เสียงจากคนหน้างาน...
จากที่ทำงานวันนึงประมาณ 14-16 ชม. มานานกว่า 90 วัน (รวมเวฟแรกที่ไม่ยุ่งมาก ก็เกือบครึ่งปี)
อยู่ในวอร์ดโควิดทั้ง 3 วอรด ในรพ.ฉัน
แต่ฉันคือคนที่ทำงานเบาที่สุด
เลยอยากมาเล่าให้ฟัง ว่าบรรยากาศข้างในเค้าเตอร์พยบ.เป็นยังไง
ไปถึงตอนเช้า จะเห็นพยบ.ส่งเวรคนไข้ 60-70 คน
ไม่รู้เค้าจำคนไข้ได้ยังไง
สามารถรู้ว่า คนนี้ เป็นญาติกับคนนั้น
ติดมาจากไหน
คนนี้เครียดนะ
คนนี้เหนื่อยนะ เพราะต้องดูแลอีกคนในห้องด้วย
คนนี้ใช้ไลน์ไม่เป็นนะ มีไรต้องโทร
ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้อยู่ใน part psychosocial ซึ่งจริงๆเวลาแบบนี้ จะไม่แคร์ก็ได้ แต่น้องๆก็จำได้หมด
หลังจากเวรดึกที่หมดหน้าที่ของตน ซึ่งก็เลยเวลาอยู่เวรมานานแล้ว
แต่สิ่งที่ได้เห็นเสมอๆๆๆ คือ คนนั้น จะถามว่า มีไรให้ช่วยมั้ย
หรือ เค้าจะยังไม่ลงเวร แต่ไปเขียนงานเอกสารต่างๆ ที่พอจะช่วยเหลือได้ หรือเคลีย nurse note ที่ค้างๆไว้เพราะยุ่ง ยังไม่เสร้จ
ส่วนน้องพยบ. และ ผช.พยบ. ส่วนนึง จะเริ่มแต่งตัวเข้าไปดูคนไข้ ซึ่งตอนนี้เป็นผู้ป่วยสูงอายุ อาการเยอะ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
เข้าไปวัดสัญญาณชีพ
เข้าไปป้อนข้าว ป้อนยา
ในเค้าเตอร์พยบ. incharge (หัวหน้าเวรวันนั้นๆ) ก็จะเริ่มรับออเด้อร์จากแพทย์
ผสมกับการรับโทรศัพท์
สายต่างๆล้วนเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นสายจากห้องยาที่ทวงเอกสารยา
สายจากแผนกที่ถามหาเตียง
สายจากห้องคนไข้ ที่แจ้งความต้องการฝากซื้อของบ้าง ถามหาผ้าเปลี่ยนชุดใหม่ ผ้าเช็ดตัว ปลอกหมอนใบใหม่บ้าง
รวมถึงสายจากญาติที่โทรมาสอบถามอาการ
-รับคนไข้ใหม่
-จำหน่ายคนไข้เก่า
-รับย้ายคนไข้จากรพ.สนาม รับจาก cohort ward อื่น ที่คนไข้หนักมากขึ้น
-ย้ายคนไข้ที่ดีขึ้นไปรพ.สนาม
คนรับโทรศัพท์ส่วนมากก็เป็น incharge เป็นหลัก ถ้าติดสายก็จะเป็นน้องพยบ.แถวๆนั้น
แพทย์เริ่มทวงผลแลป มีสอบถามข้อมูลต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก็จากพยบ.
ตอนนี้ แพทย์พลิกชารตไปได้ 10 ชารต์ ดูฟิลมพักนึง เงยหน้าขึ้นมา ก็เกือบเที่ยง
หลายครั้ง ที่คนเวรดึกเพิ่งจะลงเวรกันตอนนี้
เค้ามีเวลาพัก ไม่กี่ชม. บางคนต้องมาต่อเวร Night
บางคนต้องมาต่อเวร Day วันถัดไป
รพ.ฉันไม่ใหญ่ คนไม่เยอะ ไม่มีใครได้หยุด 2 วันหรอก
หันมาที่น้องพยบ.และผช.พยบ. หลังจากทำภาระกิจช่วงเช้าเสร็จ (วันสัญญาณชีพ เจาะน้ำตาล ซึ่งตอนนี้เจาะวันนึงเป็นร้อย) น้องส่วนนึงเริ่มอาบน้ำใหม่เพื่อกลับเข้ามา หลังจากไปวนดูคนไข้
เจาะ DTX วัด Sat
รับคนไข้ใหม่เข้ามา
พาคนไข้เก่ากลับบ้าน
กว่าจะได้เข้ามา ก็อยู่ในชุด PPE นานกว่า4-5 ชม.
ตอนนี้เวรน้องคนถัดไปก็เริ่มเตรียมเข้าเพื่อเปลี่ยนจากน้องกะแรก จึงต้องรีบไปกินข้าว และแต่งตัว
เวลานี้ incharge และแพทย์ จะยังไม่ได้กินข้าวหรอก ก็ยังนั่งอยู่หน้าคอม
กว่าจะได้กิน ก็4-5 โมงนู่น
พี่เสมียร ก็จะทำเอกสารต่างๆ ใบรับรองแพทย์ ใบประกัน ใบ favipiravir มาให้เซนต์
แพทย์ก็หลังจากจดข้อมูล cxr, lab อาการต่างๆ ก็เตรียมเข้าไปดูคนไข้ ก็ใกล้ๆบ่ายสี่ห้าโมงแล้ว
เพราะแพทย์เข้าที่เดียว 3 วอรด
รางด์เสร้จก็สองทุ่ม สามทุ่ม บางวัน สี่ทุ่ม
กลับเข้ามา ก็มีเติม order บางส่วน
เวร night (ซึ่งบางคนลากมาจากเวร Day) ก็มีส่งรับเวรกันอักรอบ พร้อมส่งเวรเคสรับใหม่
เสียงที่ได้ยิน ระหว่างทำงาน
กลับเป็นเสียงหัวเราะ...
กลับเป็นเสียงที่ถามว่า กินข้าวรึยัง
เอาอะไรมั้ย จะสั่ง 7-11
เสียงที่ถามว่า มีไรให้ช่วยมั้ย....
การทำงานในบรรยากาศแบบนี้ มันเหนื่อยจนแต่ละคนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
งานคนไข้
งานเอกสาร
งานพิเศษโควิด
การดูแลตัวเองเพื่อไม่ติดเชื้อ
แต่ยังมีแรงถามว่า มีไรให้ช่วยมั้ย...
หรือ มีกำลังบอกน้องคนอื่น ว่าไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวพี่ค่อยไปกิน...
ให้ฉันไม่รักทีมของฉันได้อย่างไร
ให้ฉันไม่ยกเครดิต ทั้งหมด ที่ดูเคสมา 3 เดือนเกือบสามพันคน...ให้ทีมของฉันได้อย่างไร
ในนี้ คนที่งานสบายที่สุด น่าจะเป็นแพทย์ (ฉันเอง) ด้วยซ้ำ
ถามว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ฉันยังทำงานได้อยู่ คำตอบง่ายๆ ก็น้องๆพยบ. ผช.พยบ ของฉันเนี่ยแหละ
คารวะคนกลุ่มนี้จากหัวใจ
#teamcovidekh
- 73
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
