เป็นเวลากว่า 8เดือนที่ตัวของผมไม่ได้เขียนบทความอะไรต่อจากโพสล่าสุดเลย เเล้วผมหายไปไหน?
ผมยังจำมันได้ดีความรู้สึกตอนเขียนโพสเเรกของผม ในตอนนั้น มันเต็มไปด้วย Passion ที่ต้องเขียนออกมาให้ได้ ซึ่งตอนนั้นกว่าจะตัดสินใจเริ่มที่จะเขียนนั้นก็ใช้เวลาเกือบเป็นปี จนในที่สุดโพสเเรกก็ถูกเขียนออกไป
เมื่อเรารู้เเล้วว่า มันก็ไม่ได้ยากนี้หว่า มันยากเเค่ตอนเริ่มต้นครั้งเเรก ผมก็ได้เขียนลงไปอีกทุกๆวัน ประมาณ1อาทิตย์ ผมมีความรู้สึกว่า ยอดวิว คนเห็น กลับน้อยลงไปเรื่อยๆ ตอนนั้นยอมรับว่า เราเขียนเพื่อให้มันเสร็จๆไป ไม่ได้คิดหรือตกผลึกให้ดีก่อน ทำให้เนื้อหาที่สิ่อออกไปไม่ได้ดีพอ เเละ ผมมองว่าตอนนั้นเรายังไม่ได้อยากเขียนมันจริงๆ เพราะเราโฟกัสเเต่กับยอดคนดู....เลยตัดสินใจหยุดไปในที่สุด
เราเเค่หยุดพัก ไม่ได้ความว่าเราหยุดเดิน เป็นคำพูดที่ผมพูดกับตัวเองเวลาที่เรารึสึกว่าเรากำลังท้อหรือเหนื่อยกับอะไรสักอย่าง หยุดเพื่อหาคำตอบ หยุดเพื่อคุยกับตัวเองว่า เราต้องการไร เราทำอะไรอยู่
ผมเรียนวิศวะ ต้องยอมรับว่าการเรียนในมหาลัยนั้นค่อนข้างหนักมาก เครียดมาก ซึ่งผมเชื่อทุกคนก็ต้องเคยผ่านช่วงเวลานี้มาก่อนหรืออาจจะกำลังประสบกับเหตุการณ์เเบบเดียวผม นั้นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมหยุดไป เเต่จริงๆถ้าบางคนได้อ่านบรรทัดก็ต้องคิดว่า เกี่ยวอะไรกับเรียน มันคือเรื่อง
ของการเเบ่งเวลา จริงคับผมเห็นด้วยเลย
เเต่ในระหว่างที่ผมหยุดไปนั้นนอกจากเรื่องเรียนเเล้วผมยังได้ออกมาคุยกับตัวเอง พักผ่อน หาคำคอบให้กับตัวเองว่า เรายังอยากเป็นนักเขียนจริงๆไหม เเละผมก็ได้คำตอบเเล้วครับ ผมต้องเขียนหนังสือออกมาให้ได้ เพียงเเต่ยังไม่ใช่ผมในเวลานี้
ช่วงเวลาที่หยุดไปคือจุดเริ่มต้นของการทำ SME เเละ Startup ของผมเเละเพื่อนอีก3คน ไว้ผมจะทำเป็น
ซีรีย์เเยกออก เพื่อง่ายต่อการที่ทุกคนจะได้อ่าน รวมถึงตัวผมในอนาคตด้วย
เหตุผลหลักที่ผมกลับมาจะทำคือ ผมรู้สึกว่าเวลาที่ผมได้ใช้ไปบนโลกโซเชียลอย่าง Facebook ข้อมูล ข่าวสาร ที่ได้เสพนั้น ผมต้องยอมรับว่าค่อนข้างรู้สึกหดหู่มากๆครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของวัคซีน การเมือง การสูญเสียที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากพักจากตรงนั้น เเล้วมาใช้เวลาเขียน เล่าเรื่อง ประสบการณ์ต่างๆ
ผมยังไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรขนาดนั้น หรือจะพูดได้เต็มปากว่ายังไม่ประสบความสำเร็จ ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างขนาดนั้น เเต่ว่าตลอดเวลาระยะเวลาที่ผมเดินทางนั้น ผมคิดมาเเล้วว่าจะต้องเป็นประสบการณ์ที่ดี เเละความตั้งใจของผมคือ “ผมไม่อยากให้คนรุ่นหลัง ต้องมาเสียเวลา หรือ ผิดพลาด เเบบเดียวกับผม” ผมก็คาดหวังประสบการณ์ของผมน่าจะช่วยใครได้สักคนอย่างน้อยที่สุดก็คือลดโอกาสสูญเสียในเรื่องของต้นทุนเเละเวลา หรือโอกาสต่างๆ
ผมขอขอบคุณคนรอบข้างผมทุกคน ที่ motivate ด้วยอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่คำพูด เเต่ผมเเค่รู้สึกได้
รอติดตามได้เลยนะครับ ถ้าหากใครอยากเเชร์อะไรให้ผมฟัง ผมยินดีรับฟังนะครับ สามารถเเสดงความคิดเห็นได้เต็มที่เลยนะครับ
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
