#42 เล่ม 3 บทที่ 8 หน้า 197 ~ 200
...
N : เห็นได้ชัดเลยว่ายังมีแง่มุมเกี่ยวกับความตายอีกเยอะมากที่ผมไม่เข้าใจ
...
...
...
G : ใช่ นี่เป็นเพราะเธอไม่ชอบและไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้ ทว่าเธอต้องคิดใคร่ครวญถึงความตายและความสูญเสียในทันทีที่เธอรับรู้ถึงมันไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนก็ตามในชีวิต ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับเธอยังไม่เข้าใจชีวิตอย่างแท้จริง หากแต่เข้าใจแค่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
ทุกห้วงขณะจบสิ้นลงในทันทีที่มันเริ่มต้นขึ้น★ หากเธอไม่เห็นถึงความจริงข้อนี้ เธอจะไม่เห็นถึงความงดงามที่แฝงอยู่ในทุกห้วงยาม และเธอก็จะเห็นว่าทุกห้วงขณะนั้นธรรมดาสามัญ ไม่มีอะไรที่สลักสำคัญ
★การสิ้นสุดและการเกิดขึ้น คือ สิ่งเดียวกัน ดำรงอยู่พร้อมกันในขณะเดียวกัน (เหมือนเหรียญที่มีอยู่สองหน้าในอันเดียวกัน) ~ แอดมิน
ทุกปฏิสัมพันธ์ "เริ่มสิ้นสุด" ในทันทีที่มัน "เริ่มก่อเกิด" เมื่อใคร่ครวญเรื่องนี้ให้ถึงก้นบึ้งและเข้าใจถึงมันได้อย่างถ่องแท้ คุณค่าที่แท้จริงของทุกห้วงยาม (และของชีวิต) จะเปิดเผยต่อเธอ
ไม่มีวันที่เธอจะเข้าใจถึงความหมายที่แท้จริงของชีวิตได้หากเธอไม่เข้าใจความตาย และเธอก็ต้องทำมากกว่าแค่เข้าใจ เธอจะต้องรักมัน เธอจะต้องรักความตายแบบเดียวกับที่เธอรักชีวิต
ห้วงยามที่เธอมีสัมพันธ์กับแต่ละคนจะมีค่าขึ้นมาทันทีที่เธอมองว่ามันคือปฏิสัมพันธ์ "ครั้งสุดท้าย" ของเธอกับเขา ในลักษณะเดียวกัน ประสบการณ์ในแต่ละห้วงขณะของเธอจะถูกยกระดับขึ้นจนไม่สามารถประเมินค่าได้หากเธอคิดว่าทุกวินาทีคือวาระสุดท้าย
📌 การปฏิเสธที่จะคิดไตร่ตรองถึงความตายของตัวเอง นำไปสู่การปฏิเสธที่จะคิดพิจารณาถึงชีวิตของตัวเองตามไปด้วย
เธอไม่ได้เห็นสิ่งต่างๆตามที่มันเป็น เธอพลาด "ห้วงขณะนั้น" ไปต่อหน้า แถมยังพลาดทุกสิ่งที่มันนำพามาให้ เธอมองข้ามมันไปแทนที่จะมองทะลุมันเข้าไป
หากเธอมองสิ่งใดให้ลึกซึ้ง เธอจะมองทะลุมัน การคิดไตร่ตรองถึงเรื่องใดก็ตามจนลึกซึ้ง คือการมองเรื่องนั้นจนทะลุ "ภาพลวงตาจะหายไป" แล้วเธอก็จะเห็นเรื่องนั้นหรือสิ่งนั้นอย่างที่มันเป็นจริงๆ เมื่อนั้นเธอจึงสามารถมีความสุขกับมันได้อย่างแท้จริง นั่นคือ "การนำความรื่นรมย์เบิกบานใส่เข้าไปในเรื่องนั้น" (การ "มีความสุข" กับเรื่องใด คือการทำให้เรื่องนั้นกลายเป็นสิ่งเบิกบาน)
