บันทึกของบุญร่วง
ตอนที่ 8 วันที่หก... บางครั้งเราก็ต้องอดทน และฝืนใจ... ตัวเอง
28 พฤษภาคน 2560
หลังจากเมื่อวาน อันเป็นวันหยุดที่ได้หยุดจริงๆของคน ทั้งคนและนกก็นอนกันเป็นส่วนใหญ่...
วันนี้เริ่มงานวันแรกของต้นสัปดาห์แห่งการทำงาน...อยู่เวรซะด้วยสิ....
ตอนเช้าฟ้าครึ้มมากเลย บุญร่วงดูไม่สดชื่นเหมือนนกเมารัง ก็ประมาณคนเมาหมอนอะค่ะ... ได้ยินเสียง เห็นหน้าคนตอนแรกก็ขอกินราวกับหิวมากมาย สุดท้ายก็ได้แค่สามสี่คำแล้วก็บ้วนทิ้ง... ปิดตา นอนต่อ...
อาจจะเป็นเพราะว่าอากาศที่ครึ้ม ค่อนข้างเย็นหรือเปล่าไม่รู้นะ เลยทำให้บุญร่วงง่วงจัด แต่ก็อยากให้เขาได้ยืดแข้งยืดขานะ เลยชวนเล่นกายกรรมกันแต่เช้า เกาะกิ่งไม้ เกาะมือ ฝึกกล้ามเนื้อมัดเล็กมัดใหญ่ ฝึกการทรงตัว... มั้ง... 😅
คิดไปเองค่ะ... 😅😅😅...
ชอบโยงลูกนกไปหาลูกคน... 😄
สุดท้ายก็จับเค้าวางบนกระถางพลูทองที่มีกองเคราฤาษีเก่าๆ แลดูคล้ายรังนกที่วางอยู่บนโครงไม้ดัดที่มีกิ่งไม้เล็กๆให้เค้าได้เกาะ ได้ปีนป่ายไปมาถ้าเค้าต้องการ... ฝึกใช้เท้าได้เกี่ยวเกาะ..
ตามที่คุณหมอโอ๋ สัตวแพทย์ใจดี น้องสาวของพี่หมอเด็กที่เคารพกันเหมือนพี่ชายแนะนำมา
เค้าชอบตรงนี้...
อีกทั้งคำแนะนำของเพื่อนอีกหลายคนที่ได้เห็นบุญร่วงผ่านทางเฟซบุ๊ก เพื่อนๆที่มีประสบการณ์การดูแลนก ต่างให้คำแนะนำต่างๆ ให้เราได้เก็บเล็กผสมน้อย... รวมกับความคิดที่คิดไปเองว่า ถ้าเราเป็นแม่นก เราจะทำยังไง... มั่วสุดๆ 😅
เห็นบุญร่วงเค้านอนอยู่บนรังใหม่อย่างมีความสุข เลยไม่อยากจับเข้าตะกร้ายัดลงกล่องเหมือนทุกวัน
ชั่งใจอยู่นานระหว่างความปลอดภัยของบุญร่วงถ้าเก็บใส่ตะกร้านอน แล้วยัดลงกล่องเหมือนทุกวันก่อนที่เราจะไปทำงาน.. เรารู้สึกว่าเค้าปลอดภัยถ้าอยู่ในนั้น...
กับการปล่อยเค้านอนอย่างสบายใจตรงนี้ เกาะอยู่บนกิ่งไม้ นอกกล่องกระดาษ... เค้าจะปลอดภัยหรือเปล่าไม่รู้...
ชั่งใจระหว่าง การที่บุญร่วงจะได้มีโอกาสอาบแดดรับลม กระโดดเล่นไปมา ปีนป่ายเกาะเกี่ยวตรงนู้นตรงนี้ เท่าที่เขาต้องการอย่างมีอิสระ กับสิ่งที่เราคิดว่าเค้าน่าจะปลอดภัยถ้าอยู่ในกล่อง...
