟังดูแห้งแล้งในอกชอบกล เหมือนกับว่าการจากไปของคนทั้งสองมีอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา
..
🌱🌿🌱🌿🌱
ขอจบตอนที่ 4 ไว้ตรงนี้
มาติดตามเรื่องราวกันต่อไปนะคะ
📌 มาเป็นกำลังใจร่วมรักษ์สิ่งแวดล้อมของเราค่ะ
ขอให้มีความสุขกับปัจจุบันขณะ 😇
สวัสดีนะคะ ☘
คนไทยตัวเล็กเล็ก
6 มีนาคม 2564
ขอบคุณภาพประกอบจาก
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
