นิวยอร์ก ห อกหัก
12 วันคริสต์มาส เมื่อปีที่แล้ว
ผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้ามาในลานนี้ โดยมีจุดมุ่งหมายร่วมกัน นั่นคือการได้เข้าไปถ่ายรูปกับต้นคริสต์มาสยักษ์ ที่ประดับประดาด้วยดวงไฟ สีสันสวยงาม
บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนเหล่านี้ซักเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ใช่เทศกาลประจำชาติไทยซักหน่อย ทำไมจะต้องมาเบียดเสียดแย่งกันถ่ายรูป เพียงเพื่อเอารูปที่ถ่ายไปแปะในหน้าเฟซบุ๊กแค่นั้น บอกตามตรง ผมไม่เคยมีความคิดอยากมาที่แห่งนี้เลยซักนิด แต่พอ...
“อาร์ม เราอยากไปถ่ายรูปต้นคริสต์มาส ที่เซ็นทรัลเวิลด์”
“อื้ม ไปสิ” เวลาเรารักใครซักคน กฎเกณฑ์ในใจทั้งหลายก็ไม่มีความหมาย
“เดี๋ยวเราจะเอากล้องดีๆ ไปถ่ายให้นะ เธอจะได้สวยๆ”
“เดี๋ยว ทำไม ใช้กล้องกระจอกแล้วเราไม่สวยเหรอไง”
“ไม่ใช่เธอ เราหมายถึงต้นคริสต์มาสน่ะ อย่างเธอเอาตูดถ่ายยังสวยเลย”
“นี่! ตาบ๊อง!”
เผลอแปร๊บเดียว ผมรู้จักกับวิวมาเกือบสองเดือนแล้ว นานมั้ยครับ มันใช่เวลาที่เหมาะสมแล้วรึยัง
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเราไปถึงระดับไหน แม้ทีท่าที่มีเหมือนจะมากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่เคยมีการพูดจาอย่างเป็นทางการ
สองเดือนมันนานมั้ย ผมไม่รู้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันล้ำหน้าระยะเวลาไปไกลแล้ว และนั่นเอง ทำให้ผมรู้สึกไม่มั่นใจ
...
ก่อนหน้าวันนี้
...
“เฮ้ย กูว่าเขาชอบมึง มึงเชื่อกู” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไอ้หนึ่งพูดอย่างนี้กับผม ที่ผ่านมามันเคยพูดอย่างนี้กับเพื่อนๆ อีกหลายคน ซึ่งจากน้ำเสียงของมัน ฟังดูก็รู้ถึงความไม่จริงใจ ส่วนใหญ่จะเป็นลักษณะยุเพื่อความสะใจ และเพื่อนที่หลงเชื่อมันมักต้องพบกับจึดจบแห่งความชอกช้ำ
“จริงๆ นะถ้าเขาไม่ชอบมึง แล้วเขาจะไปเที่ยวกับมึงทำไมวะ”
“เออ พี่ว่าไอ้หนึ่งพูดถูก” พี่แอนเข้ามาเสริม “พี่เป็นผู้หญิงด้วยกัน พี่ดูออก”
มาอีกแล้ว คำพูดในลักษณะนี้ ดูออกทุกที
ยังจำได้ดีตอนแก้ว พี่แอนก็เคยดูออกมาทีนึงแล้ว...
'พี่ว่าแก้วเขารักมึงที่มึงเป็นมึงนี่แหละ เชื่อพี่ ผู้หญิงด้วยกันดูออก'
...คำพูดของพี่แอนเมื่อนานมาแล้ว ผมยังจำได้
แล้วหลังจากนั้นไม่นาน แก้วก็มาบอกกับผมว่า...
'ชั้นขอโทษ เราเลิกกันเถอะ'
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ผมไม่มีความมั่นใจกับคำพูดให้กำลังใจเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย
“เอาอย่างนี้ ถ้ามึงไม่มั่นใจ พี่มีวิธีขอแนะนำ“
“ยังไงพี่ ยังไง“ ผมตื่นเต้นกับวิธีที่พี่แอนกำลังจะชี้แนะ
“มึงไปกราบพระตรีมูรติเลย ไปขอกับท่าน”...
นี่หรือ คำแนะนำจากพี่แอน
“บ้าเหรอพี่ คนจะรักกัน มันเกี่ยวอะไรกับการไปขอพระตรีมูรติ” ผมไม่เชื่อ
“จริงๆ นะมึง ท่านช่วยให้คนสมหวังมาแล้วหลายคู่” พี่แอนยังยืนยัน
“ไอ้อาร์มไม่เชื่อไม่เป็นไร ผมเชื่อ งั้นผมไปขอบ้างดีกว่า ผมอยากเป็นแฟนกับญาญ่า” ไอ้หนึ่งเข้ามาแทรกทันที
“ไอ้ห่า มึงขออะไรที่เป็นไปได้หน่อย” พี่แอนพูดพลางตบหัวไอ้หนึ่ง แล้วหันมาย้ำกับผมอีกครั้ง “เฮ้ย เชื่อพี่ ไปขอซะนะมึง”
“ไม่อ่ะ ผมไม่ไปหรอก”
และแล้ว
...
