รอบกองไฟ
๑๖. ความรักก็ไม่ใช่การแสวงหาบางสิ่งมาครอบครองสิทธิ์ แต่ความรักเป็นการปลดปล่อย ไม่ใช่ปลดปล่อยหญิงจากชาย หรือชายจากหญิง ถ้าปลดปล่อยให้ห่างไกลอย่างนั้นจะเรียกว่าความรักได้อย่างไร
ความรักต้องเคลื่อนตัวเข้าไปอยู่ใกล้กันจึงถูกต้อง แต่ปลดปล่อยจิตที่โง่เง่าออกไปเสีย
ย่อมเป็นการไม่ถูกนักที่ว่า คนรักกันควรจะอยู่ไกลๆ กัน นี่เป็นอุดมคติที่แห้งแล้ง คนรักกันก็ต้องเคลื่อนตัวมาอยู่ใกล้กัน แต่ใกล้เข้าไปร่วมดวงใจกันในสิ่งสูงสุดคือ "สัจจะ"
คนที่เป็นคนดีก็เลือกที่จะอยู่ใกล้คนดี ศิลปินก็เลือกที่จะอยู่ใกล้ศิลปิน กวีก็เลือกเข้าสมาคมกับกวี การที่เรารับแขกผู้นานๆ มาทีหนึ่ง ด้วยท่าทีที่มีเมตตา กรุณา อาจจะเป็นเครื่องหมายของการไม่มีความรักเลยก็ได้ ถ้าหากว่ากับคนใช้หรือน้องของเราที่อยู่ใกล้ชิด แต่เราไม่เคยญาติดีกับแกเลย
มีผู้คนมากมายในโลกนี้ที่ดีมากกับแขกเหรื่อ แต่โมโหหงุดหงิดกับลูกของตัว พูดดีทุกอย่างกับแขกที่มาเยี่ยมเราปีหนึ่งหนหนึ่ง ต้อนรับขับสู้ชาวต่างประเทศอย่างดีเลิศ แต่ตะคอกขู่เข็ญกับคนที่นวดฟั้นเราบ่อยๆ ก็นับว่าไม่ใช่ผู้มีความรักหรือเมตตาอะไรเลย เว้นไว้แต่การกระทำเช่นนั้นจะเป็นการมุ่งเกื้อกูลจำเพาะราย
ผู้คนมักเป็นนักแสดงทางอารยธรรมและจริยธรรม เขาจะเป็นคนดีได้อย่างไรเล่า เขาคิดจะเป็นคนดีด้วยการแกล้งทำเป็นคนดี เหมือนเขาคิดว่าการทำต้นไม้ให้สูงขึ้นด้วยการดึงให้มันสูงขึ้น เขาคิดว่าข้าวกล้าจะโตเร็วและออกรวงโดยการถอนให้มันลอยขึ้นสูงๆ แต่เราค้นพบว่าการทำเช่นนั้นทำให้ข้าวกล้าแห่งความดีที่อาจจะออกรวงนั้นตายหมด
แต่ความดีที่แท้จริงนั้นต้องกลับเข้าไปอยู่ข้างใน แล้วแสดงออกให้น้อย แต่มีรัศมีแห่งความเห็นใจสูง
"น้อย" ไม่ใช่หมายถึงไม่ทำอะไรหรือทำอะไรน้อย แต่น้อยนี้แหละคือมาก เพราะการทำอะไรมากๆ บางทีเป็นเรื่องน้อยนิดเดียว มันเป็นเรื่องจุ้นจ้านซึ่งรบกวนคนที่เราเข้าไปเกี่ยวข้องมากเกินไปด้วยซ้ำ
เพราะความรักที่แท้จริงนั้น มันไม่เกี่ยวกับเรื่องปริมาณ แต่มันเกี่ยวกับคุณภาพ และเป็นคุณภาพที่กลั่นกรองมาจากจิตใจที่รู้แจ้งเท่านั้น
เพียงแต่มนุษย์ระลึกถึงกัน ถามไถ่ทุกข์สุข นับว่ามีความประเสริฐพ้นกว่าวิถีทางของสัตว์ไปไม่ใช่น้อย สัตว์เหล่านั้นไม่ถามใคร
แต่ที่ไม่ถามเพราะมันรู้ว่าในอาณาจักรของเขา พระเจ้าไม่โหดร้ายกับเขาเลย แต่ในอาณาจักรของมนุษย์ มักจะมีเรื่องทุกข์ขุกเข็ญทางด้านจิตใจมาก มนุษย์จึงต้องถามไถ่สุขทุกข์ คำพูดที่ว่า "สบายดีหรือครับ" เป็นคำพูดที่ยิ่งใหญ่มาก "สบายใจไหม" "นอนหลับอิ่มไหม" เป็นคำพดที่ห่วงต่อวาระการดำรงอยู่ของผู้ถูกถาม
ถ้อยคำของพระพุทธองค์นั้น เป็นถ้อยคำที่ให้กำลังใจ ห่วงในสิ่งที่ต้องห่วง ร่วมอนุโมทนาในความดี ถ้าคำตอบนั้นว่า "ข้าพระองค์สบายดี" ท่านจะตรัสว่า "ดีแล้ว ดีแล้ว"
ท่านจะถามลำดับถัดมา "ยังรักใคร่กับมิตรสหาย เข้ากันได้ดีเหมือนน้ำกับน้ำนมหรือไม่" ท่านถามถึงความรักระหว่างเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ด้วยกัน ถ้าตอบว่า "เข้ากันได้ดีอยู่ พระองค์" พระองค์ท่านก็ตรัสตอบว่า "ดีแล้ว ดีแล้ว"
เพราะว่าถ้าผู้ปฏิบัติธรรมไม่เคารพรักใคร่กันเองแล้ว จะให้ใครมาเคารพรักใคร่เล่า แต่บัดนี้เราไม่รักใคร่ไม่โค้งหัวเข้าหากันแล้ว ใครจะมาโค้งหัวให้เรา คนเหล่านั้นยังห่างไกลเรื่องราวของสัจธรรม การที่ผู้แสวงหาสัจธรรมยังริษยากันอยู่ เป็นเครื่องหมายของผู้ที่ไม่มีความรักเลย
ผู้ที่รักคนหนึ่งแล้วอิจฉาคนหนึ่ง ก็แสดงว่าผู้นั้นยังมีหัวใจที่พยาบาทจองเวร ความรักไม่ใช่การรักคนคนหนึ่ง เกลียดอีกคนหนึ่ง ความรักเป็นคุณสมบัติที่ใจ ไม่ใช่เป็นดุจต่างหูหรือลิปสติกที่มาตกแต่งรายวัน แล้วลบเลือน
รอบกองไฟ
พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.๒๕๒๓
รวมธรรมบรรยายและงานเขียนของ รุ่งอรุณ ณ.สนธยา (เขมานันทะ)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
