ฟันจ๋าปะป๋าขอโทษ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมได้ไปทานอาหารข้าวราดแกงตามปกติ แม้ว่าอาหารในจานมันจะเหมือน เอาแกงมาราดข้าวซะมากกว่า ร้านอาหารก็อยู่ใกล้ๆที่ทำงานนั้นแหละ ห่างไปเล็กน้อย เพราะว่าเป็นช่วงเช้าคนเลยเยอะหน่อย
ไม่นานผมก็เลือกอาหารที่ถูกใจ สำหรับมื้อเช้านี้ การทานอาหารเช้าก็สำคัญ แม้ว่าคนส่วนใหญ่มักจะไม่ชอบทานอาหารเช้าหรือบางคนก็ทานเพียงแค่กาแฟ และขนมปังเบาๆเท่านั้นเอง ผมตัดสินใจเลือกทานผัดหอยลาย และ ผัดมะเขือยาว สำหรับผัดหอยลายเป็นอาหารที่แม่ชอบทำให้ทานตอนผมเด็กๆ คิดถึงแม่จัง
ขณะทานไปคิดถึงแม่ไปนั้น ผมก็กัดเข้ากับอะไรบางอย่างเข้าอย่างจัง อนิจจา มันคือเศษหินเล็กๆ หรือจะเรียกว่าก้อนกรวดเล็กๆ ก็ได้ มันเล็กมาก แต่อนุภาคในการทำลายล้างพอสมควร เล่นเอาผมรู้สึกเจ็บจิ๊ดที่ฟันกรามด้านในปาก
นึกย้อนไปตอนเด็กๆ ข้าวขาวหรือข้าวที่สีเอาเปลือกออกแล้ว ต้องไปที่โรงสี เพื่อขัดเอาเปลือกออก การขัดเอาเปลือกออกนั้นส่วนใหญ่จะใช้หินเสียดสีเพื่อากระเทาะเปลือกของข้าวเปลือกออก แน่นอนว่าตอนแรกๆ ก็ได้ข้าวขาว หรือข้าวสารออกมา แต่เมื่อใช้ไปนานๆ มันจะมีเศษหินปนออกมาด้วย เพราะว่าหินมันสึกไปตามการใช้งาน
ตอนเด็กๆ การกัดโดนหินที่ปนมากับข้าวสารหลังจากที่เราเอาข้าวมานึ่งเป็นข้าวเหนียว (ข้าวทีบ้านเป็นข้าวเหนียวนะจ๊ะ ) ก็เป็นเรื่องปกติ ฟันอาจบิ่นบ้างแต่ด้วยความเป็นเด็ก ฟันที่บิ่นเมื่อโตขึ้นก็จะมีฟันแท้เข้ามาแทน ก็เลยไม่กังวลอะไรมาก
อนิจจามาครั้งนี้ ไม่เหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กน้อย เพราะว่าฟันแท้ขึ้นมาทั้งปาก ไม่ได้มีฟันขึ้นมาเปลี่ยนเหมือนตอนเป็นเด็ก แถมอายุก็มากขึ้นไม่ได้หนุ่มๆ ฟันแข็งแรง เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้แค่ฟันบิ่น แต่เป็นฟันแตก เลยทีเดียว
แม้ว่าผมจะไม่แน่ใจว่าก้อนกรวดที่หลงมาในจานอาหารเช้านั้นจะมาจากข้าวหรือว่ามาจากเศษทรายที่ปนมากับหอยลายผัดกันแน่ แต่ว่าจะมาจากสาเหตุอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้ฟันกรามที่ใช้งานอยู่เป็นประจำได้แตกเสียหายไปเสียแล้ว และความเจ็บปนเสียวที่ไม่ค่อยมีความสุขนักก็มา
การไปหาหมอฟัน เพื่อจัดการกับปัญหาให้เร็วที่สุดคงเป็นเรื่องที่ดี ผมอ้าปากส่องกระจกเพื่อดูผลงานของไอ้ก้อนกรวดนั้นที่ทำกับผมว่ามันขนาดไหน แม่เจ้า ! ฟันผมถึงกับแตกเป็นรู เมื่อเอาลิ้นดุนๆสัมผัสดู รับรู้ได้ถึงความคมของรอยแตก ผมเป็นกังวลว่า หากปล่อยไว้ ไม่ไปรักษา อาจมีเศษอาหารมาอุดตันในบริเวณรูนี้ และฟันผุอาจตามมา
ผมโทรไปนัดกับหมอฟันที่ทำประจำ กว่าจะได้คิวสำหรับทำฟันของผมก็ปาเข้าไป ห้าโมงเย็น ลืมไปว่าช่วงวันหยุดคนจะเยอะมาก ผมคิดว่าการเป็นหมอฟัน น่าจะเป็นอาชีพที่ทำเงินมาก ไปทีไรมีคนเยอะตลอด สิ่งที่ไม่แน่ใจคือจะมีเวลาใช้เงินหรือเปล่า เห็นเปิดตลอดเลย
เข้าเรื่องดีกว่า หมอบอกว่า ฟันแตกไม่ได้มีแค่ที่เดียวมีฟันกรามด้านบนด้วย บังเอิญว่าผมไม่เห็น เวลาอุดฟันไม่นานอย่างที่คิด แต่เวลารอหมอนานกว่า นี้ขนาดผมไม่ได้ไปโรงพยาบาล แต่ไปคลินิก หลายคนคงมีประสบการณ์เกี่ยวกับการรอหมอ มาตีห้า เจอหมอบ่ายสองอะไรทำนองนี้ (ฮา)
สิ่งสำคัญที่ผมอยากจะบอกคือ ทำไมที่อุดฟันต้องเป็นสีดำด้วย เมื่อก่อนตอนผมเด็กๆ อายมาก ไม่อยากอ้าปากกว้างๆ เลย เพราะว่าเวลาเราหาวหรืออะไร คนจะเห็นรอยอุดฟันที่มันเป็นสีดำ ทุกคนรู้หมดว่าเราอุดฟันมา ตอนเด็กๆก็กลัวเพื่อล้อ แบบว่ากินขนมไม่แปลงฟัน ฟันถึงเป็นรู อะไรประมาณนี้
แต่ตอนนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้มีสารอุดฟันที่เป็นสีขาวแล้ว ดีใจมาก เพราะเวลาเราอ้าปาก สีมันจะกลืนไปกับตัวเนื้อฟัน ทำให้มองไม่ออกว่าเราไปอุดฟันมาหรือเปล่า แล้วทำไมสมัยก่อนถึงไม่มีสีขาว ทำไมทุกคนที่ผมรู้จักไปอุดฟัน ต้องเป็นสีดำ หรือสีเงินๆ ทุกคน แล้วถ้าตอนนี้ผมจะเปลี่ยนเป็นสารอุดฟันสีขาว (เอาสีดำออก) จะทำได้ไหม
ความคิดผมที่หลุดลอยก็หยุดลงเมื่อหมอเอาบิลค่ารักษามาให้ (ฮา) แน่นอนว่ายังดีมีประกันสังคมช่วยเหลือ แต่ก็แค่900 บาท ไม่พอค่าอุดฟันสองซี่ของผมหรอก
กลับบ้านไปผมตรวจเช็คฟันดู สวยงามดี คราวหน้าต้องดูแลรักษาฟันของผมให้ดี ไม่รู้ว่าจะเจอเศษกรวดแบบนี้ได้อีกไหม แต่ที่แน่ๆ อายุมากแล้วต้องเติมแคลเซียมสักหน่อย ฟันหายไปเหลือแต่เหงือกนี้ยุ่งเลย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