ผมก็มายืนอยู่ที่หน้าศาลพระตรีมูรติ
จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจมาอะไรมากมาย แค่บังเอิญนัดเจอวิวที่เซ็นทรัลเวิลด์ แล้วศาลของพระตรีมูรตินี่ก็อยู่ใกล้ๆ กัน อีกอย่างตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลานัด วิวยังมาไม่ถึง ก็เลยแวะมาไหว้ซักหน่อย เพื่อเป็นศิริมงคล แค่นั้นจริงๆ
ในมือของผมตอนนี้มีดอกกุหลาบช่อใหญ่ เพราะตามตำราว่าไว้ อยากสมหวังต้องสักการะด้วยดอกกุหลาบ ครั้นจะใช้แค่ดอกเดียวก็เกรงว่าของไม่แรง ราคากุหลาบก็ใช่ว่าจะแพงอะไรมากมาย เทียบกับความสุขที่จะได้ แค่นี้ถือว่าน้อยนิดนัก
...นี่สรุป กูเชื่อไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย
กระบวนการต่างๆ ดำเนินไปอย่างมีขั้นตอน ผมอธิษฐานตามคาถาที่อยู่ทางด้านหน้า อ่านตามอย่างชัดถ้อยชัดคำทุกตัวอักษร เพื่อให้ได้ประสิทธิภาพอันเต็มที่
ไม่มีใครรู้หรอกว่าผลจากการกระทำครั้งนี้จะนำมาซึ่งความสมหวังในความรักรึเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือผมรู้สึกสบายใจขึ้น และมั่นใจกับสิ่งที่กำลังจะทำในค่ำนี้ ซึ่งจริงๆ แล้ว เราอาจจะต้องการเพียงเท่านี้เองก็ได้
...
วิวมาถึง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมได้สัมผัสถึงความน่ารักของเธอ ทั้งๆ ที่เธอมาในเสื้อผ้าที่แสนจะธรรมดา แต่เมื่อทั้งหมดมาอยู่รวมกันที่เธอแล้ว มันกลับกลายเป็นสิ่งที่โดดเด่นที่สุดที่เคยผมเห็นมาในชีวิต ทุกองค์ประกอบสะกดให้ผมมองเธอ จนไม่อาจละสายตาได้
“ทำไมมองอย่างนั้น มีไรรึเปล่า” วิวพูดกับผม แล้วสำรวจตัวเองอีกครั้งด้วยความไม่มั่นใจ
“เปล่า ไม่มีอะไร น่ารักดี” ผมตอบยิ้มๆ
“นี่ประชดใช่มั้ย” คนเรานี่ก็แปลกนะ เวลาพูดความจริงก็ไม่เชื่อ “บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ทำไมมองอย่างนั้น” เธอพูดพร้อมกับเอามือมาหยิกหูผม ดีจัง ผมรู้สึกมีความสุขที่ถูกเธอทรมาน
...
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ เราก็มาทำกิจกรรมหลักของการมาเจอกันในวันนี้ นั่นก็คือการถ่ายรูปกับต้นคริสต์มาส
มันเป็นช่วงหัวค่ำของคืนวันศุกร์ แน่นอนว่าปริมาณของคนที่มาอยู่ที่นี่ต้องมากกว่าทุกวัน แต่ละมุมที่สามารถมองเห็นต้นคริสต์มาสต่างถูกจับจองไปหมด มีคนรอต่อคิวเพื่อไปถ่ายในมุมที่ตัวเองชอบ
จากที่สังเกต กลุ่มคนที่นิยมมาถ่ายรูปกับต้นคริสต์มาสมีอยู่ 2 ประเภท คือประเภทที่มาเป็นกลุ่ม ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มเพื่อนผู้หญิง ไม่ค่อยเห็นกลุ่มเพื่อนที่เป็นผู้ชายมาถ่ายกันซักเท่าไหร่ กับอีกประเภทคือพวกที่มากันเป็นคู่รัก โดยมีฝ่ายชายถือกล้องคอยเดินตาม แล้วถ่ายรูปให้กับฝ่ายหญิงตามที่เธอขอ
นั่นทำให้ผมเข้าใจว่า จริงๆ แล้วผู้ชายที่เป็นเหมือนผมก็มีไม่น้อย คนที่ไม่ชอบมาทำอะไรอย่างนี้ แต่หากเป็นความต้องการของคนที่รัก ก็เต็มใจทำให้
วันนั้น ผมได้รู้ว่าบางทีเราอยากทำอะไรตามใจของตัวเอง และบางครั้งเราก็อยากทำตามใจของคนอื่น เพื่อให้ใครคนนั้นมีความสุข แต่ที่ผมยังไม่รู้คือ...
