ทำอย่างไร เมื่อมีทุกข์ และไม่หยุดโทษตัวเองสักที่ ก็แสดงว่า ตอนที่ทุกข์เรามักจะคิดวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ ซ้ำๆ ซ้ำๆ เลยไม่หลุดออกจากวงเวียนความคิดนี้
เราขอคัดลอกข้อความ บทความของ Dungtrin มาให้ลองอ่านดูนะ เผื่อจะมีไอเดียดีๆมาปรับใช้กับตัวเอง
ชีวิตเรา
จะมีเวลาเป็นช่วงๆ
ที่จิตเข้าเขตอกุศลธรรมดำมืด
เป็นทุกข์
โมโหหิว
อึดอัดขัดใจ
ทำอะไรไม่ได้
อยากด่าคน
ไม่สนธรรมะ
คำพูดดีๆไม่อยากฟัง
เมื่อเข้าเขตอกุศลธรรม
แต่ละคนเกิดปฏิกิริยาต่างๆกันไป
ตามเสบียงทางวิญญาณที่สั่งสมมา
คนจำนวนหนึ่ง
ไม่รู้สึกอะไรเลย
เพราะคุ้นเคยกับเขตอกุศลธรรมอยู่แล้ว
คนจำนวนหนึ่ง
ฉุกใจเตือนตัวเองว่า
นี่เรากำลังเข้าเขตอกุศลธรรม
อันน่าสะดุ้งกลัวอยู่หรือเปล่า?
คนจำนวนหนึ่ง
ปล่อยเลยตามเลย
ไหนๆก็ไหนๆ
ให้โลกแตก จิตแตกยังไงก็ช่างหัว
คนจำนวนหนึ่ง
คิดแก้ปัญหาภายนอกก่อน
แม้แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงให้คิด
กัดฟันทำตามสำนึกแบบผู้ใหญ่ไปงั้นๆ
คนจำนวนหนึ่ง
คิดแก้ปัญหาภายในก่อน
เพื่อสร้างเรี่ยวแรงใหม่
ให้พร้อมคิดแก้ปัญหาภายนอกได้จริง
คนจำนวนหนึ่ง
มีต้นทุนพอจะรู้ว่า
ถ้าคิดอะไรดีๆไม่ออก
ก็เลิกคิด
ออกจากโหมดคิด
เข้าโหมดรู้
เพื่อตั้งหลักกันใหม่
จากหัวโล่งๆ และเนื้อตัวเบาๆ
คล้ายเรียกตัวอีกคนที่เก่งกว่ามาผลัดเวร
เร่งถามตัวเอง
เราเป็นคนจำนวนหนึ่งแบบไหน?
เราเห็นธรรมะเป็นสิ่งขาดไม่ได้แล้วหรือยัง?
ธรรมะเป็นเสบียง
ที่ต้องเตรียมกันล่วงหน้านานๆ
ไม่ใช่ตาลีตาเหลือกควานหากัน
ตอนที่จิตดีๆกำลังจะตายไปจากตัว
เพราะไม่มีใครบอกล่วงหน้าได้หรอกว่า
โลกจะมืดลงวันไหน
หาใครรับผิดชอบโลกและประเทศไม่ได้วันใด
ต้นทุนทางธรรมเฉพาะตัวเท่านั้น
ที่ช่วยให้รอดเฉพาะตนได้จริง
ทำกับคนอื่นอย่างไร
คือสะสมธรรมะให้กับตัวเองอย่างนั้น
ให้ทานแก่คนอื่น เห็นใจคนอื่น
เพื่อความชุ่มชื่นเย็นใจแก่ตนเอง
รักษาศีล ไม่ทำร้ายใคร
เพื่อความสว่างใสแก่ใจตน
สุดท้าย ทำสมาธิ เจริญสติ
ทำความสว่าง ความรู้กระจ่างแจ้ง
เพื่อสร้าง ‘จิตก่อนคิด’ ขึ้นมา
เตรียมเอาไว้แทนที่
จิต ‘คิดอะไรดีๆไม่ออก’ กัน!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