แม้กระทั่งสิ่งที่เป็นเพียงภาพมายาเธอก็สามารถมีความสุขกับมันได้ เพราะเธอรู้อยู่ว่ามันไม่ใช่ของจริง แค่รู้อย่างนี้ก็สุขไปครึ่งหนึ่งแล้ว❗ เพราะเธอเฝ้าแต่คิดว่ามันเป็นจริง (มิใช่เป็นเพียงภาพมายา) ใจเธอถึงได้เจ็บปวดรวดร้าวอยู่อย่างนี้
"ไม่มีอะไรต้องเจ็บปวดเมื่อเธอเข้าใจว่ามันไม่จริง" ขอพูดอีกรอบนะ
✴️ไม่มีอะไรต้องเจ็บปวดเมื่อเธอเข้าใจว่ามันไม่จริง✴️
มันเหมือนกับภาพยนตร์หรือละครที่ฉายอยู่บนเวทีแห่งจิตใจของเธอเอง เธอเป็นคนผูกเรื่อง สร้างสถานการณ์และบทบาทให้นักแสดง ทั้งยังเป็นคนเขียนบทเองอีกด้วย
📌 ไม่มีสิ่งใดให้เจ็บปวดในทันทีที่เธอเข้าใจว่า ไม่มีสิ่งใดเป็นจริง (ทุกอย่างคือภาพลวงตา)
นี่คือความจริงของชีวิตและเป็นความจริงของความตายด้วยเช่นกัน
เมื่อเธอเข้าใจว่าความตายก็เป็นเพียงภาพลวงตา เมื่อนั้นเธอจะสามารถพูดได้ว่า "ความตายเอ๋ย ไหนล่ะเหล็กไนของเจ้า?"★
★โครินธ์ 15 : 55
"ความตายเอ๋ย ไหนล่ะเหล็กไนของเจ้า?" "ความตายเอ๋ยไหนล่ะ ชัยชนะของเจ้า?" ความหมายน่าจะประมาณว่า ความตายไม่สามารถทำร้ายและทำให้เราหวาดกลัวได้อีกต่อไป ~ แอดมิน
กระทั่งความตายเธอก็มีความสุขกับมันได้❗ แม้แต่ความตายของผู้อื่นเธอก็ยังสามารถเริงรื่นไปกับมัน❗
ฟังดูพิลึกใช่ไหม❓ พูดแบบนี้มันน่าประหลาดใช่หรือเปล่า❓
มันจะพิลึกและน่าประหลาดก็ต่อเมื่อเธอไม่เข้าใจความตาย (และไม่เข้าใจชีวิต) เท่านั้นล่ะ
📌 ความตายไม่เคยเป็นจุดสิ้นสุด หากแต่เป็นจุดเริ่มต้นเสมอ ความตายคือประตูที่เปิดออก มิใช่ประตูที่ปิดลง
📌 เมื่อเธอเข้าใจว่าชีวิตนั้นเป็นนิรันดร์ เมื่อนั้นเธอจะเข้าใจว่าความตายคือภาพลวงตาที่ทำให้เธอคอยพะว้าพะวงอยู่กับเรื่องทางกาย (จึงยิ่งเสริมให้เธอเชื่อว่าตัวเธอคือร่างกาย) ทว่าเธอหาใช่ร่างกายไม่ การเสื่อมสลายของร่างกายจึงไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องกังวล
ความตายควรสอนให้เธอรู้ว่า "สิ่งจริงแท้นั้นคือชีวิต" และชีวิตก็ควรสอนเธอว่า สิ่งที่มิอาจหลบเลี่ยงหาใช่ความตายไม่ "หากแต่เป็นความไม่เที่ยงแท้ถาวร"
✨ความไม่เที่ยงคือความจริงเพียงหนึ่งเดียว✨
📌 ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ไม่แปรผัน ทุกสิ่งต่างเลื่อนไหลไปไม่เคยหยุดนิ่ง สรรพสิ่งล้วนแปรเปลี่ยนไป ทุกห้วงขณะ ทุกห้วงขณะจิต
หากสิ่งใดจะเที่ยงแท้ถาวร มันก็ไม่มีทาง "เป็นอย่างนั้น" ได้ เพราะแม้แต่แนวคิดเรื่องความเที่ยงยังต้องอาศัยแนวคิดเรื่องความไม่เที่ยงมาประกอบ มันถึงจะมีความหมายอะไรขึ้นมาได้★
