15 เม.ย. 2021 เวลา 03:40 • ประวัติศาสตร์
ถ้าเราไม่สามารถกำจัดความจริงบางอย่างในอดีตได้ ก็จงใช้มันให้เป็นประโยชน์จะดีกว่ามั้ย การทำลายมันให้สิ้นซากไม่ได้ช่วยให้ลืม เพราะอย่างไรคุณก็กำจัดมันออกจากใจคุณไม่ได้
การหวังว่าการทำลายทิ้ง จะไม่ส่งความรู้สึกนั้นต่อลูกหลาน แต่ในความจริงการทำลายประวัติศาสตร์ ไม่สามารถลบหรือจบด้วยการทำลายสิ่งที่เป็นหลักฐานจากอดีต เพราะต้นเหตุของทุกอย่างเกิด
จากจิตใจของมนุษย์เอง
การปรากฏให้เห็นของสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต ปล่อยให้เป็นบทเรียนของการเรียนรู้จะไม่ดีกว่าหรือ
การทำลายสิ่งต่างๆที่เคยเกิดขึ้น เพราะคิดว่า บุคคลหรือสถานที่เหล่านั้นสร้างความเจ็บปวด ล้วนเป็นการทำลายบทเรียนแห่งการเรียนรู้ที่สำคัญ ไม่ว่าจะเป็นบทเรียนที่ดี หรือร้ายก็ตาม
บทเรียนบางอย่างสอนให้เรารู้ว่า ไม่ควรทำมันอีก และบทเรียนบางอย่างสอนให้เรารู้ว่าต้องรักษามันไว้
คิดว่าหลายๆท่านคงเคยอ่านวรรณกรรม หนังสือชุด"บ้านเล็ก"
โดย ล่อร่า อิงกัลส์ ไวล์เดอร์ ซึ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ อักษรพิทยา
ของห้างหุ้นส่วนจำกัด บำรุงสาส์น จัดจำหน่ายโดย บริษัท รวมสาส์น
เคยถูกจัดให้เป็นวรรณกรรมและใช้เป็นหนังสือ สำหรับสอนเด็กๆชาวอเมริกัน ให้เรียนรู้การสร้างชาติของคนอเมริกัน ยุคบุกเบิกแผ่นดินในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 (ค.ศ.1888) มีเนื้อเรื่องที่ อาศัยการเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ของเด็กหญิงเล็กๆที่ชื่อลอร่า ที่ได้อพยพพร้อมพ่อแม่ บุกป่าขึ้นเหนือ จากภาคตะวันออกที่อบอุ่นกว่าในทวีปอเมริกา เพื่อย้ายไปจับจองตั้งถิ่นฐานในแถบตอนเหนือของทวีป ตามนโยบายของรัฐบาล ที่ต้องการให้คนอเมริกัน ได้โอกาสจับจองผืนดินสร้างหลักปักฐาน เพื่อสร้างชาติตามกฏหมายของอเมริกาในสมัยนั้น
ภายหลังจากการที่รัฐบาลได้รวบรวมให้ชาวอินเดียแดง ได้อยู่ในที่ทางที่รัฐบาลจัดให้แล้ว
รายละเอียดของการถูกริบ รางวัลวรรณกรรมสำหรับเยาวชน อาจคือสาเหตุที่ตัวละคร หรือบุคคลในเรื่อง ได้ถ่ายทอดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในขณะเดินทาง ด้วยอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างที่ คนกลุ่มหนึ่งในปัจจุบันมองว่ามีการ Racism ผ่านจากการเรียบเรียงของลอร่า
