แอ๊ด - ยืนยง...
มีข่าวเล็กๆที่ไม่เป็นกระแสมากนักว่าคุณแอ๊ดคาราบาว หรือน้าแอ๊ดของหลายท่าน ขอวางมือยุติบทบาทออกมา ก็เลยอยากเขียนถึงแกสักหน่อย
เพราะถือเป็นบุคคลสาธารณะที่มีคนติดตามมากเบอร์ต้นๆของเมืองไทย
ในแง่ความเป็นผู้นำความคิด ก็ถือว่ามีพอสมควร จึงถือว่าน่าพูดถึงครับ
จุดสูงสุดในฐานะนักดนตรี...
ถ้าจะพูดถึงจุดสูงสุดทางดนตรีของชายคนนี้ ผมว่าน่าจะแยกออกเป็นสามส่วนนะครับ
ถ้าจะพูดถึงในแง่ยอดขาย ความโด่งดัง ผมว่าน้าแอ๊ดถึงจุดสูงสุดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 กับอัลบั้ม "เมดอินไทยแลนด์" นั่นแหละ
กับยอดขายระดับห้าล้านก็อปปี้คาสเซ็ทในตอนนั้น และที่ทำซ้ำอีกมามายหลายล้านก็อปปี้ จัดว่าเป็นอัลบั้มประวัติศาสตร์ที่สุดในวงการดนตรีไทย
...เยอะขนาดไหนก็ลองคิดว่าประชากรไทยตอนนั้นประมาณ 40 ล้านคน หรือ เทียบเทปตีอประชากร คือ 1 ใน 8 ! สูงที่สุดที่เคยมี และไม่น่ามีใครทำลายสถิตินี้ได้แล้ว ในโลกยุคใหม่ซึ่งนิยมการฟัง streaming
และยังเป็นที่มีของคอนเสิร์ตที่จัดทุกอย่างโดยคนไทยครั้งแรกที่ สนามกีฬาหัวหมากในคอนเสิร์ตที่เรียกกันว่า "ไทยทำ" ซึ่งมีคนดูมากถึง 6 หมื่นคน และเล่นไม่จบด้วยเหตุว่าคนดูตีกัน จนเป็นที่มาของวัฒนธรรมตีกันในคอนเสิร์ต ที่ยังมีจนถึงปัจจุบัน
คอนเสิร์ต"ไทยทำ"
...และยังนำไปสู่คอนเสิร์ตประวัติศาสตร์ เชิงอนุรักษ์ที่ใหญ่ที่สุดตลอดกาลของไทย อย่าง" ชีวิตสัมพันธ์" ในเวลาต่อมาอีกด้วย
...ในฐานะศิลปินของแอ๊ดคาราบาวเชิงการตลาดนั้น นี่คือจุดสูงสุดอย่างแน่นอน และจะเป็นตำนานตลอดไป...
จุดสูงสุดในการยอมรับ
แม้น้าแอ๊ดจะโด่งดังถึงขีดสุด แต่การยอมรับในแง่ศิลปินนั้น ยังถือว่าน้อย ถ้าเทียบกับนักดนตรีรุ่นก่อนหน้าสมัยเพลงลูกกรุง
คาราบาว ซึ่งมีความเป็นร็อคอยู่ในตัว ไม่ได้ถูกยอมรับมากนัก แม้แต่ในช่วงที่โด่งดังที่สุด
การยอมรับคาราบาวนั้น เกิดขึ้นหลังจากนั้นอีกนานพอสมควร โดยการมีโอกาสได้แต่งเพลงประจำเอเชี่ยนเกมส์ในชื่อ "มิตรภาพไร้พรมแดน" ในเอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่ 13 ที่กรุงเทพฯ คือจุดเริ่มต้นของการยอมรับแอ๊ด คาราบาว ในฐานะนักดนตรีแห่งชาติ อย่างแท้จริง
เพราะหลังจากนั้น ในงานต่างๆของภาครัฐ ก็เริ่มมีการใช้บริการแอ๊ดคาราบาวมากขึ้นเรื่อยๆ มีแม้กระทั่งเพลงในงานเกี่ยวกับสถาบันสูงสุด
...จนในปี พ.ศ. 2556 แอ๊ดคาราบาว ก็ได้เกียรติสูงสุดที่นักดนตรีชาวไทยจะพึงได้ คือ การได้เป็น "ศิลปินแห่งชาติ"
...นี่คือจุดสูงสุดของนักดนตรี ที่เราอาจเรียกได้ว่าสายร็อค ที่สูงสุดในประเทศไทย ซึ่งยังไม่เคยมีนักดนตรีสายนี้คนใดไปถึงมาก่อนเลย จนถึงปัจจุบัน...
