EP.7 เมื่อฉันเป็นมะเร็ง #มะเร็งSTORY
อันที่จริงก็จำไม่ได้โดยละเอียดเท่าไหร่ ว่าการให้คีโมเดินทางมาถึงกี่คอร์สแล้ว แต่วันที่พบหมอเพื่อตรวจผลเลือดเพื่อเตรียมตัวให้คีโมในครอสต่อไป คุณหมอให้เรารออยู่ข้างนอก โดยให้พี่สาวเข้าไปคุยก่อน
(ภาพปัจจุบัน เดือน 6/2564)
ก็เอะใจนิดๆว่ามีอะไร ทำไมรู้สึกหน่วงๆ แปลกๆ เมื่อพี่สาวออกมา ก็ทำหน้ากังวลและพาเราเข้าไป คุณหมอบอกว่า...
."หลังจากการให้คีโมมาได้ระยะนึง ตอนนี้ก้อนเนื้อที่ปอดยุบลงไปแล้ว 1 ก้อนนะ ... แต่ อีก 2 ก้อนไม่มีแนวโน้มว่าจะยุบเลย หากยังให้คีโมต่อไปหมอเกรงว่า ร่างกายหนูตอนนี้จะรับไม่ไหว แต่ถ้ารอให้ร่างกายพร้อมกว่านี้ ก็ไม่อยากให้รอเพราะมะเร็งมันก็มีโอกาสโตขึ้นทุกวัน"
..... "ค่ะ .. "
. "คืองี้ หนูจะว่ายังไงถ้าหมอเสนอให้ตัดปอดไหมคะ"
...
...
..... "ตัดค่ะหมอ ตัดก็ตัดค่ะ หนูเหนื่อยมากแล้ว"
ออยจำไม่ได้ละเอียดว่าการเตรียมตัวของออยยาวนานเท่าไหร่ กว่าจะได้นัดวันผ่าตัด แต่เมื่อถึงวันผ่าตัดก็ไม่ได้รู้สึกกังวลหรือกลัวอะไรมากมายนัก คงเพราะว่าผ่านการตัดขามาแล้ว และไม่มีอะไรทรมานไปกว่าการให้คีโมอีกแล้วมั้งคะ
ออยเข้าห้องผ่าตัดไปประมาณเวลา เกือบเที่ยงได้ ตอนขึ้นนอนบนเตียง มีฐานล๊อคตัวไว้แน่นหนา เข็มขัดล๊อคไว้อย่างดี และแน่นเพื่อการไม่ให้ขยับตัวได้ จนถึงเวลาดมยาสลบ ก็จัดไปเพียง 2 ปื๊ดดดดด #โลกก็ดับไปทันที
ตื่นอีกทีตอนมืดแล้วซึ่งเวลาที่ได้ยินคุณหมอพูดประมาณ 1 ทุ่มกว่าๆ และเตียงที่เข็นออยออกมาเป็นเตียงที่ติดสปิงไว้ใต้เตียง คอยกระแทกหลังออยให้กระเด้งอยู่ตลอดเลาที่เข็นออกมาจนเข้าห้องไอซียู สลืมสลือเพราะได้ยินเสียงคุณพยาบาลบอกพ่อว่า "ใกล้หมดเวลาเยี่ยมแล้วนะคะ"พบว่าตัวเองมีสายระโยงเต็มตัวไปหมด มีท่อระบายเลือดและน้ำเหลือง 2 เส้น ขนาดใหญ่เท่านิ้วก้อยเจาะอยู่ที่ข้างขวาของลำตัว ถูกห่อตัวด้วยผ้าขนหนูอย่างแน่นหนา และคำแรกที่พูดกับพ่อคือ
.... "พ่อ ... ออยไม่ไหวแล้วอ่ะปล่อยออยไปเถอะนะ" แล้วก็หลับไป
รู้สึกตัวอีกทีตอนประมาณ ตี 5 ครึ่ง ได้ยินเสียงคุณพยาบาลบอกให้ลุกขึ้นมาแปรงฟัน ตอนนั้นคือแบบ #ใช่เหรอออออ นี่จะตายอยู่แล้วต้องแปรงฟันอีกเหรอ 😅😅 คุณพยาบาลบอกลุกค่ะ ลุกเลย ไม่ลุกไม่ได้ ปอดจะจมน้ำ และไม่ฟู เป็นอันตรายถึงชีวิต #ลุกลูกลุกเลยยยยย 😂
