นิยายไทย และความรับผิดชอบต่อสังคม....?
จั่วหัวแบบนี้ ไม่ใช่จะมาวิชาการอะไรนะ แค่อยากตั้งคำถาม...
ผมไม่แน่ใจ ว่าคนเห็นสิ่งที่ผมเห็นหรือไม่...
...แล้วตั้งคำถามในใจแบบที่จั่วเอาไว้....
ช่วงโควิดที่อยู่บ้านนี่ ผมได้ดูละครมากกว่าช่วงไหนในชีวิต
...ก็ นะ แฟนดู ไงก็เข้าหูเข้าตาบ้าง.....
...นะ...
ผมงงกับตรรกะบางอย่าง...
...เราไม่อยากให้สังคม ชอบวัตถุใช่ไหม แต่ทำไมละครเราเต็มไปด้วยพระเอกรวยล้นฟ้า วันๆไม่ทำอะไรนอกจากไล่จีบผู้หญิง ???...
...แล้วดูรถพระเอกแต่ละคันสิ แพงมากนะ...
...อะไรแบบนี้รึเปล่า ที่ทำให้คนเราไม่เลือกวิธีที่จะได้เงินมา...???
...ก็ภาพฝันมันเป็นงั้นนี่ ?....
มันอาจไม่แฟร์ที่เทียบกับบทละครสมัยใหม่
...อ่ะ ทีนี้เรามาดูบทประพันธ์เก่าๆมั่ง...
ไหนใครบอกผมได้บ้าง ว่าเรื่องไหนคือเรื่องคนเดินดินกินข้าวแกง?
...ยิ่งเก่านะ จะยิ่งพบเลยว่าไม่มี...!!!....
พระอภัยมณีคือเรื่องของคนในวัง ขุนช้างขุนแผนคือเรื่องขุนนาง....
...อ่ะ ใหม่หน่อย เพชรพระอุมา คือเรื่องคนชั้นสูง รพินทร์ ไพรวัลย์ ก็เป็นพรานนักเรียนนอกอยู่ดี นางเอกไม่ต้องพูดถึง รวยล้นฟ้า....
....ทวิภพ หรือ บ้านทรายทอง ก็ไม่ต่างกัน....
...ไหน? คนธรรมดาสามัญ???....
ทีนี้ เราดูบทประพันธ์ประเทศที่เจริญแล้วกันบ้าง เอาเอเซียนี่แหละ....
...ซีรี่ย์ เกาหลีไม่ค่อยชัด เอาญี่ปุ่นดีกว่า...
...โอชิน คือตำนาน เธอสู้ชีวิตขนาดไหน เราเห็นกันอยู่...
...เปาบุ้นจิ้น ถึงเป็นเรื่องแบบขุนนาง แต่ก็อ้างถึงเสมอ ว่าท่านเปา ไม่ใช่ร่ำรวยดั้งเดิม ทุกอย่างคือความเพียรพยายาม....
...ซีรี่ย์ญี่ปุ่นเกือบทุกเรื่อง คือคนบ้านๆ นั่งรถไฟไปทำงาน...
ส่วนตัว ผมชอบอ่านนิยายกำลังภายใน
ดังที่สุดอย่างก๊วยเจ๋ง ประวัติวัยเด็กอาภัพขนาดนั้น อาศัยความพยายามจนได้ดิบได้ดี
สบายตอนหลังอย่าง ชอลิ้วเฮียง ว่ารวยหนักมาก นั่นก็ผ่านการเคี่ยวกรำมาอย่างหนัก
...สังเกตดีๆ คือ บทประพันธ์ของชาติเจริญกว่าเรา จะไม่มีนะ ประเภทเกิดมารวยล้นฟ้า แทบไม่ต้องทำอะไร...
แล้วมันเกิดอะไรกับสังคมไทย?
...เด็กอยากมีสามีรวยๆ อยากเป็นพจมาน เลยเอาตัวเข้าแลก ใช่ไหม?
...เด็กเห็นแก่วัตถุ มากกว่าใช่หรือไม่...
...มีเงินเรียกน้อง มีทองเรียกพี่ มันมาจากไหน?....
...ปฏิเสธได้ไหม ว่าบทประพันธ์เหล่านี้ไม่ใช่ฝังหัวคนในสังคมเรา ????....
...เราโทษทุนนิยมตะวันตก แล้ว เราถามสิ่งที่มันมีมาตลอด มันถูกหรือไม่ ???....
ผมคงไม่บังอาจไปตำหนิ ท่านกวีทั้งหลาย
แต่ ...
ผมอยากตั้งคำถามกับสังคม ว่าเมื่อเราสร้างสิ่งที่เข้าถึงง่ายที่สุดแบบนี้ ในรูปแบบนี้
...แล้วเราจะหวังอะไรกับสังคม...
...ผมว่ามันปัญญาอ่อนมากนะ ที่จะแบนบางอย่าง ลามก รุนแรง ....
...ก็ในเมื่อสิ่งที่สื่อมาตลอดมันรุนแรงกว่านั้น...
แน่นอน
คนเขียนนิยาย ตอบสนองผู้อ่าน
แต่ในทางกลับกัน ใครล่ะสร้างมาตรฐานแบบนั้นไว้
ทำไม เรารับได้กับนิยายจีน ที่ฟันฝ่าชีวิตหนักๆ
แต่พอเป็นคนไทยด้วยกัน ต้องเป็นเรื่องขุนน้ำขุนนาง หรือผู้ดีเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
....จากนี้ถึงอนาคต ก็คงงี้แหละ...
...มันใช่ไหม ? ....
...ผมอยากฝากคำถามให้คิดกันครับ....
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
