3
แว่วเสียงคนพูดจา หัวเราะ แม้ไม่เห็นภาพก็รู้ว่าพวกเขากำลังดีอกดีใจ ดีใจจากอะไรหรือเพราะอะไรสักอย่าง?
...เดินห่างแล้วหลายสิบเมตร ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังตามมาเข้าหูอีก
"โดนเต็มตีนเลยโว้ย! นับถือๆ เจ้าแม่สีทอง สามงวดติดๆแล้ว"
"้เกลียดแม่งเจ้ามือ ตัวนี้มันจะจ่ายแค่ครึ่งเดียว เอาเปรียบๆ"
"อย่าเพิ่งดีอกดีใจไป ถ้าถูกกันเยอะๆ เป็นล้านๆ แม่งก็เปิดตูดหนีอีก ตามระเบียบ.."
เสียงแม่ของเด็กๆเอ่ยเบาๆ "ที่นี่ก็นิยมเล่นใต้ดินเหมือนบ้านเราเลย"
"..ก็มีความหวัง หวังว่าจะโชคดีกันบ้าง ..ซักวัน" เมืองพูดยิ้มๆ
"..ความหวังมันลิบหรี่.." เสียงแก้วงึมงำอยู่ในลำคอ
...เมืองเผลอยิ้มกว้าง เงียบๆ ขณะก้าวเดินนำในฐานะหัวหน้าครอบครัว เสียงหัวเราะของคนกลุ่มนั้นน่าจะเป็นลางดี คงไม่ใช่ลางร้ายอย่างแน่นอน! คนตัวผอมๆดำๆคิด
นกปีกสีดำท้องขาวตัวเล็กๆสองตัว โผบินตามกันจากพุ่มไม้หนึ่ง ไปยังอีกพุ่มไม้หนึ่ง ส่งเสียงร้องแจ็ดๆๆๆ ราวกับจะร่วมร้องเพลงเพื่อมอบให้กับประชาชนอีกเพลง
เงียบ....เพียงแว่วเสียงของคนย่ำเท้าเดิน...บนสายทางที่ไม่มีระยะไหนราบเรียบให้ได้เห็น
"ทางเป็นหลุมบ่อเยอะเลยเน๊าะพ่อ ...เหมือนโลกพระจันทร์" ลูกชายคนโตพูดพลางหัวเราะเบาๆ
"เราเคยไปเหรอ? โลกพระจันทร์น่ะ" เสียงแม่แกล้งถาม
"เห็นในทีวีน่ะแม่ เขาถ่ายส่งมาให้คนดู ไม่มีต้นไม้ซักต้น น้ำก็ไม่มี.."
"คนเรานี่ก็แปลกแท้ๆ คิดไปกันได้ถึงโลกพระจันทร์" เสียงของแก้วดังงึมงำอยู่ในลำคอเหมือนเดิม
"แม่รู้รึเปล่า ปีนี้พวกฝรั่งเขาไปเดินเล่นบนดาวอังคารกันแล้ว ..จะไปดูว่ามันมีมนุษย์อาศัยอยู่บนนั้นมั้ย?" เด็กชายเล่าเสียงใสๆ ฟังโอ่นิดๆเหมือนจะอวดคนเป็นพ่อที่เดินงุดๆอยู่ข้างหน้า
"เขาจะเอาชนะความมืดบนท้องฟ้าครับ" มั่นบอกแม่ตามที่เคยได้ยินจากปากครูถวิล
"...มนุษย์ ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้พ่ายแพ้แก่โชคชะตา...."
พลัน!หูกลับแว่วยินเสียงหลวงพ่อพูด เมืองได้ยินจากเสียงตามสาย เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง คล้ายๆจะเป็นคำสอนของพระชื่อดังพูดสอนประชาชน
"..ว่ายทวนกระแสน้ำแบบปลา อย่างน้อยก็ถือว่าปลามันได้สู้แล้ว...ปลาตายมันจะลอยตามน้ำ " นี่เป็นอีกเสียงหนึ่ง
และ "...จริงๆแล้ว มนุษย์ที่เกิดมาล้วนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ...พวกเรากันเองนี่แหละ ที่กำหนดให้มีสูง มีต่ำ มีดำ มีขาว..." นั่น! เป็นเสียงของชายชราหัวขาวคนหนึ่งที่ว่าไว้
...เมืองก้าวขาเดินและเดิน แอบยิ้มกว้าง เงียบๆตามความเคยชินหยุดวางกล่อง ยกหลังมือเช็ดเหงื่อเหนือคิ้ว ก่อนก้าวเดินต่อ "...มนุษย์ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความพ่ายแพ้..." เสียงงึมงำอยู่ในลำคอ
"พ่อพูดอะไร?" ลูกชายคนโตเอ่ยถาม "กล่องมันหนักใช่มั้ยพ่อ? มั่นช่วยพ่อได้ครับ"
เสียงหัวเราะหึๆของพ่อ ลูกจึงยิ้มและหัวเราะบ้าง ขณะก้าวขาเดินตามฉับๆ ลูกชายคนรองเดินหน้านิ่ว
"เมื่อไหร่จะถึงซะทีล่ะเนี่ย...? มิ่งถามลมถามแล้ง
"ไม่รู้.." เมืองตอบ ยังคงหัวเราะหึๆ หันมายิ้มให้ลูก เด็กชายยิ้มรับ ก้าวขายาวๆตามผู้เป็นพ่อไปติดๆ
ภาพโดย JCK5D จาก Pixabay
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
