22 พ.ค. 2021 เวลา 13:00 • ครอบครัว & เด็ก
#ตอนที่ 4. "อย่าชมมาก เดี๋ยวจะเหลิง จริงหรือ?"
#From a mom, to moms #เรื่องเล่าจากแม่คนหนึ่ง
Image by Denise Husted from Pixabay
ลูกในวัยเด็กเล็ก พ่อแม่คือจักรวาลของเขา คือบุคคลที่ลูกสนิทสนมมากที่สุด คือบุคคลที่เขาคิดว่ายอดเยี่ยมที่สุดในโลก ไม่ว่าพ่อแม่จะทำอะไร ก็ดูเก่ง ดูอัจฉริยะราวกับเป็นอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ในสายตาลูกกันเลยทีเดียว
มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนลูกของฉันยังเล็กๆ จำไม่ได้ว่าดูข่าวอยู่หรืออะไร แต่มันมีเรื่องเกี่ยวกับประกวดนางงามจักรวาลเข้ามา ลูกหันมาหาฉันและเอ่ยปากถามทันทีว่า “ทำไมแม่ไม่ไปประกวดนางงามจักรวาลล่ะ?” โอ้ย! แม่นี่ขำลั่นเลย แม่ดูสวยมากในสายตาลูกขนาดนั้นเลย
ทั้งนี้ทั้งนั้นพ่อแม่จึงเป็นบุคคลที่ลูกอยากได้รับคำชมมากที่สุด น่าจะอยากได้มากกว่าดาวที่คุณครูให้ในห้องเรียนสำหรับการเป็นเด็กดีเสียอีก
เพราะฉะนั้นพ่อแม่ควรชื่นชมลูกเสมอเมื่อลูกสมควรแก่การถูกชื่นชม ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นเรื่องใหญ่โตถึงจะชม ไม่จำเป็นที่จะต้องสอบได้ที่หนึ่งถึงจะชม
แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆที่ลูกมีการพัฒนาจากเดิมก็เพียงพอแก่การได้รับคำชมแล้ว และที่สำคัญควรชมต่อหน้าลูก ไม่ใช่ไปแอบชื่นชมลูกกับคนอื่นอย่างเดียวนะ
ฉันโชคดีที่ได้มีโอกาสเข้าร่วม workshop เกี่ยวกับแนวการเลี้ยงลูกอยู่บ่อยครั้งที่โรงเรียนของลูกจัดขึ้น หลายๆท่านได้ให้คำแนะนำว่า ให้ชมลูกแบบเฉพาะเจาะจง เช่น เมื่อลูกพับผ้าห่มเอง ก็ให้ชมว่าลูกพับผ้าเก่งจัง ลูกพับผ้าได้ดูเรียบร้อยมากเลย หรือ เมื่อลูกทานข้าวเอง ก็อาจชมลูกว่าลูกเก่งมาก ทานเองได้เหมือนพี่โตๆเลย
การที่ชมลูกแบบเฉพาะเจาะจงนั้นเพื่อที่จะให้เขาได้รับรู้และเข้าใจว่าการพับผ้าห่มได้เองคือเก่ง การทานข้าวได้เองคือดี
แต่ถ้าหากว่าพ่อแม่ไปชมแค่ว่า ลูกเก่งที่สุดในโลกเลย ไม่ว่าลูกจะทำอะไรก็ “ลูกเก่งที่สุด” ลูกจะเกิดความสับสน เพราะไม่เข้าใจว่าที่เขาเก่งหรือเก่งที่สุดนั้น มันคืออะไร มันคือการกระทำหรือมันคือตัวเขา ที่เก่งที่สุดกว่าผู้ใดในปฐพี
แล้วการชมลูก กับ ไม่ชมลูก มันจะส่งผลดีผลเสียต่อลูกยังไง?
อย่างที่กล่าวไปแล้วว่าลูกต้องการคำชมจากพ่อแม่มากที่สุด ดังนั้นเมื่อเขาทำดีหรือทำอะไรสำเร็จ แล้วเขาได้รับคำชมจากพ่อแม่ เขาจะรู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง และสิ่งนี้จะช่วยสร้างความมั่นใจในตนเองให้กับลูกต่อๆไป
ในทางกลับกันหากคำชื่นชมจากพ่อแม่เป็นสิ่งที่ยากยิ่งที่จะได้ยิน ถ้าหากว่าลูกไม่ได้ชัยชนะหรือได้ความสำเร็จอะไรที่เป็นรูปธรรม หรือที่แย่ไปกว่านั้น คือ ไม่เคยได้รับคำชมจากพ่อแม่เลย สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับลูกคือ
หนึ่ง ลูกอาจจะกลายเป็นเด็กที่เสพติดกับชัยชนะ เสพติดกับการที่ต้องอยู่เหนือผู้อื่นในทุกๆอย่าง เพื่อที่พ่อแม่จะได้มองเห็นและเขาจะได้รับการชื่นชม
สอง ลูกอาจจะกลายเป็นคนที่โหยหาต่อคำชื่นชมเป็นอย่างมาก ต้องการคำชื่นชมจากคนรอบตัว มากเท่าที่จะมากได้ และนั่นเท่ากับว่าลึกๆแล้วเด็กคนนั้นขาดความมั่นใจในตัวเองอย่างรุนแรง
คงไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกกลายเป็นคนที่หลงตัวเอง บ้าการแข่งขัน หรือ กลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตนเอง ใช่ไหม?
เพราะฉะนั้น ชมลูกทุกครั้งเมื่อมีโอกาส แต่ให้ชมลูกแบบเฉพาะเจาะจง
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
#สมองสองช้อน ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะคะที่เข้ามาติดตาม เขียน comment ติชมกันได้นะคะ
โฆษณา