โดยส่วนตัวมองว่า(จากการอ่านซ้ำมาหลายครั้งเพราะชอบมาก) มันคือความจริงที่เกิดขึ้น เป็นอารมณ์ความรู้สึกของนักผจญภัย ที่เดินทางไกลไปในดินแดนที่ตัวเองไม่คุ้นชิน การได้เจอคนที่มีความแตกต่าง อีกทั้งไม่รู้จักคุ้นชิน เป็นรื่องธรรมดาที่เราจะกลัวโดยเฉพาะเด็กและผู้หญิง
มีการบรรยายถึงการที่ชาวอินเดียแดงได้เข้ามาใกล้ครอบครัว ซึ่งมี
ผู้ใหญ่เพียง 2 คน การปกป้องครอบครัว ที่มีเพียงพ่อและแม่ และเด็กเล็กๆอีก 5 คน การเข้ามาเพื่อขอปันของบางอย่าง ก็ย่อมสร้างความกลัวตกใจกับทุกคน ทำให้ต้องระวังตัว หรือบางครั้งเข้ามาในช่วงที่พ่อไม่อยู่ และแม่ต้องรับหน้าตามลำพัง เด็กๆที่ช่วยตัวเองไม่ได้ การบรรยายรวมถึงการถ่ายทอดอารมณ์ที่ลึกซึ้ง ทำให้เข้าใจและเห็นภาพตามจินตนาการ
บทความที่เป็นเรื่องจริงในเหตุการณ์นั้น ไม่เป็นที่ถูกใจ และถูกมองว่าไม่ควรได้รับการถ่ายทอดสู่คนอเมริกันรุ่นหลัง หรือสู่คนทั่วไปที่ได้อ่านเรื่องเล่าเหล่านี้
สิ่งที่ชอบและประทับใจในหนังสือคือ ความสวยงามในการบรรยายสภาพความเป็นอยู่สิ่งที่เห็นได้อย่างละเอียด ในสายตาของคนอเมริกันในยุคนั้นต่อสภาพสิ่งแวดล้อม ที่ไม่เคยมีใครเข้าถึงในดินแดนที่ครั้งหนึ่งมีเพียงชาวพื้นเมืองคือชาวอินเดียแดงในยุคบุกเบิก การเดินทางด้วยเกวียน ผ่านพื้นที่รกร้าง ที่ยังไม่มีมนุษย์ได้เข้าไปอาศัย หรือจับจอง
การขึ้นเหนือของพวกเขา คือการเดินทางที่มีความยากลำบาก บุกป่าฝ่าดง ลุยหิมะ เฉียดตาย โรคระบาด และวัฒนธรรมการกินอาหารแบบ
ดั่งเดิมของคนอเมริกันยุคบุกเบิก
แม้ว่าในความจริงหรือสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต คือชาวอินเดียแดงถูกรุกราน ถูกแย่งที่อยู่อาศัย จนต้องถอยไปจนมุมก่อนถูกยึดครอง คงเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำอีกมุมหนึ่ง แต่การเรียนรู้อดีตอาจคือศึกษาสิ่งที่ไม่ควรทำในอดีต มันคือวิถีการการเอาตัวรอดผ่านความเจ็บปวดที่มนุษย์ไม่ควรทำต่อมนุษย์ด้วยกัน
คือการเลือกที่จะลืมและไม่ทำร้ายคนอื่นๆ เพราะการทำร้ายกันไปมาไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด ได้มาเสียไป ไม่มีความคงอยู่ที่แท้จริง
การปลูกฝังวรรณกรรมที่มีอดีตหลากหลายซ่อนอยู่ การสอนสั่งปลูกฝังเด็กให้เข้าใจ คือการถ่ายทอดทัศนคติในด้านบวก การสอนให้อยู่ร่วมกันฉันท์มิตรให้ได้ ลดความแตกแยกหรือยัดเยียดความแตกต่างให้เด็กได้ซึมซับ จะดีกว่ามั้ย
สำหรับเรา การอ่านหนังสือบรรยายในลักษณะนี้เป็นเรื่องราวที่ชอบ
