นิยายเรื่อง ปลายฝน ต้นน้ำ กลับบ้านเรารักรออยู่ ตอนที่ 9 ก้าวต่อไป
ต้นน้ำเมื่อได้รับโทรศัพท์จากปลายฝน ที่บอกว่าพร้อมจะกลับไปอยู่ที่ต่างจังหวัดแล้ว เขาก็ตื่นเต้นดีใจ รีบโทรไปบอกข่าวดีนี้ให้พ่อแม่ของเขาทันที
"พ่อครับ ข่าวดี ครับ"
"ข่าวดีอะไรลูก ฟังจากเสียงแล้วน่าจะดีจริง"
"ปลายบอกว่าน่าจะได้กลับไปอยู่บ้านจริง ๆ แล้วนะพ่อ"
ต้นน้ำพูดบอกเขาของเขาด้วยตื่นเต้น
พ่อของเขาเองก็ตื่นเต้นดีใจไปด้วย ที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะกลับมาอยู่บ้านด้วยกันสักที
"เห้ยจริงนะ"
จริงสิครับพ่อ แค่ต้องรอให้ปลายเคลียร์งาน"
"แม่แกรู้คงดีใจจนลมจับ"
"ครับพ่อ แล้วแม่อยู่ไหนครับตอนนี้"
ต้นน้ำถามหาแม่ของเขา เพราะอยากจะบอกข่าวดีนี้ให้แม่ของเขาด้วย
"ไปหาเจ้าปาล์มนั่นแหละ ก็เมื่อเช้าโทรไป ยายของเจ้าปาล์มบอกว่าหลานไม่ค่อยสบาย แม่แกก็เลยแวะไปดูหน่อย"
"พ่อครับ ผมฝากลูกด้วยนะครับ อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปอยู่กับลูก กับพ่อแม่แล้ว"
พ่อเขาหัวเราะร่าเมื่อฟังลูกชายพูดจบ
"เออ ดี ๆ ๆ เจ้าปาล์มมันจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่สักที"
"พ่อบอกแม่ด้วยนะครับ"
"ได้ ๆ แล้วต้นละลูก เคลียร์งานเสร็จหรือยัง"
"ยังครับพ่อ แต่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ทางบริษัทก็มีนโยบายคัดคนออกเหมือนกันครับ
วันก่อนทางหัวหน้าก็เพิ่งโทรมาบอกผมว่า ให้เผื่อใจไว้บ้าง"
" เข้าทางพอดีเลยนะ ไม่ต้องไปเสียดายมันหรอกเงินเดือนพนักงานประจำ ตำแหน่งอะไรพวกนี้นะลูกนะ มาทำเอาที่บ้านเรานี่ พ่อเตรียมไว้ให้เยอะแยะ"
"ครับพ่อ ขอบคุณครับ เดี๋ยวถ้ายังไงพรุ่งนี้ผมจะคุยกับทางหัวหน้าอีกที แล้วก็เข้าไปเคลียร์เอกสาร ก็เรียบร้อยแล้วครับ"
"ขวัญเอ๋ยขวัญมา บุญรักษานะลูกนะ"
ขอบคุณครับพ่อ ผมดีใจที่สุดเลยครับ จะได้กลับไปอยู่กับลูก กับพ่อแม่สักที อยู่ห่างไกลกัน มันคิดถึงเนอะพ่อ"
"พ่อก็ดีใจ จะได้บอกให้พี่สาวแกเตรียมทำความสะอาดบ้านไว้รอ"
ต้นน้ำรีบห้ามปรามพ่อของเขา
"โอ้ะ พ่อ ๆ ๆ อย่ารบกวนพี่สายธารเลยครับ"
"รบกวนอะไรกัน พี่แกมีแต่จะดีใจละสิไม่ว่า"
ต้นน้ำอึกอักที่จะบอกพ่อของเขา แต่ก็เอ่ยออกมา
"เอ่อ พ่อครับ ช่วงแรก ๆ ผมกับปลายอาจจะอยู่ที่บ้านปลายก่อนนะครับ"
"อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ บ้านก็ไม่ได้ไกลกันสักหน่อย"
ต้นน้ำเองก็เป็นห่วงความรู้สึกของพ่อแม่ รีบปลอบใจ
"พ่อกับแม่อย่าเพิ่งน้อยใจนะครับ"
"ไม่หรอก ไม่มีใครว่าอะไรหรอกลูก ต้นสบายใจนะ"
ต้นน้ำอธิบายถึงเหตุผลให้พ่อเขาฟังว่า
"ครับพ่อ เพราะทางปลายก็ไม่มีใคร ถ้าผมกับปลายมาอยู่บ้านเรา เจ้าปาล์มก็ต้องมาด้วย ตากับยายคงเหงาน่าดู รอให้ข้าวปุ้นกับใบปอเรียนจบ กลับมาอยู่บ้าน ผมกับปลายค่อยขยับขยาย แบบนี้พ่อว่าดีไหมครับ"
พ่อของเขาเองก็เห็นด้วย
"เออ ๆ ก็ดี ไอ้เจ้าข้าวปุ้น น่าจะปีหน้าก็จบแล้วมั้ง เห็นแม่แกว่า ยายเจ้าปาล์มเตรียมงานฉลองให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแล้วนะ ส่วนเจ้าใบปอ ก็คงอีกสองปีนะ"
ต้นน้ำรีบเสริมให้พ่อเขาทันที
"ข้าวปุ้นคงกลับไปทำงานที่บ้านเรานะครับ ผมได้ยินเขาคุยกับปลายว่าอย่างนั้น"
