29 ส.ค. 2021 เวลา 11:34 • ปรัชญา
จดหมาย ✉️
จดหมาย? สำหรับผมที่อายุแค่ ยี่สิบต้นๆ คงไม่เข้าใจ อะไรพวกนี้เท่าไหร่ เมื่อเทียบกับคนรุ่นก่อน
เพราะสมัยนี้ การพูดคุยหรือจะเห็นหน้ากันมันช่างง่ายอย่างกะดีดนิ้ว
จนบางทีแล้ว คำพูดเหล่านี้ มันอาจดูไม่มีค่าอะไรซะด้วยซ้ำ
สำหรับผม ขอพูดในมุมคนที่ไม่เคยส่งจดหมายซักฉบับเลยในชีวิตนี้ ผมไม่รู้ว่ามันจะออกมาดีหรือเปล่า
แต่ผมกับมองว่า ความรักในช่วง ยุค 70 ถึง ยุค 90สมัยที่โทรศัพท์ยังไม่มีใช้อย่างในสมัยนี้
การรอคอยจดหมายซักฉบับ คงเป็นเรื่องที่หน้าตื่นเต้นพอสมควรนะครับ
ยิ่งถ้าเป็นจดหมายของคนที่เรารักด้วยแล้ว
มันคงคลายกับ ของขวัญอันแสนวิเศษ ที่มาช่วยชโลมหัวใจที่แห้งเหี่ยวดวงนี้ได้ดี
เพราะความรู้สึกทั้งหมด ที่บรรจงเขียนด้วยความตั้งใจ มันคงเป็นอะไรที่ผมไม่สามารถบรรยายเป็นตัวหนังสือได้
แต่เชื่อว่า มันคงวิเศษมากแน่ครับ
แม้ แค่คำว่า คิดถึง ถึงมันไม่ออกมาจากปากจริงๆแต่ คนที่อ่านก็คงสัมผัสได้ แม้มันจะ ดูบางเบาแต่ด้วยระยะเวลาแล้ว
คนที่เปิดอ่านมัน ยังคงสัมผัสได้ถึงมันจริงๆ และมันก็คง ละมุนอยู่ใจของผู้อ่านนั้นอยู่ตลอดเวลา
ถึงแม้กาลเวลาจะผ่านไป จนหลายคนได้สูญหายจากความทรงจำเราไปบ้างก็เหอะ
เพราะสุดท้ายแล้ว "เรามักแทนคำบอกลา"
ด้วยคำว่าพบกันใหม่~
และคงเหลือไว้แค่ ความทรงจำดีๆ หรือรูปถ่ายใบเก่า
แต่จดหมาย คงเป็นเครื่องยืนยันได้ดีนะครับ
ว่าสิ่งที่เกิดนั้น เป็นของจริง
และเหมือนไหร่ก็ตาม ที่เราได้เปิดอ่านมันอีกครั้ง
ความรู้สึกประทับใจนั้นจะ ห้วนคืนกับมาแม้เวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม 🙂
โฆษณา