ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสถานการณ์ตอนนี้ทำให้ฉันตึงเครียดมาก
ความพยายามในการจัดการร่างกาย อารมณ์ สภาพแวดล้อมรอบตัว เท่ากับ 0
ฉัน (ที่มีภาวะซึมเศร้า) ในวัยเกือบ 24 ปี มีอาการวิตกกังวล แพนิคกับโรคระบาดและปัญหาทั่วไปที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะจัดการตัวเองอย่างไรดี ได้ตัดสินใจเรียบเรียงความคิดทั้งหมดในหัวตอนนี้ กลั่นกรองออกมาเป็นเรื่องราวให้คุณได้อ่านค่ะ
ทุกคนน่าจะทราบกันดีว่าเราควบคุมทุกอย่างบนโลกนี้ไม่ได้ แม้กระทั่งตัวเราเอง ฉันประสบปัญหาในการจัดการควบคุมอารมณ์ยามต้องพบกับความสูญเสียได้แย่มาก
ปี 2556 ฉันสูญเสียพ่อเลี้ยงจากอุบัติเหตุบนท้องถนน กะทันหัน ไม่มีคำร่ำลา
ปี 2557 ฉันสูญเสียคุณยายจากโรคร้าย มีเวลาร่ำลา แต่ฉันคิดว่ายังทำได้ไม่ดีพอ
ความสูญเสียที่เกิดขึ้นก่อตัวเป็นความ 'กลัวการสูญเสีย' ของฉัน ใช่ค่ะ...ฉันนิยามคำนี้ขึ้นมาเอง สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นคน, สัตว์เลี้ยง หรือสิ่งของก็ตาม
ความตายก่อให้เกิดความสูญเสียในแบบที่ฉันกลัว และฉันควบคุมมันไม่ได้ จึงต้องพึ่งยา 3 - 4 ตัว เพื่อช่วยให้ฉันอยู่บนโลกนี้ได้ง่ายขึ้น สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้ก่อนเข้าสู่วัย 24 คือ โยคะช่วยให้ฉันควบคุมบางอย่างได้ แม้มันจะเป็นสิ่งเล็กน้อยก็ตาม
สิ่งที่ฉันกำลังจะบอกต่อไปนี้คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวของโยคะ จากผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่สามารถควบคุมลมหายใจของตัวเองได้ยามที่เธอโบยบิน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
