ฉันรักตัวเอง (ได้ยังไง) Ep.1 Puppy love 🍭
เชื่อว่าในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรานั้น ต้องได้เคยสัมผัสกับความรักแบบเด็กๆ ความรักของวัยหนุ่มสาว ความรักที่ยังไม่จริงจังหรือมั่นคง หรือที่เรามักเรียกว่า puppy love ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เคยมีประสบการณ์แบบนั้น เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่มีทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ความสุข สนุกสนาน และแน่นอนเมื่อมีรอยยิ้มก็ต้องมีนำ้ตา มีสุขก็ต้องมีทุกข์และนี่คือจุดเริ่มต้นของ ฉันรักตัวเอง (ได้ยังไง)...
ณ ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ฉันได้พบกับประสบการณ์ความรักที่แสนโรแมนติค ได้เจอคนที่ใช่ (คิดว่าใช่) คนที่มีอะไรคล้ายๆกัน คนที่คุยกันไม่กี่คำก็สามารถเข้าใจกันได้ เรียกได้ว่าแค่มองตาก็รู้ใจ คนที่ทำให้หัวใจพองโต มองไปทางไหนโลกก็ดูสดใสไปหมด รู้สึกตัวเบาเหมือนลูกโป่งที่ได้ล่องลอยอยู่ในอากาศ (จินตนาการก็มา 😄)
มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เรียกได้ว่ามองไปทางไหนก็เห็นแต่สีชมพู (เข้าใจคำว่า "โลกเป็นสีชมพู" เลย) ทุกอย่างดูดีไปหมด มีกำลังใจทำเรื่องต่างๆในชีวิต เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาของการตกหลุมรัก Fall in love ฟังเพลงก็อมยิ้ม (เพลงอกหักยังยิ้มเลย 555)
อย่าเข้าใจผิดว่านี่คือรักแรกของฉัน เปล่าเลย บอกเลยว่าประสบการณร์ความรักที่ผ่านๆมาของฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เรียกได้ว่า "เจ็บมาเยอะ" เจอคนมาหลายรูปแบบ โดนเทบ้าง เทเขาบ้าง บ้างก็เป็นรักทรหด บ้างก็รักกันขำๆ (friend with benefit) ทางด้านจิตใจนะ ไม่เกี่ยวกับร่างกาย 555 เคยทนอยู่ในความสัมพันนธ์ที่มีแต่การนอกใจ คำโกหก ขาดความเชื่อใจกัน หักหลัง ทรยศ (Toxic relationship) ไม่รักตัวเอง โทษและตำหนิตัวเองที่ความสัมพันธ์ที่ผ่านมามันไปไม่รอด
แต่ที่อยากจะบอกก็คือรักที่ผ่านๆมามันเทียบไม่ได้กับความรักครั้งนี้เลย ทั้งที่ใช้เวลากับเขาไม่นาน แต่ความรู้สึกมันลึกมากๆ เหมือนกับเรารู้จักกันมานานเป็น 10 ปี แม้ว่าเราจะมีความแตกต่างกันทางด้านภาษา แต่มันไม่เคยเป็นอุปสรรคในการสื่อสารของเราเลย ถึงแม้ฉันจะพูดภาาษาอังกฤษไม่เก่ง แต่ดูเหมือนเขาพร้อมและตั้งใจที่จะพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดและสื่อสารออกไป
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ เวลาที่เราได้คุยกันมันเป็นช่วงเวลาที่มีคุณภาพมากๆ เป็นการพูดคุยกันที่สนุกสนาน (คุยไปยิ้มไป) ต่างฝ่ายต่างเรียนรู้ความเป็นตัวตนของอีกฝ่าย แม้จะมีบ้างบางครั้งที่เรามีความคิดเห็นไม่ตรงกัน แต่เราก็เคารพความคิดของอีกฝ่ายเสมอ
มาถึงตรงนี้คุณคงคิดว่ามันก็น่าจะเป็นเรื่องราวความรักที่สมหวัง ปกติ ธรรมดาทั่วไป ทุกอย่างก็ดูดีนี่ เปล่าเลย นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของหลายสิ่งในชีวิตฉันต่างหาก เป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญของชีวิต เปลี่ยนความคิด ความเชื่อที่เคยมีมาตลอดชีวิต
