บันทึกของบุญร่วง
ตอนที่ 6 วันที่สี่....
สายฝน ความง่วง และตัวขี้เกียจ
26 พฤษภาคม 2560
เมื่อวานเราเริ่มหัดบินกัน...
ที่จริงวันนี้วันหยุดนะ น่าจะมีเวลาอยู่กับบุญร่วงตั้งแต่เช้า ถ้าไม่ได้ลงทะเบียนประชุมไว้ครึ่งวัน วันหยุดเลยไม่ได้หยุด ช่วยไม่ได้นะบุญร่วง ตอนนั้นไม่รู้นี่นาว่าแกจะมาหายใจอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้..
เลยกลายเป็นว่า ตื่นเช้าป้อนอาหาร จับเดินเล่น แต่ดูเหมือนเธอขี้เกียจจะเดิน กินอิ่มแล้วจะนอนท่าเดียว...
มีหนึ่งกิจวัตรของคนที่ต้องทำทุกวันคือ... สังเกตการกิน การขยับตัว ความสดชื่นกระฉับกระเฉงของนก การเคลื่อนไหว กางปีก เหยียดขา เดินยังไง ไปจนถึงดูฉี่นก อึนก 😅...
วันนี้กินอะไรอึ๊แบบไหน สีอะไร ข้นเหนียวมากน้อยอย่างไร ทุกอย่างคือข้อมูสุขภาพของบุญร่วงค่ะ... หมอเด็ก ก็ดูอะไรแบบเด็กๆ 😅... เอาอาชีพตัวเองมาหากินกับนกในอุปการะ 😅...
หมอเด็กก็คือหมอเด็ก จู้จี้ จุกจิก เก็บรายะเอียด ตาดู หูฟั จมูกดมกลิ่น ใจสังเกตเก็บข้อมูล...
เด็กทารกและเด็กที่เล็กมากๆ คือสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เป็นมนุษย์น้อยที่ยังพูดไม่ได้นะคะ แต่หมอต้องเข้าใจและเดาได้ระดับหนึ่ง... คนกะนก มันก็เหมือนกันละม้างงงงง... 😅
.... สรุปเช้านี้บุญร่วงยังแข็งแรงดี แม้จะดูขี้เกียจเดิน แต่ท่าเหยียดขา บิดขี้เกียจกับท่ากางปีกนี่... จัดเต็มเลย... อึ... ก็ดูดีนะ แต่สุดท้าย เช้านี้ก็กินน้อยกว่าที่คาดไว้ ตอนแรกทำท่าหิวจัด อดมาทั้งคืน เอาจริงกินไปหน่อยเดียว ก็งับปาก หลับตา นอน ไม่รู้ว่าเพราะฝนตก ฟ้าครึ้มหรือเปล่านะ เลยดูเค้าง่วงๆ ห่วงนอนมากกว่าห่วงกิน..
ก็... เอาที่สบายใจนะ ไม่เซ้าซี้อะไรเค้ามาก
จัดที่นอนให้ กางร่มกันฝนไว้เพราะดูฟ้าครึ้มมาก วันนี้ฟ้าท่าจะรั่ว แต่ก็ตัดสินใจ ไม่เปิดโคมไฟ เพราะเมื่อเช้าดูเค้าร้อน หนีโคมไฟไปนอนห่างซะสุดกล่องเลย...
ไปประชุมแล้วนะ อยู่ตัวเดียว เฝ้าห้อง....แค่ครึ่งวันเอง...
น่าจะกลับมาป้อนข้าวเที่ยงช้ากว่าทุกวัน... อาจช้าเป็นชั่วโมง.. ทนหิวหน่อยนะ 😓
แล้วฝนก็ตกจริงๆด้วย ตกหนักมากตั้งแต่ก่อนเที่ยงเลย แถมช่วงเช้าประชุมเกินเวลาออกไปมากเลย เที่ยงสิบห้าก็แล้ว เที่ยงครึ่งก็แล้ว... .สุดท้ายแอบหนีออกมาตอนเกือบบ่าย ทั้งคนทั้งนกยังไม่ได้กินมื้อเที่ยง ฝนตกหนักมาก ต้องขับรถฝ่าสายฝนอันหนักหน่วงกลับห้อง น่าจะครึ่งชม.กว่าจะถึงหอพัก...