"ดี ๆ ลูกหลานกลับมาอยู่ใกล้ ๆ ช่วยกันทำมาหากินตามถิ่นอีสานบ้านเรา
เออนี่ เพื่อน ๆ ต้นก็กลับมาอยู่บ้านกันหลายคนแล้วนะ
เพราะเจ้าโควิดแท้ ๆ เลย ไม่รู้เป็นความโชคดีหรือโชคร้ายนะ คนเฒ่าคนแก่แถวบ้านนี้ยิ้มกันหน้าบานเลย"
"ผมก็ดีใจครับพ่อ
ผมเองก็เรียนจบมาทางด้านเกษตร แล้วพอไม่ได้ทำงานตามสายที่เรียนมา ข้างในใจมันก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะครับพ่อ"
"เออ ๆ ๆ เราก็อย่าไปคิดมาก คนหนุ่มสาวยังมีเวลาให้เรียนรู้อีกเยอะ วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมา ก็อย่าไปยึดติดมันนักเลยลูก ความรู้ใหม่ ๆ ก็มีมาทุกวัน
ต้นมาอยู่บ้าน พ่อก็ดีใจ เดี๋ยวนี้เทคโนโลนีอะไรก็พัฒนา มันทันสมัยไปหมด จนคนรุ่นพ่อรุ่นปู่ตามไม่ทันแล้ว"
"ต่อไปพ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะสานต่อที่พ่อทำไว้เอง ผมจะช่วยพัฒนา ส่งต่อความรู้ ความเข้าใจที่ได้เล่าเรียนมา ถ่ายทอดภูมิปัญญาของบรรพชน รณรงค์ไว้ให้ลูกหลานบ้านนาเราสืบไป ผมสัญญาครับพ่อ"
"ถ้าแม่แกได้ยินแบบนี้คงร้องไห้นะ"
"ถ้าอย่างนั้นพ่ออย่าเพิ่งบอกแม่นะครับ
ให้ผมกลับไปจะทำให้แม่ดูแทนก็แล้วกันครับ"
"เออ ไอ้ลูกคนนี้มันเข้าใจพูดเอาใจคนแก่จริงเว้ย"
"ก็ผมเป็นลูกพ่อนี่ครับ"
ต้นน้ำคุยกับพ่ออย่างมีความสุข ทั้งสองวางแผนถึงการปลูกผัก ทำสวน ไปด้วยกันด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก
เมื่อวางสายจากพ่อของเขาแล้ว ต้นน้ำก็โทรไปบอกหัวหน้างานของเขาทันที
"สวัสดีครับพี่ชาย"
"ว่าไงต้น สบายดีนะเรา"
"ครับพี่ชาย ผมสบายดีครับ ขอบคุณครับพี่
แล้วพี่ชายกับครอบครัวสบายดีนะครับ"
"สบายดี เหมือนเดิมแหละ สบายดีแบบงง ๆ เครียด ๆ นะ ฮ่า ๆ"
ชายพูดไปก็ขำไป ให้กับปัญหาต่าง ๆ ที่ก็ไม่รู้จะรับมือยังไงเหมือนกัน
"สู้ ๆ กันต่อไปครับพี่"
ต้นน้ำพูดปลอบใจหัวหน้างานของเขา
"สู้ไปด้วยกันนะไอ้น้อง"
"ครับพี่ชาย
เออพี่ชาย ผมมีข่าวดีมาบอกพี่นะครับ ปลายกับผมตัดสินใจแล้วว่า เราจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกันแล้วนะครับ"
"เห้ย จริงดิ เพิ่งคุยกันเมื่อไม่กี่วันนี้เอง สรุปจะไปจริง"
"ครับพี่ ห่วงลูกชายอยู่ที่บ้านครับ ป่วยบ่อยเหลือเกิน พ่อแม่ก็ห่วงเราไม่แพ้กัน เลยตัดสินใจไปอยู่บ้านดีกว่า ได้อยู่ด้วยกัน ได้ดูแลกันไป จะได้ไม่ต้องคิดห่วงมาก"
"พี่ดีใจด้วยนะต้น เออ ถ้ายังไงก็เข้ามาที่บริษัท คุยกับเจ้านาย แล้วก็เคลียร์เรื่องเอกสารด้วยนะ"
"ครับพี่ สัปดาห์หน้า ผมเข้าไปเคลียร์นะครับ"
"ดี ๆ จะได้เจอกันด้วย"
ชายเป็นหัวหน้างานที่ดี มีแต่ลูกน้องที่รักและให้ใจ เคารพรักกันเหมือนพี่น้อง
หลังจากที่ให้คำแนะนำกับต้นน้ำแล้ว เขาเองก็เริ่มคิดถึงการมีที่ดินที่ต่างจังหวัดเป็นของตัวเองไว้สักแปลง จะได้ชวนภรรยาปลูกผัก ผลไม้ มีที่ให้ลูก ๆ ได้กลับไปพักใจ หนีความวุ่นวายของเมืองใหญ่ในวันที่อะไร ๆ ในโลกนี้ก็ดูจะใจร้าย ไม่สดใสเหมือนในวันวาน
ปลายฝน ต้นน้ำ กลับบ้านเรา รักรออยู่ https://www.mebmarket.com/?action=book_details&book_id=167365
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
