บันทึกของบุญร่วง
ตอนที่ 7 วันที่ห้า.....วันนก วันนอน
27 พฤษภาคน 2560
เลี้ยงไปทำงานไปมาตลอด พานกเด็กฝึกบินได้สองวัน...
วันนี้วันคนหยุดก็กลายเป็น.... วันนกค่ะ
วันนี้ได้หยุดพักผ่อนจริงๆ รู้สึกป่วยเล็กๆตั้งแต่เมื่อวาน ไม่ไข้ แต่ปวดตัว เจ็บคอ ก็รู้แล้วว่างานเข้า.. คนป่วย นกยังสบายดี .... เมื่อคืนเลยจัดยาให้ตัวเองซะก่อนจะเข้านอน วันนี้ตื่นเช้ายังเพลีย ปวดตัว เจ็บคอมาก อยากจะนอนต่อแต่... พอคิดถึงสิ่งชีวิตเล็กๆอีกตัว ก็ต้องละเตียงลุกไปหาอะไรให้เธอกิน...
เป็นอย่างที่คิดนะ พอเห็นหน้าได้ยินเสียงก็....
อ้าปากกว้าง 180 องศา... แปลว่าหิวแล้ว...
หม่ำหม่ำ 😅...
ก็วันนี้วันหยุด มีเวลา ตอนเช้าอากาศดี ไม่รีบ กินไปเล่นไปสายเท่าไหร่ก็ได้....
ปะ หิวแล้วใช่ไหมบุญร่วง ไปกินข้าวข้างล่างกัน
ก็หิ้วกันไปยังพื้นที่เป้าหมาย คือสนามหญ้าข้างล่างค่ะ ป้อนข้าวนกไป เชียร์ให้เธอเดินไป เธอก็นั่งนิ่ง ยืนนิ่ง ไม่ยอมเดินไปไหน...
ลำพังคนเลี้ยงก็ป่วยเปลี้ยเพลียร่างจะแย่
ถ้าไม่ป่วยคงวิ่งเอาเหงื่อซะหน่อย แต่ดูสภาพร่างตัวเองแล้ว ไม่ไหว ได้แค่เดินไปเดินมา ให้อาหารนก...คนกับนกคุยกันเบาๆ..... คนบ่นนกซะมากกว่า 😅...
วันนี้ทำความสะอาดตะกร้านอนให้เธอครั้งใหญ่ในรอบห้าวันที่มาอยู่ด้วนกัน หมักหมมพอควร ทุกทีแค่เปลี่ยนกระดาษชำระที่ปูรองนอนวันนี้เปลี่ยนเตียงใหม่ คือ อุปกรณ์รองรังที่ไม่ซับซ้อน
ใช้กระดาษหนัวสือพิมพ์เก่าๆ เอามาปั้นเป็นก้อนกลมหลวมๆ วางเรียงบนกระดาษชำรระแบบหนาที่รองรังไว้... ดูเธอชอบนะ นอนแบบพอใจรังใหม่
😀...
ปล่อยบุญร่วงนอนรับลมรับแดดที่สนามพักใหญ่ๆ ดูเธอมีความสุขนะ... 😊
คนกับนกอยู่ด้วยกันเงียบๆ... 😄
วันนี้อยู่ด้วยกันทั้งวันนะ... นานๆจะได้มีเวลาอยู่กับตัวเองแบบนี้ที เดือนหนึ่งอาจจะหาได้ซักวันสองวัน... วันแบบนี้ฉันมีความสุขที่สุด...
ปกติอยู่คนเดียวเงียบๆในห้อง ทำนั่นทำนี่เล็กๆน้อยๆไม่ต้องคุยกับใคร ไม่ต้องวุ่นวายกะใคร ไม่ต้องออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น...บางทีการไม่คุยกับใคร มันก็คือความสุข...
มันมีความสุขมากกกกกกกก.... วันแบบนี้
วันนี้อยู่หนึ่งคน กับหนึ่งตัว คนหนึ่งทำนู้นทำนี่ อีกตัวนอนมองเงียบๆ ฟังเพลงเบาๆ ง่วงก็นอน หิวก็ขอกิน ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ตะกายหนี หรือเพราะอากาศน่านอนนกเลยหลับแล้วหลับอีก...
ตกบ่าย คนก็เพลีย สภาพร่างก็ป่วย คนหลับ นกหลับ ตื่นมาก็ค่ำ นกหิว ฝนตก อดไปเล่นที่สนามตอนเย็น ดูเหมือนบุญร่วงไม่เดือดร้อนกับการไม่ต้องออกกำลังกาย
อยู่กันมาห้าวัน... แรกๆดูเค้ากลัวๆนะ
เวลาจับจะตกใจตะกายหนี
เวลาปล่อยจะวิ่งจู๊ดๆไปหลบไปแอบท่าเดียว.....
ตอนนี้ ฉันไม่ใช่คนแปลกหน้าของบุญร่วงอีกต่อไปแล้วหละ...
เวลาหิวเค้าจะรอ เวลาคุยเค้าจะฟัง
เวลาอยู่เค้าจะมอง ทำอะไรเค้าจะดู ไม่กลัว
ไม่ตกใจ ไม่วิ่งหนี...
#ไม่มีกรงขัง แต่กลับไม่ไปไหน...
#ยิ่งให้อิสรภาพยิ่งไม่ไปไหน
#ยิ่งไม่คิดจะขังยิ่งไม่บินหนี
#หรืออิสรภาพคือแรงดึงดูดอย่างหนึ่ง
ถ้าแกโตกว่านี้ ฉันอยากให้แกเป็นนกเอี้ยงปกตินะ
หาอะไรกินเองเป็น บินได้ไกลๆตามใจต้องการ
มีเพื่อนนก มีบ้านที่สร้างเอง
มีครอบครัวนกเป็นของตัวเอง....😀😁😄
ไม่แน่ใจเลยว่า จะออกมาเป็นยังไง... จะเลี้ยงนกเสียนกป่าวเนี่ย 😢😔😅🤔
บุญร่วงสอนให้รู้ว่า....
ยิ่งไม่กักขัง ก็ยิ่งไม่โหยหาอิสระภาพ
ยิ่งให้อิสระ ยิ่งไม่ดิ้นรนหนี....
ทุกความสัมพันธ์ .....
ระหว่างพ่อแม่ กับ ลูก
ระหว่างเพื่อน
ระหว่างคนรัก
ระหว่างผู้คนในสังคม
แม้แต่ใจตัวเอง
ไม่ขังตัวเองกับสิ่งไหน เราก็ได้อิสระภาพจากสิ่งนั้นแม้จะอยู่ใกล้หรือไกล และจะไม่ดิ้นรนหนี ...
#บันทึกไว้ในเฟซบุ๊ค ....
#หมอเด็กเลี้ยงนกเอี้ยง
ไปต่อค่ะ...
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
