บันทึกของบุญร่วง
ตอนที่ 5 วันที่สาม ที่เราเจอกัน... หัดบิน
25 พ.ค. 2560
จากตอนเดิมที่ต้องวุ่นวายกับลูกนกเอี้ยงกำพร้าตั้งแต่เช้า... จนเย็น...
หลังจากกระเตงกันลงมาที่สนามพร้อมกันทั้งนกทั้งคน...
พอเห็นอาการของบุญร่วงวันนี้ที่สนามก็ไม่แน่ใจว่า... เธอจะยอมโตไปเป็นนกหรือเปล่า 😅...
ติดคนมากมาย นัวเนียหนักมาก คลอเคลียแข้งขา อยู่ไหนไปด้วย นั่งตรงไหนก็เดินมานั่งใกล้ๅ หาทางตะกายขึ้นมานั่งตัก ปีนขึ้นมาเองไม่ได้ ไม่อุ้มขึ้นมาก็มานั่งซุกใกล้ๆ ได้แค่นั้นก็เอา 😅
สนามหญ้าหลังหอพักเวลาเย็นเสมือนเป็นโต๊ะจีนนกเลยนะ มีทั้งนกกระจอก นกเอี้ยง แวะเวียนบินวนผลัดกันขึ้นลงหาอาหาร เห็นแต่ละตัวจิกกินนู้นกินนี่กินนั่น...
อันตัวเองมองก็ว่า.... นี่มันโรงเรียนฝึกนกชัดๆ 😀
เอาเธอมาเจอเพื่อนนกด้วยกัน เผื่อจะได้คุยกันประสานก...
เห็นนกตัวอื่นเค้าจิกหาอะไรกินก็เผื่อจะกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็น กระตุ้นต่อมอยากกินเองของบุญร่วงบ้าง
เผื่อบุญร่วงจะอยากหาอาหารธรรมชาติสดๆกินเอง ทั้งแมลงเอย หนอนเอยเหมือนนกอื่นเค้ากินกัน
คนก็หาให้ได้แค่อาหารเม็ดกับผลไม้... อันเป็นอีกหนึ่งจุดอ่อนของการเลี้ยงดูลูกนก เค้าไม่เคยกินอาหารธรรมชาติ มันก็ทำให้ไม่คุ้นที่จะกินและหาเอง... 😔...
แย่จัง สอนนกจับแมลงจะสอนยังไง 😓
ได้แต่หวังว่า บุญร่วงจะเห็นเพื่อนๆนกที่สนามหญ้าเค้ากิน ก็คงมีพฤติกรรมเลีนแบบกันบ้าง
ต้องพามาให้เห็นบ่อยๆๆๆๆ คงอยากทำตามสักวัน
ที่สนามบุญร่วงได้เห็นนกบินไปมา มีสัตว์ที่เคลื่อนที่ด้วยปีกด้วยนะ ไม่ใช่ใช้สองขาเดิน แบบที่แกเดินตามคนต้อยๆอยู่แบบนี้ 😅
นั่งป้อนอาหารเธอก็พบว่า...
เธอไม่สนใจอะไรอื่นนอกจากคนเลี้ยง เหมือนเด็กเล็กๆเลย เดินเตาะแตะๆใกล้ๆคอยคลอเคลียตลอด เดินตกหลุมตกบ่อตามทาง ดูไม่สนใจเพื่อนนกเลย... 😳
มานุดเช่นเราจึงตัดสินใจทิ้งเธอไว้ที่กลางสนามหญ้าตามลำพังใกล้ฝูงนก... แล้วตัวเองก็ไปวิ่งค่ะ เราก็มีกิจกรรมของเรา นกก็ควรมีกิจกรรมของนก ลองไม่สนใจเธอซิ เผื่อเธอจะสนใจอย่างอื่นบ้าง... 🤔🤔🤔
ผ่านไปสามสิบห้านาทีที่คนหนีไปวิ่งรอบสนาม
เราวิ่งไม่หยุดในขณะที่.. .. บุญร่วงไม่ยอมเคลื่อนย้ายตัวเองไปไหนเลย 😅
เธอทำตัวเสมือน พาคนมาวิ่งแล้วตัวเองนั่งดู
ไม่ซุกไม่ซน ไม่สนนกตัวอื่น นั่งจุ๊กปุ๊กอยู่ที่เดียว ทำตัวตะมุตะมิ หันหน้ามองตามคนเวลาวิ่งผ่านไปจนสุดสายตารอบแล้วรอบเล่า...
เอี้ยงเอย กระจอกเอย บินขึ้นบินลงในสนาม
พรึ่บพรั่บ กินกันจุ๊บๆจั๊บๆ บุญร่วงก็นั่งหันหลังให้เค้า ไม่สนใจนกตัวไหน นั่งดูคนวิ่งอย่างเดียว
นกเด็กผู้โดดเดี่ยว
... อืมมมมมม.... พอวิ่งเสร็จปุ๊บ เดินเข้ามาหา เห็นหน้าใกล้ๆแค่นั้นล่ะ.... อ้าปากกาง 180 องศาจ้า
นี่แกนั่งบนโต๊ะอาหารนกเกือบชั่วโมง แกไม่เจอตั๊กแตนสักตัวเลยใช่ไหม... หวังว่าเดินเก่งกว่านี้เมื่อไหร่ น่าจะเริ่มเดินจิกกินเองได้นะ ไม่ใช่อ้าปากขอแบบนี้... 😅
เจ้าบุญร่วงเจ้านกโลกสวย... แกรู้ไหม
โลกนี้มีงู มีแมว มีคนใจร้าย มีสัตว์อื่นที่จับแกกินได้ แกนั่งในสนามไม่มีระวังตัวซักนิด...
นั่งมองคนวิ่งอย่างมีความสุข
เวลาแกนอนแกก็นอนแบบหลับสนิทมากเลยนะ
แกไว้ใจโลกเหลือเกิน...
ภาวนาให้นี่เป็นแค่อาการของนกเด็ก โตขึ้นคงหาย ระวังภัยเป็นนะ
วันนี้พาหัดบิน ให้กางปีก ปล่อยตกจากที่สูงคือตัวฉันนี่แหละ ปล่อยให้ตกลง ไม่คว้า
เห็นแบบนี้แล้วมั่นใจเลยว่า.... สักวันจะบินได้
😀😄😊...
วันนี้เก่งกว่าเมื่อวานเยอะ โผไปมาระหว่างมือได้พอปล่อยให้หลุดจากมือ เธอสามารถกางปีกโผร่อนลงจอดที่พื้นได้อย่าสวยงาม สมชาตินกมาก
ไม่ใช่ตีลังการ่วงหล่นตุ๊บไม่เป็นท่าทุกครั้งแบบเมื่อวาน... วันนี้มีร่วงบ้าง ร่อนบ้าง 😊
เป็นเรื่องเดียวที่มองแล้วเห็นทาง มีความหวัง... นึกออกแล้วว่าจะฝึกให้แกบินยังไงบุญร่วง 😊
#หมอเด็กเลี้ยนกเอี้ยง
วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ...
ต้องตามค่ะ 😁😊
นักบินบุญร่วง
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