“ไหนเอารูปมาดูหน่อยซิ” วิวแย่งกล้องไปจากมือของผม “โอ้โห ใครกันเนี่ย สวยจังเลย”
“คนอะไรชมตัวเองก็ได้... ก็งั้นๆ แหละ” ผมพูดไม่ตรงกับใจ
“ใครบอก เห็นมั้ยๆ สวยจะตาย” วิวยื่นกล้องมาให้ผมดูรูปของเธอ
“ก็บอกแล้ว กล้องมันดี” ผมยั่วให้เธองอนเล่นๆ
“โห รูปนี้ไม่น่ามีตาบ๊องนี่เลย เสียหมด” เธอชี้มาที่รูปที่ผมถ่ายคู่กับเธอ แล้วก็หัวเราะชอบใจ
รอยยิ้มของเธอ เหมือนเป็นการบอกกับผมว่ามันถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาที่ต้องบอกความรู้สึกที่มีกับเธอ
“วิว เรามีอะไรให้เธอ” ผมหยิบเอากล่องเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า
“อุ๊ย มีของขวัญให้เราด้วยเหรอ” เธอรับไปอย่างตื่นเต้น “แกะเลยนะ” ว่าแล้วเธอก็ทำตามที่เธอพูด
ที่อยู่ข้างในนั้น คือสร้อยคอที่ผมไปสั่งทำมาพิเศษ
“โอ้โห สวยจังเลย” วิวมีทีท่าพอใจ อย่างเห็นได้ชัด “อะไรเนี่ย เอกับวีเหรอ”
ใช่ครับ บนสร้อยมีตัวอักษร เอ กับ วี อันมาชื่อของผมกับชื่อของเธอ... อาร์ม กับ วิว
”เอ วี อะไรอ่ะ หนังโป๊เหรอ” วิวหันมาถามผม หน้าเธองงงง
“ไม่ใช่!!!” ผมอธิบายให้เธอเข้าใจถึงความหมายของตัวอักษรทั้งสองตัวนั้น
“แล้วทำไมต้องเป็นชื่อเรากับชื่อเธอละ” เธอยังคงสงสัย
“.... คือวิว” ก่อนที่เรื่องราวจะยืดเยื้อไปมากกว่านี้...
“วิว เราว่าเราชอบ...ชอบเธอมากเลย”
จังหวะนี้วิวมองหน้าผม ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะครับ แต่ผมว่าผมเห็นมุมปากเธอขยับ ผมคิดว่าเธอกำลังแอบยิ้ม
จากประสบการณ์การเป็นนักแสดงประกอบของผม ก็เคยได้มีบทพูดอยู่บ้างไม่มากไม่น้อย แต่ทุกประโยคที่เคยพูดในงานแสดงนั้น ล้วนไม่ใช่ประโยคที่สำคัญ ไม่มีผลอะไรกับเรื่องราว และไม่มีใครจดจำ แต่วันนี้ผมได้พูดประโยคสำคัญ และเป็นประโยคที่จะมีผลกับเรื่องราวของเรา
“วิว...เรามาเป็นแฟนกันนะ” ในที่สุดผมก็พูดออกไป
เธอมองหน้าผม แล้วนิ่งไม่พูดอะไร ถึงตรงนี้ผมทำใจแล้ว หากไม่ใช่อย่างที่หวัง อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนกันได้ แล้วในที่สุด เธอก็ตอบกลับมาว่า
“... เมอร์รี่ คริสต์มาส นะ” แล้วเธอก็ยิ้ม แก้มของเธอสีแดง ผมเห็นได้อย่างชัดเจน
นั่นคือรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดที่ผมเคยเห็นในชีวิต
หลังจากนั้นเราไม่ได้พูดอะไรมาก ได้แต่ยิ้มให้กัน แล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ของดวงตา ได้ทำงานของมันไป
...
คืนนั้นผมนั่งรถแท็กซี่ไปส่งวิว เธอนอนซบไหล่ผม และมือของผมกุมมือของเธอไว้ไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้านของเธอ เราบอกลากันง่ายๆ
เมื่อผมกลับมาถึงที่บ้าน สิ่งแรกที่ผมทำนั่นก็คือการเปลี่ยนสถานะในเฟซบุ๊กให้เป็น in a relationship กับเธอ และเพียงไม่นานเธอก็กดรับ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของเราอย่างเป็นทางการ
...
หรือว่า นี่เป็นเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์จริงๆ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
