บันทึกของบุญร่วง
ต่อจากตอนที่แล้ว
ตอนที่ 3 วันที่สอง....ที่เราเจอกัน...นกป่วน
24 พ.ค.2560
เช้านี้คนตื่นมางงๆ จู่ๆก็ได้ลูกนกเอี้ยงมาอยู่ด้วยหนึ่งตัว
เช้านี้นอกจากชีวิตเดิมๆ กลับต้องมาเตรียมอาหารให้นกเด็ก นอกจากต้องเตรียมตัวไปทำงานก็ต้องฝากฝังนกเด็กให้พี่แม่บ้านมาช่วยดูแลเป็นพักๆ... ทิ้งนกเด็กไว้ในห้องตัวเดียว
ป้อนอาหารเช้าเสร็จ ไข่แดงต้มสุกผสมกล้วยน้ำว้าสุกครูดละเอียดเหมือนเมื่อคืน หิว อ้าปากขอกิน ไม่งอแง...
บุณร่วง แกอยู่ห้องนะ ไปทำงานเดี๋ยวมา..
เดินไปทำงาน ได้แต่คิดวันนี้เลิกงานไม่ได้อยู่เวร แต่คงต้องออกไปหาอาหารนก โคมไฟอันใหม่เอามาเปิดให้ความร้อนเธอ ตาข่ายกันระเบียง กั้นไม่ให้นกร่วงซ้ำ ถ้าหาได้นะ ....ร่วงลงมาครั้งแรกรอด ครั้งที่สองอาจจะไม่
ไม่ได้รักสัตว์ แค่ต้องดูแลกัน อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวให้กัน.... แกอยู่ระเบียง...😌
แล้วตอนเย็นพานกเด็กทำอะไรอีก .....น่าจะต้องไปออกกำลังกาย เหยียดแข้ง เหยียดขา หัดเดิน เหยียบดิน เหยียบหญ้า โดนแดด โดนลม... นกจะได้แข็งแรง....
โห... หลังเลิกงานงานนกเพียบเลยนะเนี่ย...
แต่กว่าจะเลิกงาน... กลางวันก็วิ่งหัวหมุน... ว่างตรวจกลับมาป้อนข้าวนก พักเที่ยงกลับมาป้อนข้าวนก ดีนะหอพักอยู่ไม่ไกล กว่าจะเลิกงานวิ่งสองสามรอบ.... 😓.. ราวกับแม่ลูกอ่อนวิ่งกลับมาให้นมลูกฉันใดก็ฉันนั้น....
โทรกลับมาให้แม่บ้าน ย้ายตระกร้านกเด็ก
พี่ย้ายบุญร่วงให้หมอทีค่ะ ยกตะกร้าให้หน่อย จากมุมนั้นไปมุมนี้ ย้ายจากระเบียงเข้าห้อง จากห้องออกระเบียง เปิดไดร์เป่าผมบ้าง เปิดโคมไฟส่องบ้างวุ่นวาย... แต่ดูพี่ๆก็สนุกสนานกันนะ ที่ต้องมาคอยเลี้ยงนกเด็กแทนหมอ ....
กลางวันบุญร่วงต้องอยู่ตัวเดียว... 😊
เลี้ยงไปในหัวก็คิดไป... นกมีไวรัส แบคทีเรีย เชื้อราอะไรบ้างน้าาาาา....
แต่ถ้าไม่เลี้ยง ก็คงตายแน่... เลี้ยงเถอะไหนๆก็ร่วงลงมาให้เลี้ยงแล้ว.....
หลังเลิกงาน เดินกลับหอพักได้แต่มองดูรังนก มองเห็นพ่อแม่นกก็ได้แต่เศร้า...
ลูกเค้าอยู่กับเรา...
เลี้ยงยังไงไม่ให้ตายละเนี่ย...จากชีวิตคนๆเดียว ก็กลายเป็นคนคู่นก...
