นิยายเรื่อง ปลายฝน ต้นน้ำ ตอนที่ 8 ปลายฝนตัดสินใจ
ในขณะที่ต้นน้ำกำลังนั่งเขียนบทความแชร์ประสบการณ์ การทำงานที่บ้านในช่วงโควิดระบาดเช่นทุกวันนี้ของเขาอยู่นั้น เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น
เขาหยุดมือจากหน้าจอคอมพิวเตอร์มาดูที่หน้าจอมือถือ เห็นว่าเป็นแม่ยายของเขาที่โทรเข้า เขารีบกดรับสายทันที
"ครับแม่สวัสดีครับ"
"ต้นเหรอลูก เป็นยังไงกันบ้างลูก สบายดีไหม"
เสียงแม่ยายของเขา ฟังดูแล้วเหมือนไม่ค่อยสบายใจมากนัก
"สบายดีครับแม่ ตอนนี้ผมยังต้องทำงานอยู่ที่บ้านครับ แม่ละครับทางบ้านเป็นยังไงบ้าง น้องปาล์มละแม่ งอแงไหมครับ"
"แม่ก็ตามประสานั่นแหละลูก จะมีห่วงก็แต่น้องปาล์มนี่แหละ ป่วยบ่อยเหลือเกิน"
"น้องปาล์มป่วยอีกแล้วเหรอครับแม่"
ต้นน้ำพอได้ยินว่าลูกชายป่วยอีกแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ที่ไม่สามารถช่วยอะไรลูกชายของตัวเองได้
เขาคิดว่าในเวลานี้ เขาควรได้อยู่ดูแลลูก แม้จะยังไง เขาควรได้แบ่งเบาความเจ็บป่วยของลูกได้บ้าง
แต่นี้ไม่เลย เขาช่วยอะไรลูกไม่ได้ ถ้าแม่ยายไม่โทรมาบอก เขาก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าลูกป่วยไข้
"แม่ครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแลน้องปาล์ม"
แม่ยายเขาไม่รอช้าที่จะพูดความในใจกับต้นน้ำ
"ต้นน้ำ พ่อกับแม่ก็แก่แล้วนะลูก ต้นคุยกับเจ้าปลายชวนกันกลับมาอยู่บ้านเราดีไหมลูก"
"ใจจริง ผมอยากกลับไปช่วยพ่อทำเกษตรอยู่แล้วครับ รอให้ปลายเคลียร์งานให้เรียบร้อยก่อนครับแม่"
ต้นน้ำตอบกลับแม่ยายของเขา
"บ้านเราก็ไม่ได้ลำบากอะไรเหมือนเมื่อก่อนแล้ว นี่พ่อตาแกก็เป็นตัวแทนชาวบ้าน พากันไปดูงาน ไปอบรมกับเจ้าหน้าที่เกือบทุกวัน"
แม่ของปลายฝนนั้นใจจริงก็อยากให้ลูกสาว ลูกเขยกลับมาอยู่บ้าน งานไร่งานสวน ก็มีเยอะแยะทำไม่หวาดไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากขัดใจลูกสาว
แล้วงานในนาในสวนละครับแม่"
"ก็พ่อกับแม่ทำกันเองนั่นแหละ มีจ้างแรงงานชาวบ้านบ้าง เอาแรงกันบ้าง ทำเองบ้าง โชคดีที่พ่อมีกลุ่ม มีสมาคม เวลามีงานอะไรก็ช่วย ๆ กันไป ไม่ลำบากหรอกลูกสมัยนี้"
" ผมเองก็ไม่ได้กลัวลำบากอะไรหรอกครับ เงินเดือนแค่นี้ ถ้าให้ผมต้องแลกกับการได้อยู่กับลูก ได้ดูแลพ่อแม่ ผมคิดมานานแล้วครับแม่ว่า อยากกลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า"
"ถ้าไม่มีโรคระบาด แม่ก็ไม่ค่อยห่วงอะไรหรอก แต่นี้เจ้าปลายยังต้องออกไปทำงานทุกวัน แม่ละเป็นห่วงจริง ๆ"
"ปลายกับผมได้ฉีดวัคซีนแล้วครับแม่ อย่างน้อยก็สบายใจได้ระดับหนึ่งครับ"
ต้นน้ำบอกแม่ยายของเขา เพื่อให้คลายความกังวลใจ
"อย่าชะล่าใจนะลูกต้น ดูแลเจ้าปลายดี ๆ นะลูก"
ต้นน้ำรับปากแม่ยาย
"ครับแม่ ผมจะคุยกับปลาย แล้วรีบเคลียร์งาน กลับไปอยู่บ้านเราให้เร็วที่สุดครับ"
"ได้ยินแบบนี้แล้วแม่ก็ค่อยสบายใจ หวังว่าเจ้าปาล์มถ้าได้อยู่กับพ่อแม่ แล้วสุขภาพจะดีขึ้นบ้าง นี่ดูสิ แต่ละวันนะรู้ดีจริง ๆ เช้า ๆ มานั่งรอแต่โทรศัพท์จากแม่มันนะ"