ไม่น้อยกว่าการอ่าน นิยายยาวๆ เช่น เรื่องเพชรพระอุมา เพราะถ้านับความสูงเทียบกัน วรรณกรรมชุดบ้านเล็กก็มีจำนวนเล่มที่เรียงกันสูงแค่1ฟุต มี 8 เล่มเท่านั้น และไม่ต้องบอกว่า เพชรพระอุมายาวกว่ามากๆ และก็อ่านไป 2-3 จบ
การอ่านหนังสือเป็นการผ่อนคลาย สร้างความเพลิดเพลินให้ ส่วนใหญ่หนังสือที่ซื้อเก็บไว้ช่วงวัยเด็ก คือ การ์ตูนเป็นส่วนใหญ่ ส่วนหนังสือที่เลือกเก็บเมื่อโต คือวรรณกรรมหรือนิยาย นิทาน นิยายแปลที่ถูกพิมพ์หลายครั้งและชอบอ่านจึงจะซื้อเก็บไว้ จะเก็บปกอ่อนหรือปกแข็งก็ดูตามจำนวนเงินที่มีเหลือ(น้อย) ในตอนนั้นเป็นหลัก
การถอดถอนวรรณกรรมชุดนี้ เป็นไปตามคณะที่จัดการ ตามคำขอของผู้เรียกร้อง เมื่เกิดเหตุการณ์เหยียดผิวเมื่อปีก่อนในอเมริกา จากการที่ชาวผิวสีถูกตำรวจทำร้ายด้วยการกดคอ จนขาดอากาศหายใจและเสียชีวิต เหตุการณ์ลุกลามใหญ่โต ทำลายเคลื่อนย้าย อดีตที่เคยมีเพื่อกำจัดสิ่งที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับการกดขี่ให้หมด
การถอดหนังสือเรื่องหนึ่งอาจดูไม่รุนแรง แต่สำหรับเรา สร้างความรู้สึกที่เศร้าเล็กๆบวกเสียดายมากๆ ที่เพราะความคิดในขณะนี้ของบางกลุ่มคน ที่พยายามจะลบอดีตทำลายบางสิ่งที่ตัวเองเกลียดชัง สิ่งที่เกิดขึ้นในสถานการณ์อดีตย่อมแตกต่างด้วยเหตุและผลของมันเอง
สิ่งที่ต้องทำลายจริงๆคือจิตใจที่มืดบอด การเอาเปรียบแก่งแย่งที่ไม่เป็นธรรมในใจของมนุษย์ต่างหากที่ต้องถูกทำลาย
ขอบคุณภาพจาก YouTube.com
การทำลายอดีตที่ตัวเองไม่ชอบ คือการทำลายโอกาสดีๆที่จะได้ศึกษาความเป็นมาเป็นไปของประวัติศาสตร์ บางเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริงจะยังคงมีอยู่ตลอดไป การทำลายสัญญาลักษณ์ไม่สามารถทำลายสิ่งที่มีอยู่จริงในตัวของมนุษย์ลงได้
การเรียนรู้ เข้าใจ รู้จักแยกแยะ สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยใจที่เป็นธรรม ไม่มีเขา ไม่มีเรา เราไม่สามารถทำร้ายใครเพียงเพราะไม่ชอบความแตกต่างไม่ได้
เราเอาใจเขามาใส่ใจเรา เข้าใจและเห็นใตในความแตกต่าง แม้จะเป็นเพียงอุดมคติในปัจจุบัน แต่ในอนาคตเราอาจเรียนรู้และยอมรับได้ว่า
เราทุกคนล้วนมีชีวิตในช่วงเวลาหนึ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเองโดยไม่ต้องไปตั้งหน้าตั้งตาทำลาย ใคร หรือ สิ่งใด
ขอบพระคุณที่อ่านจนถึงบรรทัดสุดท้าย ขอบคุณที่กดไลค์ แชร์
ขอบคุณภาพจาก
FACEBOOK
โฆษณา