เพื่อนๆ เชื่อไหมครับ ว่าผมเคยติดคุกมาก่อน
ขโมยรูปมาจาก Pixabay ครับ
มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่กับการยกมาพูด และมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจด้วยเช่นกันกับการที่ผมมาพูดในที่แบบนี้
ตอนนั้นผมอายุ 18 ปีได้แค่ไม่กี่เดือน ด้วยความเชื่อของผู้คนแถวบ้านผมนั้น หลายๆคนบอกว่าผม "ดวงตก"
ผมติดคุกด้วยความอยากได้หน้าได้ตาในที่ทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลุ่มนึงครับ
เขาเห็นแค่ว่าผมอยู่ใกล้ๆกับชายที่ได้ก่อคดีและได้เหมารวมว่าผมนั้นเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
เขาลากผมกับนาย ก(นามสมมุติของคนๆนั้น) ไปที่ป้อมตำรวจใกล้ๆ
ทำการแจ้งความจับผมและนาย ก ในคดีร่วมกันลักทรัพย์ โดยเจ้าหน้าที่ตอนนั้นเขามีท่าทางดีใจมากๆที่ได้จับผมกัยชายคนนั้นมา เขาได้ทำการถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ค้นกระเป๋า และหยิบสิ่งที่คิดว่าผมนั้นได้ใช้ก่อเหตุขึ้นมาถ่ายรูป ตีความต่างๆนาๆ ว่าผมใช้สิ่งนั้นสิ่งนี้ในการขโมยมือถือ โดยทุกอย่างที่เขาได้ทำตอนนั้น ไม่มีการยินยอมใดๆ จากตัวผมเลย
จากนั้นเขาได้เรียกเจ้าหน้าที่ท่านอื่นๆ ที่เขารู้จักมาถ่ายรูปให้ ยิ้มปากกว้างอย่างปิติยินดี แอ็กท่าหล่อๆ ชูสองนิ้วบ้าง ชี้ตัวผมบ้าง บังคับให้ผมมองกล้องด้วย
ย้ำอีกครั้งครับ ทุกสิ่งที่เขาทำ ไร้ซึ่งการยินยอมใดๆ ผมได้เอ่ยปากจะพูดเพื่อแก้ตัวว่าผมไม่เกี่ยว และเขาก็ตบที่หน้าของผมพร้อมด้วยคำพูดที่ค้างคาใจของผมมาจนตอนนี้ "มึงเป็นแค่ขโมย มึงไม่มีสิทธิ์พูด"
นี่แค่ รปภ.นะครับ ยังมีการกระทำแย่ๆ จากเจ้าหน้าที่ตำรวจอีก ตอนนั้นผมถูกจับใส่กุญแจมือเพื่อพาตัวไปยังสน.
และในวันต่อมาศาลได้ฝากขังผมไว้ 4 ฝาก(ระหว่างรอพิจารณาคดีทางศาลจะฝากขังไว้ที่เรือนจำเป็นเวลา 12 วันโดยประมาณ ซึ่งผมได้ถูกฝากขังไว้ 4 ครั้ง)
ระหว่างที่อยู่ข้างในผมขอยังไม่เล่านะครับ แต่อยากจะบอกว่าแค่ฝากขัง 48 วันตอนนั้นผมนอนร้องไห้เกือบทุกคืน
ผมได้รับอะไรหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้รับตอนอยู่ในนั้น
ในตอนแรกผมตั้งใจที่จะสู้คดีครับ มีทนายอาสา ที่อาสาจะมาช่วย แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย จนกระทั่งตอนแถลงคดี ผมไม่เคยได้รับคำปรึกษาจากทนายเลย ไม่เคยได้เล่าเหตุการณ์เลยว่าจริงๆแล้ววันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น วันนั้นผมโดนกระทำหนักขนาดไหน
ศาลได้ตัดสินว่าผมกับนาย ก ได้ร่วมมือกันกระทำผิด โดยมีทนายอาสาคนนั้นได้พูดแถลงขึ้นเสริมว่า จำเลยทั้งสองได้ทำการยอมรับแล้ว
สิ่งที่ผมได้จากการติดคุกครั้งนั้นคือผมกล้าที่จะพูดและเถียง ต่างจากไอคนเมื่อ 48 วันก่อน
ผมเถียงอย่างกับคนบ้า "ผมไม่เคยได้พบทนายตามที่ขอเลยซักครั้ง ไม่เคยได้พูดคุยกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว และไม่มีใครเลยแม้แต่คนเดียวที่ได้ฟังคำพูดของผม ทุกๆคนต่างตีโพยตีพายไปเอง ว่าผมใช้อันนั้นอันนี้ทำ ทั้งที่จริงๆผมไม่รู้จักกับชายคนนี้ด้วยซ้ำ"
อ่านๆดูเหมือนผมเขียนนิยายมาหลอกขายให้เด็กนะครับ แต่ผมกำชับอีกทีว่านี่คือเรื่องจริง ผมถูกกระทำแบบนี้มาจริงๆ ตอนนั้นผมตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ผมอัดอั้นมานานกว่าเดือนครึ่ง
อัยการบอกให้ผมใจเย็น เจ้าหน้าที่(ผมไม่แน่ใจว่าใช่ตำรวจไหม เครื่องแบบคล้ายๆกันมาก) มาล็อคตัวผมเพื่อจับผมนั่งลง
(ผมน่าจะลืมบอก ตอนเกิดเหตุนาย ก พยายามโบ้ยให้ผมเลยแบบยัดของที่ขโมยมาใส่กระเป๋าสะพายของผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว)
อัยการยื่นข้อเสนอนึงให้ผม ถามผมว่าผมก็ถือว่ามีความผิด เพราะในตอนเกิดเหตุของกลางก็อยู่ที่ผม
ผมจะรับผิดข้อหาไหนระหว่างร่วมลักทรัพย์ กับรับของโจร
ตอนนั้นผมแทบจะไม่มีสติด้วยซ้ำ ผมเกือบจะตกปากรับคำไปว่าผมจะเป็นคนที่รับของโจร ทว่า
อัยการได้พูดข้อเสนอต่อครับ ถ้าผมรับของโจร ผมจะต้องรับโทษ 3 ปี สารภาพลดโทษกึ่งนึงก็จะเหลือปีครึ่ง
แต่ถ้าผมยอมรับว่าร่วมลักทรัพย์ ผมสามารถเอาโทษเบาที่สุดให้ได้คือ 1 ปี สารภาพลดโทษกึ่งนึงเหลือ 6 เดือน
อัยการยังบอกต่อด้วยว่า "ท้ายสุดแล้วไม่ว่าคุณเลือกที่จะยอมรับคดีไหน จะยอมรับว่าคุณได้เป็นผู้ก่อเหตุหรือไม่ อยากให้คุณยอมรับความจริงด้วยว่า คุณเคยผ่านการเข้าเรือนจำมาก่อน สังคมภายนอกจะต้องมีคนที่หวาดกลัวคุณ รังเกียจคุณ"
พูดจบอัยการได้สั่งให้ฝากขังผมเพิ่มอีก 12 วันเพื่อเตรียมตัวเตรียมใจ
เดี๋ยวผมจะมาต่อพาร์ทที่ 2 นะครับ ระหว่างนี้อยากให้เพื่อนๆได้ลองคิดตามดูครับ ว่าถ้าเป็นผม เพื่อนๆจะเลือกชอยส์ไหน
เจอกันใหม่บทความหน้า ขอให้ไม่ปวดหลังนะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
