มันคืออาการของความเหนื่อยใจที่เกินจะอธิบายออกมาค่ะ
ใจเย็นๆ ค่อยๆหยิบสัมภาระบนบ่าที่มองไม่เห็นโยนออกมาค่ะ แล้วก็มองดูสัมภาระเหล่านั้นว่าจริงๆแล้วมันจำเป็นหรือเปล่าที่เราจะต้องแบกมันไว้หรือควรทิ้งไปค่ะ หลายๆครั้งเราเองนี่แหละค่ะที่เอาตัวเอง หรือเอาความรู้สึกไปช้อนมันขึ้นมา ทั้งๆที่บางอย่างมันไม่จำเป็นที่จะต้องใส่ใจด้วยซ้ำค่ะ คนที่จะอยู่บนโลกนี้ได้อย่างสบายๆคือคนที่รู้จักคำว่า ปล่อยวาง หรือ ช่างแม่ง หลายๆสิ่งหลายๆอย่างไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปให้เกียรติ หรือไปใส่ใจให้มันมีตัวตนขึ้นมาเลย แม้แต่คนที่ด่าเรา พอด่าเสร็จเขาก็ลืมและหายไปทำธุระของเขา มีแต่เราที่เก็บเอามาคิด หรือแม้แต่เรื่องเฟลๆในอดีตของเราที่เอามานั่งคิด จริงๆแล้วคนอื่นๆไม่มีใครใส่ใจเราเท่าที่เราคิดค่ะ
ไม่เชื่อก็ย้อนถามตัวเองว่า จำได้ไหมว่าเคยตำหนิใครบ้าง จำได้ไหมว่าใครทำเรื่องอะไรน่าอายบ้าง คนอื่นก็เป็นแบบเราค่ะ ต่างคนก็ต่างรักและห่วงภาพลักษณ์ตัวเองมากกว่า และลืมเรื่องของคนอื่น
สิ่งที่ควรทำตอนมีอาการแบบนี้คือ สูดหายใจลึกๆแล้วผ่อนออกยาวๆ 2 3ครั้ง เพื่อปรับลมหายใจ มันเป็นทริคในการปรับสมองค่ะ จากนั้นเฝ้ามองดูว่าเรากำลังเครียดเรื่องอะไรบ้าง แล้วเราได้อะไรจากสิ่งที่เราต้องเครียด เราแก้ได้ไหม หรือควรช่างแม่งมัน เขียนมันออกมาค่ะ ร้องไห้ ร้องเพลง เต้น หรือดื่มอะไรเงียบๆคนเดียวทบทวนเรื่องราวต่างๆค่ะ
แต่ขอให้เชื่อเราค่ะว่า ไม่มีอะไรดีภายใต้สิ่งที่แบกไว้ค่ะ ยิ่งเราเครียดค้ดมาก ก็ยิ่งดึงดูดสิ่งแย่ๆเข้ามาค่ะแล้วมันส่งผลต่อจิตใต้สำนึกให้ดึงดูดแต่สิ่งลบๆเข้ามาด้วยนะคะ ทุกอย่างดีหรือแย่มันอยู่ที่ทัศนคติของเราเองค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