แรกๆทุกอย่างมันดูดี ตราบเท่าที่มันยังเป็นแค่ puppy love แต่เมื่อความรู้สึกของเรามันดำดิ่งลงไปในความสัมพันธ์มากขึ้น ยิ่งมากเท่าไหร่มันยิ่งสะท้อนถึงปัญหาและอุปสรรคในความสัมพันธ์มากขึ้นเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรืองระยะทาง ศาสนา สังคม ความเป็นอยู่ อายุ เชื้อชาติ ความเชื่อ ทุกอย่างที่ไม่เคยคิดว่าเป็นปัญหา มันกับกลายมาเป็นปัญหา และแรงกดดันในความสัมพันธ์ ความตรึงเคลียดเริ่มเข้ามาแทนที่ความสนุกสนาน น้ำตาเริ่มมาแทนที่รอยยิ้ม
จากโลกที่เคยเป็นสีชมพพู กลับถูกแทนที่ด้วยสีเทา ทุกอย่างเริ่มดูหม่นหมอง ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความคาดหวังในความสัมพันนธ์แม้ว่าช่วงแรกๆต่างฝ่ายต่างคิดแค่เป็นเรื่องสนุกๆ คุยกันเล่นๆ ไม่จริงจัง แต่เมื่อวันหนึ่งใจมันเผลอจริงจังกันขึ้นมา ทุกอย่างรอบตัวมันเลยดูเปลี่ยนอุปสรรคไปหมด
อุปสรรคที่สำคัญที่สุดของเราคือระยะทาง ทุกคนอาจมองว่าก็แค่ระยะทาง คุยๆกันไปวันหนึ่งมีโอกาสก็ค่อยมาเจอกัน ก็จริงค่ะสำหรับบางคู่ แต่ไม่ใช่สำหรับคู่เรา อย่างที่บอกค่ะว่าความรักที่ผ่านๆมาของฉันมันไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ ทั้งผิดหวัง เสียใจ ศูนย์เสียศรัทธาในความรัก ขาดความมั่นคงทางความรู้สึก และแน่นอนเขาเองก็ผ่านอะไรมาไม่ต่างจากฉัน เคยได้ยินว่าคนที่เหมือนกันจะดึงดูดกันเสมอ เหมือนฉันกับเขาที่ต่างก็ใจพังกันมาทั้งคู่
ระยะทางที่ห่างไกล สำหรับคู่อื่นอาจไม่ใช่ปัญหาใหญ่นัก แต่สำหรับเรามันคือปัญหาด่านแรกที่หนักหนามาก เพราะการอยู่ห่างกันมันทำให้เราตกอยู่ในความกลัวกันทั้งคู่ กลัวที่จะผิดหวัง กลัวถูกหักหลัง จากการที่เราไม่สามารถพบเจอกันได้ มันต้องอาศัยควรมเชื่อใจอย่างมาก ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายทำอะไรกับใครที่ไหน สำหรับบางคนมันอาจง่ายที่จะเชื่อใจใครสักคน แต่สำหรับคนที่เคยใจพังมา บอกเลยว่าทำยากมาก แม้ใจจะอยากไปต่อแค่ไหน แต่สุดท้ายเราก็พ่ายแพ้ต่อความกลัวในใจตัวเอง
และเพราะเราไม่รู้ว่าจะไปต่อกันยังไง ต่างฝ่ายต่างเงียบ แล้วก็หายไปจากชีวิตของกันและกัน ซึ่งจะว่าไปแล้วการเงียบหายกันไปเฉยๆมันเจ็บปวดยิ่งกว่าการบอกลากันซะอีก มันยากมากที่ต้องตัดใจจากคนที่เรากำลังตกหลุมรัก และยากมากที่จะเอาความทรงจำดีๆที่มีร่วมกันออกจากหัว
ฉันเคยคิดว่ามันก็แค่ puppy love มันจะลืมยากสักแค่ไหนเชียว ก็แค่คนที๋ผ่านเข้ามาแล้วกก็ผ่านไป เดี๋ยวเจอคนใหม่ก็ลืมเขาได้เอง แต่ความจริงมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด มันทรมานมากกว่าที่คิด ลืมยากกว่ารักครั้งไหนๆ ฉันพยายามทุกวิถีทางที่จะลืมเขา บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวความเศร้ามันก็จางหายไป
แต่ยิ่งพยายามลืมมากเท่าไหร่ มันยิ่งกลับจำได้มากขึ้นเท่านั้น ฉันพยายามเยียวยาตัวเองจากความรักครั้งนี้ พยายามยิ้ม พยายามหัวเราะ พยายามทำตัวให้ปกติ ซึ่งจริงๆกก็รู้ตัวดีว่าไม่ปกติ สามวันดี สี่วันเศร้า จนฉันสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
ฉันหมกหมุ่นอยู่กับการเยียวยาจิตใจตัวเอง หาทุกวิธีที่จะทำให้ตัวเองหายจากอาการแบบนี้ ทั้งฟังปรัชญาชีวิต ฟัง life coach ด้านความสัมพันธ์ ดูดวง ฟังธรรม เพื่อหาทางออกจากความรู้สึกนี้ และจากการหมกหมุ่นนี้เองที่ทำให้ ฉันรักตัวเอง (ได้ยังไง)
โปรดติดตาม EP ต่อไป...
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