รีบเดินกลับห้อง พาบุญร่วงออกจากตะกร้า พาไปเดินเล่น โดนแดดโดนลม ยืดเส้นยืดสายดีกว่า นอนในตะกร้าตัวเดียวทั้งวัน ไม่มีคนเล่นด้วย...
ไปบุญร่วง เราไปออกกำลังกายกัน .... ชวนนกเดินเล่น...
บุญร่วงตอนกลางวันฉันเห็นแกอยากเหยียดขา เหยียดปีก... ปะไปกัน...
เลิกงานคนสดชื่น พานกลงไปสนามแต่....
ทำไมนกซึมจัง
เดินดิ...บุญร่วงไม่ยอมเดิน ไม่ยอมกางปีก ไม่เหมือนตอนกลางวัน... ทำไมนอนนิ่งบนสนาม ไม่สดชื่น...
เด็กแบตอ่อนนอนซึม... ระวังเด็กป่วย
นกแบตอ่อน นอนซึม นกป่วยป่าวเนี่ย...
งานเข้าเหรอ... 😳😩
หมอ... ต้องพาไปหาหมอ..
หมอนก.... ต้องพาไปหาหมอนก...
สัตวแพทย์ค่ะที่เราต้องการ...
จับนกลงตะกร้า พาขับรถตะลอนหาหมอ... ร้านแล้ว ร้านเล่า ร้านแรก ร้านที่สอง ร้านที่สาม....
ทั้งเมืองมีสัตวแพทย์สามที่.... พาไปจนครบ
บอกหมอว่านกเอี้ยงซึม นกไม่ยอมเล่นด้วย...
ไม่มีใครรับ... ทุกคนบอกว่า.... ไม่มีประสบการณ์ 😔...
จำใจเอานกใส่ตะกร้า พากลับ.... รักษาเองก็ได้... แวะหาอาหารนก ซื้อโคมไฟใหม่ ขับรถ ปิดแอร์ตลอดทาง อบนกเหมือนอบเด็กในตู้อบ กลัวนกตัวเย็น เอารถเป็นตู้อบนกไปตลอดทาง คนเหงื่อซก ได้ของครบยกเว้นตาข่าย
รีบขับรถกลับห้อง.....
คนขับท้องยังว่าง ได้อาหารนกไม่ได้อาหารคน รีบพานกกลับห้อง เพราะบุญร่วงนอนซึมมาตลอดทาง ไม่ยอมตื่น ... พอรถจอดสนิท....
บุญร่วงค่อยๆเหยียดปีกสองข้าง เหยียดขาเบาๆ
แล้วอ้าปากขอกินค่ะ.....ตาใสแป๋ววววเลย... .
เออนะ....แกนอนอิ่มใช่ไหม ที่ผ่านมาเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงคือแกง่วงนอนใช่ไหม...
กางปีกร่าเริง อ้าปากขอกิน...
จับย่างซะดีมั้ย.... ทำป่วนทั้งเย็น... หิวนะเว้ยยยย
วันนี้บุญร่วงจำฉันได้ว่าฉันคือแหล่งอาหาร รู้ว่าเดินผ่านต้องอ้าปาก
วันนี้บุญร่วงรู้จักคำว่าหม่ำหม่ำ....หม่ำหม่ำแปลว่าเดี๋ยวจะได้กิน เรียยกันกินตั้งแต่เช้า เที่ยง เย็น
วันนี้บุญร่วงกางปีกได้กว้างกว่าเมื่อวาน 😊
และขาทั้งสองข้างแข็งแรงขึ้น 😊...
วันนี้แกหลับจนน่าตกใจ....
ถ้าทำแบบนี้อีก แกเป็นนกปิ้งแน่แก.. ..
ปล.พบรักในคลินิกรักษาสัตว์มีแค่ในนิยาย... 🙄
#หมอเด็กเลี้ยงนกเอี้ยง
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ... 😊
ลิงก์ด้านล่างเลย...
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
