พี่ยายเสีย รถชน ตอนนี้ศพยังอยู่ที่ถนน รอเอาไปรพ. ทำงานต่อเถอะ โทรมาบอก... น้องชายพูดผ่านทางโทรศัพท์ที่ปกติจะไม่ค่อยรับเวลาทำงาน...
ตอนนั้นอยู่โรงพยาบาลสนาม
คนไข้กำลังทะลักเข้าชุดละเป็นสิบๆเคส ต้องเตรียมชาร์ท ต้องรับเคสใหม่....ชาร์ทคนไข้อยู่ในมือ แต่ก็ต้องยืนฟังข่าวร้าย สั้น ง่าย ได้ใจความ...
เสียใจเหรอ เสียใจอะไร ต้องร้องไห้ไหม...
คนไข้มา เราไม่มีเวลาให้กับความรู้สึกของ
ตัวเอง ...
งานอยู่ข้างหน้าทำให้ทัน คนไข้กำลังมา... มากมาย รับให้ทัน...
ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำงานง่วนทั้งวันจนเย็น ไม่มีใครรู้ว่าโทรศัพท์สายนั้นบอกข่าวอะไรน้ำตาไม่มีสักหยด ... ไม่รู้ว่าตัวเองเศร้าแค่ไหน แต่มั่นใจในตอนนั้นว่าไม่เสียใจกับช่วงเวลาที่ผ่านมา และไม่มีอะไรให้ต้องเสียดายหรือต้องแก้ตัว.... ตลอดเวลาที่เป็นหลานของยาย...
วันถัดมาทำงานต่ออีกทั้งวัน อยู่เวร....ช่วงเวลาของการสูญเสียดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บอกแค่หัวหน้าว่า พรุ่งนี้ลงเวรแล้ว ขอลางานนะคะ จะไปงานเผาของยาย
โควิดงานศพสั้นกระชับ ข้อบังคับเยอะ
วันนี้นั่งขับรถไปคนเดียว ภาพเก่าๆ ถึงเริ่มเข้ามา ย้อนไปถึงวัยเยาว์ตอนยายป้อนข้าว เรื่องราวของชีวิตทั้งสุขและทุกข์ไหลผ่านเข้ามา ย้อนถึงวันที่ยายบอกว่า ยายเตรียมผ้าปูที่นอนไว้ให้หลานสาวในวันแต่งงาน แต่หลานไม่แต่งสักที ยายจะได้ให้เมื่อไหร่ ยายพูดแบบนี้หลายครั้ง หลายปี....
เราได้แต่หัวเราะ จนครั้งสุดท้าย บอกยายว่า
ถ้ารอแต่งคงไม่ได้ใช้ ถ้าอยากให้ใช้เอามาเถอะค่ะ ปูนอนเองได้... ยายชอบมองหลานสาวแล้วถามว่า ทำไมไม่ได้แต่งงานนะ....
ยายถามยาก
ยายเพิ่งยอมให้มาเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง...
คิดถึงวันสงกรานต์ปีนี้ที่โควิดระบาด แล้วเราบอกแม่ว่า คิดถึงยาย สงกรานต์ปีนี้อยากไปกราบ
ยังไงก็จะไป... ปกติไม่ค่อยสนใจเทศกาล คิดว่าคนเราดีให้กันไม่ต้องมีวันพิเศษ แต่ปีนี้อยากไปหา... แล้วก็เหมือนทุกครั้งที่ยายเห็นหน้า ยายจะให้พรมากมาย กอดทุกครั้งปากก็อวยพรไม่หยุด เป็นแบบนี้มานับสิบๆปี จนเราเห็นพรของยายไม่ใช่เรื่องพิเศษ ฟังไปงั้นๆแหละ ปล่อยแกอวยพรไป คนแก่จะได้สบายใจ
เราเคยคิดว่า เอ๊ะ เราต้องดูแลกันแบบนี้ไปอีกกี่ปี.... นี่เกือบยี่สิบปีแล้วนะ ตั้งแต่เรียนต่อเฉพาะทางจบ เราก็ดูแลกันมาเรื่อยๆ คำตอบที่ตอบคำถามที่ถามตัวเองวันนั้นเมื่อ 5 เดือนก่อน (กุมภา ที่ผ่านมานี้เองค่ะ)ตอบมาว่า ทำไมต้องรู้ว่าจะดูแลกันถึงเมื่อไหร่ ก็แค่ดูกันไปจนตายแหละ แค่ใครจะตายก่อนใครแค่นั้นเอง
ยายยังแข็งแรง เราคิดว่า เราต้องอยู่กันแบบนี้อีกนานแน่ๆ....