..... อารมณ์แบบห่วงอะ...
มีตัวอะไรรอกินนี่นา.... เฮ้ออออ... บอกไม่ถูก กลัวนางหิว กลัวนางเปียกเพราะอยู่ที่ระเบียงแม้ว่าจะจัดที่นอนให้แบบมั่นใจว่าพ้นฝนแต่ก็ยังห่ว กลัวนางหนาวเพราะไม่ได้เปิดโคมไฟส่องไว้...
หึ หึ ขับรถฝ่าฝนที่ตกหนัก ไม่กินข้างกินปลาที่งานประชุมจัดไว้ให้ เพื่อกลับไปป้อนอาหารลูก
นกเอี้ยงเนี่ยนะ.... เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง..😳
ฝนตกตลอดบ่าย จัดที่นอนให้เธอเปิดไฟส่อง
ฝนตกหนักแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่ในที่สุด ฝนก็เริ่มซาลงจนหยุดไป... ทั้งคนทั้งนกอยู่ในอาการซึมเซาเพราะเมาฝน แต่ด้วยความกลัวว่านกจะเป็นง่อย ตกเย็นหลังนกกินอิ่ม คนจำต้องสะบัดความขี้เกียจออกจากขุมขน ไปลากนกขี้เซาออกจากกล่องรังนอน....
บุณร่วง... .ออกมาเล่นเร็ว เดินสิเดิน... คนชวนนก
ปรือตา... เธอทำได้แค่นั้น ปรือตานั่งจุ๊กปุ๊ก ตะมุตะมินะแก...
บุณร่วง !!!!... เดินดิแกหนิ นอนอีกแล้ว อย่าเพิ่งนอน
ปรืออออออ... ตา ไม่สนคน
นั่งจ้องนกอยู่พักใหญ่ บุญร่วงก็หาได้ละอายใจไม่
เอาวะ ฝนก็ไม่ลงเม็ดแล้ว ขืนปล่อยแกไว้แบบนี้เสียชาตินกแน่ นอนทั้งวันเป็นตัวสล็อตเลยนะแก
ลากสังขารตัวเอง ลากนกตุปัดตุเป๋ลงไปข้างล่าง พาไปเล่นที่สนามหญ้า ปล่อคุณเธอลงพื้น หวังอยากเห็นเธอเดินเล่นร่างเริง แต่....
นิ่ง เธอยืนนิ่ง ไม่ดุกดิกเริงร่า ไม่ทำท่าสนุกสนานแบบที่มนุษย์คิด คนเดินไปเดินมา ดูนู้นดูนี่ชวนนกเดิน เขี่ยให้เดิน เชียร์นกเดิน... นกเฉย....
เราหยุดแล้ว ทำไมคนไม่หยุดซะที หรือมันจะคิดแบบนี้... ไปแอบยืนหลับตามซอก... ..
... สุดท้ายแกไม่เดินก็ตามใจ แต่ต้องเกาะมือฉันไว้นะ ออกแรงเกาะมือฉันไว้ ขาของแกจะได้
แข็แรง ปีกกับขาต้องแข็งแรงถึงจะบินได้
บุญร่วงจำยอมเกาะบนมือเพราะถูกคนบังคับ สร้างความตื่นเต้นให้นกสะลึมสะลือได้ดีทีเดียว แข้งขาทั้งเกาะทั้งปีนไม่ให้ตัวเองร่วงจากมือ หลับได้ให้มันรู้ไปสิ คนก็เดิน นกก็พยายามเกาะ เดินไป เกาะไปค่ะ...