ดังนั้นถ้าจะบอกว่าในแง่นักดนตรีที่ได้รับการยอมรับจากทุกฝ่ายแล้ว แอ๊ดคาราบาว ได้มาถึงจุดนั้น ก่อนจะวางมือแล้วนั่นเอง
จุดสูงสุดในแนวคิดงานดนตรี
กับคาราบาว น้าแอ๊ดอาจจับประเด็นเฉพาะหน้ามาใส่ความเห็น ใส่ทำนองเข้าไป จนเป็นงานออกมา
ถ้าจะว่ากันที่แนวคิด มันอาจไม่ใช่อะไรที่แสดงออกในเชิงปรัชญามากนัก
ดังนั้นอัลบั้มเดี่ยว "โฟล์ค - เซ็น" ที่ออกมาในปี 2534 จึงจัดว่าเป็นอัลบั้มที่แอ๊ดคาราบาว ถึงจุดสูงสุดในแง่ความคิดเชิงปรัชญา ที่เขาได้ทำออกมา ตามทรรศนะของนักวิจารณ์หลายคน รวมถึงผู้เขียนด้วย
...อัลบั้มนี้ แม้มีการจับเหตุการณ์ปัจจุบันมาแต่งเพลงบ้าง ในเพลง หลวงพ่อประจักษ์ แต่เนื้อหาส่วนใหญ่กลับเป็นการเขียนถึงปรัชญาในเชิงอุปมาที่ลึกลงไปกว่านั้นมาก
...เพลงส่วนใหญ่มีคำถามเชิง ปุจฉา-วิสัชนา ในเนื้อหา
...เพลงอย่าง "ศรอรชุน" ซึ่งนำมาจากตอนหนึ่งของมหากาพย์อินเดียอย่าง "มหาภารตะยุทธ" เป็นเพลงที่มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับการชนะใจตน ลาภ ยศ สรรเสริญ ว่าสำคัญเช่นไร และคุณค่าชีวิตนั้นอยู่ที่ใด
...เพลงอย่าง "World" ซึ่งเป็นเพลงครึ่งไทยครึ่งสากล ที่แอ๊ดคาราบาวร่วมกันร้องกับคุณ ท็อดด์ ทองดี ก็ตั้งคำถามกับสิ่งที่คนกระทำต่อสิ่งแวดล้อมอย่างแยบคาย
...แม้แต่เพลงสนุกๆอย่างเพลง "บ้า" ก็แฝงปรัชญาที่ล้ำลึกมาก ในการตัดสินคนจากรูปลักษณ์ จนเป็นที่มาของวลี "บ้าแต่ว่าไม่โง่" ที่ยังใช้กันถึงปัจจุบัน
(เพลงนี้ไอเดียน่าจะมาจากตำนานพระจี้กง ตามความเห็นของผู้เขียน)
โฟล์ค-เซ็น เป็นอัลบั้มที่เรียบง่ายทางดนตรี การจัดทำก็เพียงเครื่องดนตรีไม่กี่ชิ้น แต่สิ่งที่ต้องการสื่อนั้นกินความกว้างไกลมากมายมหาศาล
เช่นเดียวกับ หลักปรัชญาเซ็น ซึ่งเน้นความเรียบง่ายแต่เปี่ยมความหมาย
อัลบั้มชุดนี้ จึงถือเป็นจุดพีคในเชิงความคิดที่สุดของแอ๊ด- คาราบาวอย่างแน่นอน
...และสำหรับผู้เขียน นี่คืออัลบั้มภาษาไทยที่ดีที่สุด คู่กับอัลบั้ม "ในทรรศนะของข้าพเจ้า" ของคุณมาโนช พุฒตาล
กับความสำเร็จในทุกแง่ที่ผ่านมา ผมมองว่ามันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วจริงๆที่น้าแอ๊ดจะวางมือ
...ด้วยเกียรติประวัติทางดนตรี จะให้มาทำเพลงลูกทุ่งเพื่อชีวิตแบบสมัยใหม่ ผมว่าก็เสียคนเปล่าๆ และเชื่อว่าไม่ใช่ภาพที่ใครๆอยากเห็น
กับบทบาททางสังคมก็เช่นกัน ในช่วงที่บ้านเมืองเป็นแบบในปัจจุบัน การแสดงออกมากเกินไป ก็เสี่ยงที่จะถูกตีความไปทางใดทางหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อหัวโขนอีกใบของน้าคือนักธุรกิจ
...การยุติอย่างจริงจัง คือทางลงที่สง่างามที่สุดแล้วครับในปัจจุบัน....
ส่วนตัวผู้เขียน ซึ่งเล่นดนตรีส่งตัวเองเรียน ก็ต้องยอมรับว่าเป็นหนี้บุญคุณน้าแกมาก
...ถ้าไม่มีเพลงแกให้เล่นทำมาหากินตอนนั้น ก็คงไม่มีผมในตอนนี้...
...จึงขอขอบคุณมาอย่างสูงในที่นี้ด้วยนะครับ...
แต่ถึงแบบนั้น ก็ไม่ใช่ทุกอย่างที่ผมเห็นด้วยกับชายคนนี้ ซึ่งก็เป็นปกติ ในมุมมองระหว่าคนกับคน
...แต่กระนั้น น้าก็ดีกว่าหลายคน ที่เป็นไปตามกระแส ผมชื่นชมนะที่น้าเป็นตัวของตัวเองตลอดในการแสดงความเห็นเรื่องต่างๆ ที่แม้จะโดนด่า โดนแบน แต่ก็ยังกล้า
...ซึ่งแน่นอน ว่าสิ่งเหล่านี้ มันอาจหายไปบ้างเมื่อเข้าสู่โลกธุรกิจ และผลประโยชน์ ผมเข้าใจ
...การวางมือ ก่อนบอบช้ำมากไปกว่านี้ ผมเห็นด้วยครับ ถูกต้องด้วยประการทั้งปวง...
อยู่เป็นตำนานดีกว่าให้คนเย้ยหยัน ผมเชื่อแบบนั้น
ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบชายคนนี้ก็ตาม
ก็ต้องยอมรับว่านี่คือที่สุดของศิลปินไทยคนหนึ่ง
และไม่ว่าภาพจำต่อชายคนนี้เป็นอย่างไร
ก็ต้องยอมรับว่า...
...ชายชื่อ ยืนยง นั้นยืนหยัด และมีผลงานยืนยง สมชื่อ...
...ขอคารวะผลงานตลอดมา ณ. ที่นี้....
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
