ปฐมสมโพธิกถาสำนวนล้านช้าง หน้า ๑๘-๑๙
บานแผนก ๑๘
คำอ่าน:
ทาวไทยก็ชืนชํมหนักน่า แลัวคิ่ตมาเลาถึงลูกพระเจาอรรนอยโสภา คอยเบีดมัาลแวกเสจใครเข้าใปยหาเกลิ่อกเจาภิ่มภา จะตืนบรรทมไนย สํมเดจ่ราชาเสจ่ทรํงมัากร่บัจเดิย่วใจย พระจัตุข่บาลชูตืนมาไปย ทูคเพภาไนยอิ่นพรํมเหลิ้อต่รา แหหอมลอมใปย์กริํงกรฎไส่วย์พีรํมซายขว่า นายฉรรนามาจจริํงยืดเอาหางอาชา เมือเสจ่ลิ่นลาจากประสาจใชย์ เมิ่อนรรมาราออกขว่างน้าหามพระจอมไตร ยงงอิ่กเจตราตรีท่ารจหนิ้ใปยไหน จักใดยเปน็ไญยจักรพัตผู้บาล พระบ่อ
ปริวรรต:
ท้าวไทยก็ชื่นชมหนักหนา แล้วคิดมาเล่าถึงลูกพระเจ้าอันน้อยโสภา คอยเปิดม่านแหวกเสด็จใคร่เข้าไปหาเกลือกเจ้าพิมพา จะตื่นบรรทมไนย สมเด็จราชาเสด็จทรงม้ากรบัดเดี๋ยวใจ พระจัตุขบาล(ท้าวจาตุโลกบาลทั้งสี่)ชูตีนม้าไป ทุกเพลาในอินทร์พรหมเหลือตรา แห่ห้อมล้อมไปกลึงกลด(ฉัตร)ไสวภิรมย์ซ้ายขวา นายฉรรนามาจจึงยึดเอาทางอาชา (หางม้ากัณฐกะ) เมื่อเสด็จลีลาศจากปราสาทไชย เมื่อนั้นมาราออกขวางหน้าห้ามพระจอมไตร ยังอีกเจ็ดราตรีท่านจะหนีไปไหน จักได้เป็นใหญ่จักรพรรดิภูบาล พระบ่..
บานแผนก ๑๙
คำอ่าน:
เอิ่อเฝิอคริ่ดงงยากเญิ่วอรรมาภาร เทษว้าเปนหลวงหักจ่นองสงสาร ย้อมใม่ยเป็นการแก่ลาค่ตันหา บัตเดยิ้วบ่อหึงเสจ่ใปย์ถึงฟงงนำอ่โนมา พ่รก่รทืบด้วยบาทของพร่ราชา มัาแกัวคามพร่ษาคร ครันถึงฟงงแลัวเมือนรรพร่แกว สํมเดจผูทรพร่เสจ่ลํงจากหลงงอัษดร สํมเดจผูทรชืนชํมหนักน่า เมือนรรพร่ผูทรถอทอาพรอรรงามโสภา พร่เจายินไหย์แก่นายฉรรนา จํงจู่งเอาม้าเรงกรับเข้าใปย์ นายฉรรนามาจกลาพลํงบ่อคลาตกับบาทผู้มิ่ รองใหย..
ปริวรรต:
เอื้อเฟื้อคือดั่งหยากเยื่อ(หยากไย่)อันมาพาล เทศว่าเป็นหลวงหักจะหน่วงสงสาร ย่อมไม่เป็นการแก่ราคะตัณหา บัดเดี๋ยวบ่หึง(ไม่นาน-ล้านช้าง)เสด็จไปถึงฝั่งน้ำอโนมา พระกระทืบด้วยบาทของพระราชา ม้าแก้วข้ามพระสาคร ครั้นถึงฝั่งแล้วเมื่อนั้นพระแก้ว สมเด็จภูธรพระเสด็จลงจากหลังอัศดร สมเด็จภูธรชื่นชมหนักหนา เมื่อนั้นพระภูธรถอดอาภรณ์อันงามโสภา พระเจ้ายื่นให้แก่นายฉันนา จงจูงเอาม้าเร่งกลับเข้าไป นายฉันนามาจกราบลงบ่คลาดกับบาทภูมี ร้องไห้..
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