ทุกครั้งที่เราไม่สบายยายจะห่วงมาก ยายบอกเสมอว่ายายไหว้พระ สวดมนต์ แผ่เมตตาอวยพรให้ตลอด... เราก็แค่รับฟัง... วันนี้ ถ้าจะเสียใจก็ตรง เราน่าจะแสดงอาการดีใจมากๆให้ยายได้ชื่นใจบ้าง นอกจากแค่คำว่าขอบคุณ แล้วก้มไหว้... น่าจะเล่นใหญ่กว่านี้....
พอคิดถึงตรงนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาได้ การไหลของน้ำตาคือการปลดปล่อยที่ดีของความรู้สึก
ขับรถ ร้องไห้ แล้วบอกกับตัวเองว่า วันนี้จะไปบอกยายว่าหนูจะรับพรของยายทุกอย่างที่ยายให้มาตลอดเกือบยี่สิบปี หนูไม่เคยใส่ใจ... คิดแค่ว่า คนแก่ก็ชอบอวยพร คนเราอยากได้อะไรต้องสร้างเอง เราร้องขอจากใครไม่ได้...
คิดโง่ๆ ตื้นเขิน
ในวันนี้ไม่รู้หรอกว่าสิ่งศักดิ์ที่จะดลบันดาลให้พรของยายเป็นจริงมีไหม แต่วันนี้หลานจะรับพรของยายไว้ทุกอย่างเพราะรู้แล้วว่า...
มันคือความรักที่ยายมีให้มาตลอด.... วันนี้ถ้าจะเสียใจคือ ทำไมเรารู้ว่าเค้ารัก แต่เรากลับรับรู้และยอมรับ ความรู้สึกของเค้าด้วยหัวใจได้ช้าจัง... .
้เราไม่เคยไม่ทำหน้าที่ของหลานที่ควรทำ ไม่เคยเสียใจกับวันเวลาที่ผ่านมาว่า รู้งี้....
เราเคยคิดว่ายายจะแก่ ป่วย แล้วเราได้รอส่งยายข้างๆเตียง เรากลัวยายเป็นโควิด เราเร่งน้าให้พายายไปรับวัคซีน...
เราคิดว่าเราจะมีเวลากับยายมากกว่านี้... ยายยังแข็งแรงจริงๆนะ... เราคิดว่าเราจะได้ส่งยายที่ข้างเตียง ได้จับมือกับลมหายใจสุดท้าย...
ยายไปทำบุญที่วัด เพราะเป็นวันพระใหญ่
วันอาสาฬหบูชา ยายไปของยายบ่อยๆ วัดที่ยายไปประจำ ไปทำบุญ ไปนอนถือศีล... ขากลับ เกิดอุบัติเหตุ ยายสิ้นลมที่ตรงนั้น....
เราไม่โกรธคนชนยายเลย ไม่เลย อารมณ์โกรธไม่มีกระดิกตั้งแต่รู้ข่าว...
เราไม่สนใจว่าคดีจะเป็นแบบไหนต่อ ธุระของเราจบแล้วเมื่อยายสิ้นลม...
สำหรับเรางานศพคือการสั่งลาสังขารของยายครั้งสุดท้าย เราตั้งใจมาเพื่อบอกยายว่า....
หนูรู้แล้วว่ายายรักมาก วันนี้หนูขอรับพรทุกอย่างที่ยายเคยให้พร้อมๆกับทุกอ้อมกอดของยาย
เราแทบไม่สนใจงานพิธีว่าใครมาหรือทำอะไรบ้าง เราถือว่า ตอนมีชีวิตเราทำสิ่งที่ควรทำแล้ว ตอนนั้นสำคัญที่สุด ตายไปแล้ว.. ก็คือตายไปแล้ว.... ที่สำคัญ เราต้องคอยบอกทุกคนว่าอย่ามาเข้าใกล้เรา เราเข้ารพ.สนามมา อย่ามาคลุกคลีกับเรา ปล่อยเรานั่งห่างๆ
งานของยายเรียบง่าย ในวัดเล็กๆที่ยายชอบไปทำบุญ เป็นงานที่มีคนมาถือศีลแปด แต่งชุดขาว มาสวดมนต์ให้ยายก่อนเเผา คนชุดขาวมาวางดอกไม้จันทน์ให้ยาย.... มันเป็นงานที่ ไม่ได้เห็นได้บ่อยๆ... มันดูเรียบ ง่าย จริงใจ ไม่ยุ่งยาก ไม่ซับซ้อนดี... ได้ฟังพระเทศน์ท่านเทศปัจฉิมโอวาทของพระพุทธเจ้า เรื่องความไม่ประมาท....
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