"แม่ส่งรูปน้องปาล์มมาให้ผมดูด้วยนะครับ แม่ถ่ายเป็นคลิปตอนน้องปาล์มเล่นส่งมาให้ด้วยก็ดี ผมอยากเห็นพัฒนาการน้องปาล์มด้วยครับ"
"แม่ส่งในกลุ่มไลน์นะลูกต้น"
"ครับแม่"
"พูดถึง เจ้าตัวแสบก็ตื่นพอดีเลย ถ้าอย่างนั้น ลูกต้นทำงานต่อนะ เดี๋ยวแม่ไปดูเจ้าปาล์มก่อน"
"ครับแม่สวัสดีครับ"
ต้นน้ำหลังจากที่วางสายจากแม่ยายแล้ว ความคิดของเขาก็ยังคงวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องสุขภาพของลูกชาย คิดเป็นห่วงไปสารพัดอย่าง
" คืนนี้ต้องคุยกับปลายจริง ๆ สักที แล้วนะต้น" เขาย้ำกับตัวเอง
ช่วงนี้ปลายฝนพยายามเก็บเกี่ยวความรู้เรื่องการทำงานบนโลกออนไลน์ไว้หลาย ๆ อย่าง เธอเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ พยายามที่จะไม่เครียด แต่มันก็เครียดอยู่ดีนะแหละ ทุกวันนี้ใครไม่เครียด ก็คนบ้าแล้วละ
ตอนบ่ายผู้จัดการมาแจ้งกับพนักงานทุกคนในร้านว่า ถ้าใครอยากหยุดงาน อยากพักงานให้แจ้งได้เลย
เพราะตอนนี้ทางร้านแทบไม่มีรายได้จากลูกค้าหน้าร้านเลย รายได้ล้วนมาจากการขายออนไลน์
ซึ่งทางร้านเตรียมนำสินค้าทุกอย่างลงขายทางออนไลน์หมดแล้ว
และถ้าพนักงานคนไหนจะขาย ทางร้านจะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้ โดยไม่ต้องเข้ามาทำงานที่ร้าน และอาจไม่ได้เงินเดือนเหมือนเมื่อก่อน
ถ้าสถานการณ์โรคระบาดจากโควิดดีขึ้นเมื่อไหร่ ทางร้านสัญญาว่าจะแจ้งพนักงานทุกคน และยินดีรับทุกคนเข้าทำงานเหมือนเดิม
ตอนนี้ที่ทำได้คือ ทางร้านได้ชดเชยเงินเดือนให้พนักงานตามกฏหมายกำหนด ซึ่งนั่นน่าจะพอช่วยกันได้บ้าง
ปลายฝนคิดว่า เธอเองควรจะรับข้อเสนอนี้เช่นกัน
เมื่อประชุมเสร็จแล้ว เธอรีบโทรหาต้นน้ำทันที
"พี่ต้น ข่าวดี"
"ข่าวดีอะไรคะปลาย"
"ปลายว่า ปลายพร้อมที่จะหยุดงานที่นี่เพื่อไปตั้งหลักที่บ้านนาเราแล้วค่ะ"
ต้นน้ำเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีใจจนออกนอกหน้า
"จริงเหรอปลาย พูดจริงนะ นี่พี่ไม่ได้หูฟาดไปนะ
"จริงสิพี่ ปลายคิดถึงพ่อกับแม่ คิดถึงน้องปาล์มใจจะขาดอยู่แล้ว"
ต้นน้ำพูดด้วยเสียงตื้นเต้นดีใจ เขาไม่คิดว่าปลายฝนจะตัดสินใจได้เร็วขนาดนี้
"คือพี่แค่ดีใจอ่ะ พอดีพี่เพิ่งคุยกับแม่เมื่อเช้านี้"
"แม่โทรหาพี่ต้นเหรอ"
"ใช่ ๆ ไม่มีอะไรหรอก ปลายไม่ต้องห่วง"
"น้องปาล์มป่วยอีกแล้วใช่ไหมพี่ต้น"
"อืม แม่พาไปหาหมอแล้วไม่มีอะไร"
ปลายฝนตัดพ้อสามี
"ยังจะปลอบใจปลายอยู่อีกพี่ต้นเนี้ย ปลายก็ห่วงลูกนะ"
ต้นน้ำเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว
"พี่รู้ พี่ก็แค่ห่วงปลาย ไม่อยากให้เครียดตอนทำงาน"
ปลายฝนเสียงอ้อดอ้อนเอาใจสามี
"รักพี่ต้นนะ"
"พี่ก็รักปลาย รักมากด้วย"
"งั้นเดี๋ยวถึงบ้านค่อยคุยกันนะคะ ปลายไปทำงานก่อนนะพี่ จุ๊บ ๆ"
ในรูปเล่ม e-book
ปลายฝน ต้นน้ำ กลับบ้านเรา รักรออยู่
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