หลังฝนตกอากาศดี สดชื่นไม่ร้อนสักนิด ลมก็โชยเดินไปเดินมา สักพักบุญร่วงก็เริ่มสดชื่นเพราะโดนปลุก 😅... เมื่อเค้าสดชื่นเต็มที่ สิ่งที่ได้เห็นคือ.... บุญร่วงกระพือปีกทั้งสองข้างอย่างเต็มที่..
...
โอ๊ย ดีใจอะไรเบอร์นี้ นกตีปีกบนฝ่ามือเรา
เมื่อวานแค่เกาะยืนบนมือยังเป๋... แต่เริ่มโผได้
วันนี้เกาะมือได้มั่นคงขึ้น แถมกระพือปีกได้อย่างเต็มที่เวลาที่เกาะบนมือเรา พอเราเอามืออีกข้างมาให้เค้าโผมมาเกาะเปลี่ยนมือ เค้าโผไปเกาะมืออีกข้างได้อย่างสบายๆ คล่องมาก 😊😊😊
แม่เจ้า.... นี่ฉันจะฝึกแกให้บินได้ใช่ไหม
เคยหัดแต่เด็กให้คว่ำ นั่ง คลาน ยืน เดิน กิน พูด..
นี่กำลังจะสอนนกบินใช่ปะ.... 😀😀😀
ก่อนขึ้นห้อง เล่นกันต่ออีกนิด แกล้งยืนเฉยๆ ไม่ยอมปล่อยเค้าลง จนเธอรำคาญ... ประมาณว่าเบื่อแล้ว เหนื่อย ขี้เกียจ อยากลง และหิวแล้ว เพราะอ้าปากขอหม่ำ ท่าประจำของเธอเวลาหิว 😊😁...
แต่... ไม่ปล่อยลงค่ะ เธอเลยต้องปีนมือไปมา ทำท่าจะหล่นหลายที ซึ่งถ้าหล่นก็จะปล่อยให้ร่วงเลยค่ะ ไม่ตามคว้า ความสูงไม่ได้มาก... แค่เมตรกว่าๆ สบายมากสำหรับลูกนกที่เคยตกจากรังสูงเกินสามเมตร...
แล้วบุญร่วงก็ร่วงหล่นจากมือจริงๆ.... แต่วันนี้ร่วงอย่างสวยงามมาก กางปีกร่อนลงเองได้อย่างงดงามแข็งแรงยิ่งกว่าเมื่อวาน
เมื่อวานแค่โผไปมาระหว่างมือได้ แต่เวลาร่วงมีบางครั้งที่กางปีกได้แต่ยังไม่แข็งแรง..และบางครั้งก็ตีลังการ่วงไม่เป็นท่า..
วันนี้ปีกกางถลาร่อนลงจอดแบบเริ่ดมาก.... 😀....แข็แรงขึ้นเยอะ...
ฉันดีใจ ปรบมือ ชมแล้วชมอีก....
เก่งมากกกกก... บุญร่วง ทำอีกเร็ว....
ว่าแล้วก็อุ้มเธอขึ้นมาไว้บนอุ้งมือ แล้วปล่อยเธอให้ถลาร่อนลงมาอีกรวม... ห้ารอบ จนดูท่านกจะหมดแรงและเบื่อจริงๆ คือไม่รู้ว่าตาฝาดหรือคิดมากนะ แต่เหมือนเห็นบุญร่วงค้อนให้อะ 😅
หลังจากที่ร่อนลงครั้งที่ห้า หน้ามันเซ็งๆ..
เลิกก็ด๊ายยยย
... เก่งมากเลยรู้ไหม วันนี้กางปีกร่อนได้ด้วย เมื่อวานยังร่วงหัวทิ่มอยู่เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เล่นใหม่นะ เหนื่อยยัง หิวแล้วใช่ปะ ปะกลับห้องกัน...
😊😀😁
ฟินนนนนนน.....อะไรเบอร์นี้.... 😀😁😊😄
ฉันจะพาแกบินไปได้ใช่ไหมบุญร่วง.... 😀
#หมอเด็กเลี้ยงนกเอี้ยง
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