เอาไงดี ยืนมอง คิดแล้วตัดสินใจ
ปล่อยบุญร่วงนอนสบายรับแดดรับลมเถอะนะ อาจจะไม่ปลอดภัยบางอย่างในความรู้สึกของเรา แต่มันก็เป็นโอกาสของเค้าที่จะได้เติบโต...
ดีกว่าให้เค้านอนอุดอู้ในกล่องที่เรารู้สึกว่าบุญร่วงปลอดภัย...
ตัดใจ...
ถ้ากลับมาแล้วเค้าหายไปจากระเบียงค่อยว่ากัน
ถ้าเค้ายังไม่พร้อมที่จะอยู่เองลำพัง และรู้ว่าที่นี่ปลอดภัย เขาคงจะไม่หนีไปไหน...
หรือถ้าโดนตัวอะไรคาบไปก็คงสุดวิสัย...
เอาวะ ปล่อยให้เกาะกิ่งไม้นอนนอกกล่องแบบนี้ละ....
ตัดใจ คงเหมือนส่งเด็กไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก...
ตอนเที่ยงรีบกลับมาดู ลุ้นๆว่านกจะหายไปหรือเปล่า....
เปิดระเบียงเห็นนอนจุ๊กปุ๊กตะมุตะมิที่เดิม แถมพอรู้ว่าคนเลี้ยงกลับมาก็อ้าปากขอกินทันที 😄..
แค่นี้ก็รู้แล้วว่า ปล่อยเค้าไว้ตรงนี้ลำพังตัวเดียวได้ นี่เป็นพื้นที่ของเค้าที่เค้ารู้สึกปลอดภัย...
ตอนนี้เค้าสบายใจที่จะอยู่ 😊..
เค้าไม่หนีไปไหน... หวังแต่ว่าจะไม่มีตัวอะไรมาคาบไปนะ...
ไม่น่าหรอก มีระแนงไม้กั้นรอบเลย....
ตอนบ่ายอากาศอุ่นมีแดด บุญร่วงดูสดชื่นกว่าเมื่อเช้าเยอะเลย เกาะกิ่งไม้ กางปีก สะบัดขน แต่ก็ยังกินไม่มาก กินคำ สองคำ พัก แล้วกินต่ออีกคำ สองคำ...
พอๆกับหลานชายฉันกินข้าวเลย... 😩😩😩
กินยากกินเย็น ทั้งนกทั้งคน
หล่อขึ้นเยอะเลย... เหมือนจะเริ่มเป็นหนุ่มนะ 😄
... ดูอึ๊วันนี้ ก็ปกติดีนะ แล้วก็กระพือปีกแข็งแรงดี แม้จะกินได้น้อย แต่ดูดีเลยปล่อยๆไปก่อน... ไม่น่าป่วย...
วันนี้กว่าเค้าจะกินได้จริๆเป็นเรื่องเป็นราวก็มื้อค่ำค่ะ ... เลยสองทุ่มมาเลย... หลังเลิกงาน วันนี้อยู่เวรไง กว่าจะได้กลับก็สองทุ่ม มื้อค่ำเลยต้องลากมาไกล คงหิวเลยกินได้เยอะ... กินจริงจังซะจน..
แกเป็นนกหากินกลางคืนหรือไงนะ.... 🤔😩
#บางครั้งเราก็ต้องเลือกระหว่างความสบายใจของตัวเอง ที่ใช้ความต้องการหรือความเคยชินของเราเป็นเครื่องวัด กับ
สิ่งที่เป็นความสุขและมีประโยชน์ของอีกฝ่าย...
.... ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด... เราอาจต้องเจอกับความสูญเสียเป็นผลลัพธ์ของมัน....
ปล.บันทึกของบุญร่วงพิมพ์เก็บไว้.. 4 ปีผ่านมาแล้ว...วันนี้ฉันได้เปิดอ่านและพิมพ์มันอีกครั้ง
มันทำให้ฉันได้เห็นความคิดของตัวเองในวันวาน.... ทำให้รู้ว่าหลายอย่างในวันนี้... มันเป็นแบบนี้มาเนิ่นนาน....
#หมอเด็กเลี้ยงนกเอี้ยง ...
ติดตามตอนต่อไปค่ะ
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
