ในประวัติศาสตร์โลกที่มีร่องรอยหลักฐานพอสืบค้นได้ ภัยพิบัติจากโรคระบาดเป็นเรื่องใหญ่ที่มีมาตลอด หลาย ๆ อารยธรรมหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ เมืองขนาดใหญ่ ๆ กลายเป็นเมืองร้างเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ไม่ยาก เพียงแต่ช่วงชีวิตแต่ละคนมันสั้นไม่พอจะเห็นภาพรวมใหญ่ ๆ ของประวัติศาสตร์มนุษยชาติ
ผู้คนในสังคมที่มีความสามารถในการรับมือกับภัยพิบัตืต่าง ๆ ได้ดี สังคมที่ผู้คนมีความสามารถในการฟื้นตัวจากวิกฤติได้ก็จะอยู่รอดได้ดีกว่า นานกว่า
จุดจบของประเทศใดประเทศหนึ่งเกิดขึ้นได้ไม่ยากนัก ไม่ใช่แค่น่าสงสัยแต่เกิดขึ้นแบบแน่นอน 100% เพียงแต่จะเกิดขึ้นเมื่อไร ใครจะอยู่ได้นานกว่าปรับตัวเปลี่ยนแปลงเข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาได้ดีกว่า
แม้ในที่สุดโลกทั้งโลกนี้ก็จะอยู่อาศัยไม่ได้ถ้าไม่ใช่ในระยะหลักพันปีจากภาวะโลกร้อน ก็จะมีจากสาเหตอื่น ๆ เช่นในอีก 1000 ล้านปีข้างหน้าดวงอาทิตย์ของเราจะร้อนขึ้นราว ๆ 10% ซึ่งมากพอที่จะทำให้น้ำในมหาสมุทรหายไปจากโลกทั้งหมด นานกว่านั้นดวงอาทิตย์ของเราจะกลายเป็นดาวยักษ์สีแดงขยายขนาดกลืนกินอาณาเขตดาวเคราะห์ชั้นในรวมทั้งโลกไกลไปจนถึงดาวอังคาร
สิ่งที่อยากจะบอกคือชีวิตทุกชีวิตในโลกไม่มั่นคงอะไรนัก ใช้ชีวิตในวันที่มีอยู่ทุกวันให้คุ้มค่า มีความสุขง่าย ๆ กับสายลม แสงแดด ต้นไม้ใบหญ้า ชื่นชมกับภูเขา ท้องทะเล ความสวยงามเหล่านี้ไม่ได้มีอยู่ชั่วนิรันดร ตราบใดที่เรารับรู้สัมผัสได้อยู่คือช่วงเวลาที่มีค่าที่สุด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
