หนังสือ อย่ายอม ของผู้เขียน Glennon Doyle ซึ่งได้เขียนเกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิตตัวเอง โดยเป็นการเล่าย้อนกลับไปมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวในวัยเด็ก ชีวิตแต่งงาน การเลี้ยงลูก และการใช้ชีวิตในสังคม
เราอ่านเล่มนี้จบไปสักพักแล้ว อาจจะลืมเลือนไปบ้าง อือ! ลืมบอกไปว่าเป็นการเขียนหนังสือที่เล่าเป็นเรื่องสั้นๆ รวม 11บท ดังนั้นเราจะเขียนเล่าในสิ่งที่เราจำได้ และเป็นข้อคิดที่ได้จากเล่มนี้ล่ะกัน
เสือชีตาร์ที่ถูกฝึกจนเชื่องในสวนสัตว์ ได้แต่แสดงโชว์วิ่งไล่จับตุ๊กตากระต่าย จนไม่ได้ใช้ความสามารถพิเศษของตัวเอง อย่างการวิ่งเร็วหลายไมล์ต่อนาทีไล่ล่าเหยื่อในป่าอเมซอน เหมือนกับที่เราถูกปลูกฝังมาให้เป็นไปตามแบบที่สังคมคาดหวังไปมากน้อยแค่ไหนแล้ว
เวลาได้ยินข่าว หมีขั้วโลก กำลังจะสูญพันธุ์ คุณรู้สึกอะไรไหม แต่ลูกสาวของเกลนน็อน กลับกินข้าวเที่ยงไม่ได้ ทั้งที่เพื่อนๆออกไปวิ่งเล่นต่อไปได้ หลังจากได้ฟังข่าวจากครู เพราะเขากลับคิดว่า วันนึงก็ต้องมาถึงทีเราแน่ๆ วันที่เราหายสาบสูญจากโลกใบนี้ จนเกลนน็อน พยายามปลอบโยน และทำทุกวิธีทางเพื่อไม่ให้ตัวเองเพิกเฉยต่อข่าว เหมือนเพื่อนอื่นๆ เพราะความรู้สึกอ่อนไหวนั้น ทำให้เรารับรู้ได้ถึงความไม่ถูกต้อง สยดสยอง และจินตนาการผลที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ทั้งที่โลกพยายามรีบเร่ง สังคมที่สนใจแต่ความเร็ว อำนาจ และประสิทธิผลเท่านั้น
การใช้ชีวิตของเราก็เหมือนอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งกลางมหาสมุทร เราสามารถเลือกได้ว่าจะให้ใครขึ้นมาบนเกาะแห่งนี้ได้บ้าง เหมือนกับว่าเราสามารถเลือกเอาคำพูด การกระทำ ของคนอื่น อนุญาตให้มันขึ้นมาบนเกาะชีวิตของเราหรือเปล่า ไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรเล่านั้นให้มาก เพราะทุกคนก็มีเกาะส่วนตัวกันทั้งนั้น
เรื่องที่เราพอจะจำได้ก็มีเพียงเท่านี้ อยากให้ทุกคนลองไปอ่านกัน เพลินมากๆ
#arnreadingbook
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