★คือมันต้องมีขั้วตรงข้ามให้เปรียบเทียบ ไม่งั้นมันก็ไม่อาจมีความหมายอะไรขึ้นมาได้ ~ แอดมิน
ฉะนั้น 🌟กระทั่งความเที่ยงแท้ก็ไม่เที่ยง🌟
จงมองเข้าไปให้ลึก
คิดใคร่ครวญถึงสัจธรรมนี้ให้ดี
✴️เมื่อเธอเข้าใจเรื่องนี้เธอจะเข้าใจพระเจ้า✴️
นี่คือธรรมะ และนี่คือพุทธะ นี่คือธรรมะของพุทธะ คือพระธรรมและคือพระพุทธเจ้า คือบทเรียนและครูผู้สอน คือสิ่งที่ถูกรู้และผู้รู้ (สิ่งที่ถูกสังเกตและผู้สังเกต) หลอมรวมเข้าเป็นหนึ่ง★
★ย่อหน้านี้ ต้นฉบับ eng เขียนมาแบบนี้เลยจริงๆ ~ แอดมิน
📌 ไม่เคยมีอะไรนอกเหนือไปจากความเป็นหนึ่ง ตัวเธอเองนั่นล่ะที่แยกมันออกจากกัน เพื่อว่าชีวิตจะถูกตีแผ่ให้เธอเห็นต่อหน้า
ทว่าในยามที่ชีวิตเธอถูกตีแผ่ออกมาให้เห็นอยู่ตรงหน้า อย่าปล่อยให้ตัวเองรู้สึกกระเจิดกระเจิงไปตามสิ่งที่เห็น จงผนึกตัวเองเอาไว้ให้มั่น❗ จงเห็นภาพลวงตานั้น❗ มีความสุขกับมัน❗ แต่จงอย่ากลายเป็นมัน❗
✴️ตัวเธอมิใช่ตัวภาพลวงตานั้นหากแต่เป็นผู้สร้างมันขึ้นมา
✴️เธออยู่ในโลกใบนี้แต่มิได้เป็นของโลกใบนี้
จงใช้ภาพลวงตาของความตายให้เป็นประโยชน์ จงใช้มันเสีย❗ ยอมให้มันเป็นกุญแจที่จะปลดปล่อยเธอไปสู่ชีวิตที่กว้างใหญ่ไพศาลขึ้น
มองดอกไม้ว่าแห้งเหี่ยวเฉาตาย ใจเธอที่มองอย่างนั้นก็เศร้าโศก แต่หากมองว่าดอกไม้เป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้ที่กำลังเปลี่ยนสภาพไป ซึ่งไม่นานก็จะผลิดอกออกผลใหม่ นั่นล่ะเธอจึงจะเห็นถึงความงามที่แท้จริงของดอกไม้ เมื่อไหร่ที่เธอเข้าใจว่าการผลิบานและการร่วงโรยของดอกไม้คือสัญญาณว่าต้นไม้พร้อมจะให้ผล เมื่อนั้นก็แสดงว่าเธอเข้าใจชีวิตแล้ว
เข้าใจเรื่องนี้ให้ดี แล้วเธอจะเห็นว่าชีวิตเป็นดั่งอุปมาสอนใจ
📌 ระลึกไว้เสมอว่า ตัวเธอมิใช่บุปผา มิใช่แม้กระทั่งผลไม้ หากแต่เธอคือต้นไม้ รากของเธอหยั่งลึกแน่นหนาในตัวฉัน ฉันคือผืนดินที่เธอได้แตกหน่อและเติบโต ทั้งกิ่งก้านใบและดอกผลจะหวนคืนสู่ฉัน พร้อมรังสรรค์ผืนดินให้อุดมสมบูรณ์ขึ้นใหม่ ชีวิตจึงนำมาซึ่งชีวิต ไม่มีทางเคลื่อนคล้อยสู่ความตายได้เลย "ไม่มีทาง"
N : งดงามจริงๆครับ งดงามเหลือเกิน ขอบคุณมากครับ ตอนนี้พระองค์จะคุยเรื่องที่ค้างคาใจผมอยู่ได้หรือยังครับ❓ ผมอยากคุยเรื่องการฆ่าตัวตายมากๆ ทำไมการปลิดชีวิตตัวเองถึงเป็นเรื่องต้องห้ามร้ายแรงขนาดนั้นครับ❓
...
...
...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