อ่ะ ... ลุกก็ลุก
ก็กระท่อนกระแท่นไป คุณพยาบาลก็ช่วยสุดพลังให้เราลุกขึ้นมาได้
สังเกตตัวเองสายเยอะจริงๆ เยอะมากๆ ดูข้างตัวก็เห็นถุงระบายเลือด ระบายน้ำเหลือง จากปอด ใส่ท่อปัสสาวะ มีสายออกซิเจนที่จมูกต้องใส่ตลอดเวลาห้ามเอาออก วัดคลื่นหัวใจตลอดเวลา คาสายวัดความดันตลอดเวลา
คุณพยาบาลให้ช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุด เพื่อที่จะได้ออกจากห้องไอซียูไวไว ผ่านไป 3-4 วันอาการก็ดีขึ้น
และหมอถือของเล่นอันใหม่มาให้ เป็นอุปกรณ์ที่เป็นท่อใสๆ มีสายยางให้ดูดลมเข้า และเป่าลมออก มีลูกปิงปองอยู่ข้างในท่อใสๆนั้น ชื่อเรียกคืออะไรไม่รู้ #แต่ว่าาาา ออยเรียกง่ายคือเครื่องกายบริหารปอด หมอบอกปอดจะได้กลับมาฟูเร็วๆ แล้วทำงานได้ดี ถ้าไม่บริหารปอดจะแฟ็บแล้วกลายเป็นน้ำท่วมปอด แล้วก็กลับบ้านเก่าในที่สุด 😂 หมอบอกว่าอย่าเพิ่งรีบกลับ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน แกก็พูดไปเล่นไป แล้วก็มาคลำไอ้สายข้างลำตัว
"ถอดมะ ดึงออกได้แล้วมั้ง"," อืม ดึงเถอะดูดีขึ้นแล้วนี่"
แกหันไปถามกันเอง (คุณหมอมา 2 คน)
ออยก็ "หืมมมมมม อะไร หมอคะ เดี๋ยววว อะไรอะไร"
(คืองี้ อิท่อ 2 เส้นที่ระบายเลือดกะหนองแหละค่ะ หมอว่าไม่จำเป็นแล้ว ออยดูอาการดีขึ้นแล้ว ท่อปัสสาวะก็ถอดออกไปแล้วเพราะลุกขึ้นมาปัสสาวะเองได้แล้ว หมอก็เลยเห็นว่า ไม่มีเลือดเสียแล้วล่ะ ถอดเถอะ)
อ่ะอยากทำอะไร ทำเลยฮะ ไม่มีพิธีการอะไรเลยจ้าแม่จ๋าาา นางตะโกนไปบอกพยาบาลว่า "ผมจะถอดท่อละนะ" และ หันมาบอกออยว่า "เจ็บนิดนึงนะครับ" แล้วมือแกก็กำสายแน่นมาก และ ตรีนค่าาา ตรีนยันเตียงไว้
คือรู้สึกเลยแม่ตอนที่นางดึงสายออกมา ความลึกของสายที่เสียบเข้าไปก็คิดว่าหมดข้อนิ้วก้อยเราแหละ
ดึงเสร็จหันมาบอกว่า "ไม่รำคาญแล้วเนอะ" "พรุ่งนี้ออกจากห้องไอซียูแล้วนะ แล้วก็อย่าลืมบริหารปอดมันสำคัญมากเลย ถ้าไม่อยากกลับมาห้องไอซียูอีกรอบ"
(ภาพปี 2562)
ปล.การผ่าตัดปอดคือการผ่าตัดจากด้านข้าง จึงจำเป็นต้องรัดและยึดคนไข้ให้แน่นกับเตียง เมื่อคนไข้สลบ จึงทำการปรับเตียงให้ตะแคง แล้วก็ง้างซี่โครงเพื่อสอดเครื่องมือเข้าไปตัดปอดอีกทีค่ะ
#ออยลี่ฟอกซ์
#ถ้าใจมาทุกอย่างก็ได้
#OilyFoxx
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
