#ขอทานซ้ายและขวา
นอกจากความเชื่อแล้ว จังหวะเวลาก็ยังเป็นอีกหนึ่งส่วนประกอบที่สำคัญมากเช่นกัน อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
การพบเจอ
กษัตริย์โยฮันเนสที่สอง มักจะเดินทางไปยังวิหารเพื่อทำการสักการะพระเจ้าอยู่เป็นประจำ ซึ่งทุกครั้งที่ไปพระองค์ก็จะได้พบกับขอทานที่นั่งอยู่ด้านหน้าทางเข้าวิหารทั้งซ้ายและขวาเสมอ
ซึ่งขอทานที่อยู่ด้านขวา มักจะพูดกับพระองค์ว่า “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงประทานพรให้กษัตริย์มากมายแล้ว ได้โปรดประทานพรให้ข้าบ้างเถอะ”
ขอทานคนทางซ้ายก็พูดว่า “ข้าแต่พระราชา พระเจ้าทรงประทานพรให้ทานมากมายก่ายกองแล้ว ท่านได้โปรดแบ่งปันพรบางสิ่งให้ข้าด้วยเถอะ”
ขอร้อง
กระทั่งวันหนึ่ง กษัตริย์โยฮันเนส ที่เดินทางไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามปกติ แต่ทว่าก่อนที่จะเข้าวิหารไปนั้น พระองค์ก็สังเกตุเห็นขอทานที่นั่งทางด้านขวามือกำลังพูดกับชายคนหนึ่งว่า “พี่ชายหากท่านทุกข์ใจสิ่งใดก็จงขอร้องกับพระเจ้าเถอะ พระองค์เป็นผู้รับฟังที่ดี”
หลังจากนั้นสิ้นสุดประโยคนั้น ขอทานทางด้านซ้าย ก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดพูดไร้สาระแบบนั้นสักทีเถอะ” เขาพูดพร้อมทั้งเมินหน้าหนีไป
หลังจากที่ได้เห็นแบบนั้นกษัตริย์ก็เดินทางกลับไปยังพระราชวังทันที พระองค์ได้ทรงเรียกรัฐมนตรีมาเข้าพบพร้อมทั้งเล่าถึงเรื่องราวทั้งหมดแล้วกล่าวต่อว่า
พูดและฟัง
“ขอทานทางด้านขวามักจะขอร้อง และ อธิฐานกับพระเจ้าอยู่เสมอ ซึ่งข้าก็เชื่อว่าสักวันหนึ่ง เขาคงจะได้รับพรของเขาเป็นแน่
แต่ขอทางด้านซ้ายนี่สิ! มักจะร้องขอความช่วยเหลือจากข้าเสมอ ดังนั้นข้าจึงอยากที่จะช่วยเหลือเขาซักอย่างนึงเจ้าคิดว่าอย่างไรบ้าง”
รัฐมนตรีจึงเสนอวิธีการไปว่า “งั้นทำเช่นนี้ดีหรือไม่ นำหม้อใบใหญ่มาใบหนึ่ง จากนั้นเติมทองคำใส่ลงไปไว้ที่ก้นหม้อ แล้วเราก็ปิดทับด้วยพุดดิ้งพร้อมทั้งข้าว รวมถึงขนมไว้ที่ด้านบน แล้วนำหม้อนั้นไปมอบให้กับขอทานคนที่พระองค์กล่าวว่า มักจะขอความช่วยเหลือจากพระองค์เสมอ”
ข้อเสนอ
หลังจากกษัตริย์เห็นด้วยรัฐมนตรีจึงทำการนำมอบให้หม้อใบนั้นให้กับขอทานทางด้านซ้ายไป
ซึ่งเมื่อขอทานได้รับหม้อที่เต็มไปด้วยพุดดิ้งเขา ก็รับประทานมันเข้าไปอย่างตะกละตะกลาม พร้อมทั้งมองไปที่ขอทางด้านขวาแล้วพูดว่า
“เจ้าพูดเสมอว่าพระเจ้าจะทรงอวยพรให้ แต่ในวันนี้ข้าได้รับหม้ออาหารนี้ ก็เพราะข้าขอพรจากกษัตริย์ เจ้าเข้าใจบ้างรึยังล่ะ ว่าพระจงพระเจ้าอะไรนั้นไม่มีหรอก?” เขาพูดด้วยสีหน้าเย้ยยั้น แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารต่ออย่างสบายใจ
คำอวยพร
และเมื่อเขากินจนอิ่มท้อง เขาก็ยื่นหม้อพุดดิ้งที่เหลือนั้นให้กับขอทานทางด้านขวาไป พร้อมทั้งพูดว่า “เอ้า!...เอาไปกินสิ เจ้าโง่”
เช้าวันต่อมา กษัตริย์ก็เดินทางมาที่วิหารตามปกติ ซึ่งในวันนั้น พระองค์ก็ได้สังเกตุเห็นว่า ขอทานทางด้านขวาหายไป เหลือเพียงแค่ขอทานทางด้านซ้ายที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
พระองค์จึงถามขอทานทางซ้ายไปว่า “เจ้ามีพุดดิ้งพร้อมกับอาหารมากมายเต็มหม้อไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมเจ้ายังคงนั่งอยู่เช่นนี้” พระองค์ถามด้วยสีหน้าแปลกใจ
เมื่อหลายสิ่งไม่ถูกต้อง
“ข้าแต่พระองค์ ข้าทานอาหารและขนมที่อยู่ในหม้อนั้นไปเยอะมาก ข้าทานจนอิ่มหน่ำเลยล่ะ” ขอทานตอบ
“แล้วเจ้าทำอย่างไรกับหม้อ หลังจากนั้น” กษัตริย์ถาม”
“อ๋อ….หม้อนั้นน่ะหรอ หลังจากที่ข้ากินจนอิ่มแล้ว ข้าก็มอบอาหารที่เหลืออยู่ในหม้อนั้น ให้กับขอทานทางด้านขวาไป เพราะเขาเอาแต่บอกว่าพระเจ้าจะประทานพรให้เขา ข้าล่ะสมเพชเขาจริง ๆ
คำบอกเล่าและความภูมิใจ
อีกทั้งข้ายังบอกกับขอทานคนอื่น ๆ ด้วยนะว่า ท่านนั้นมีจิตเมตตามากเพียงใด” เขาพูดด้วยความภาคภูมิใจ
เมื่อได้ฟังแบบนั้นกษัตริย์จึงได้แต่ยิ้มที่มุมปาก พร้อมทั้งพูดว่า “อ่าใช่….พระเจ้าคงจะประทานพรให้กับเขาไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะนะตอนนี้”
ขอทานด้านซ้ายที่ฟังเช่นนั้นก็ได้แต่ทำสีหน้างงงวย แต่ก็ไม่วายกลับมายิ้มล้ากับตัวเองต่อไป
“เรื่องบังเอิญไม่มีอยู่จริง ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ถูกกำหนดไว้แล้วทั้งสิ้น นั้นอาจรวมไปถึง การพบเจอ หรือแม้แต่การจากลาด้วยเช่นกัน”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
ติดตามเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
Facebook : https://www.facebook.com/fromthisstar
Blockdit : https://www.blockdit.com/fromthisstar
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
