ปฐมสมโพธิกถาสำนวนล้านช้าง หน้า ๑๖-๑๗
บานแผนก ๑๖
คำอ่าน:
หลังก็ลีนลาเคามาเชํยชํมสังลูกแกว เท่วเหนนางทังปวงลับสีนแลว ก็เปนเปลาลางนางหนันเลาก็กรํนระเม่วม่ายลางนางก็นอนค้ว่มแลนอนง่าย พาลูดเปลีองออกจากกายยา ลางนางเล่าก็คอดก่ายกันไปยมา นำมูกนำลายออกมาฟูมฟายอยูใปยมา ลางนางเลาใทรย(ใชรย)ก็มาผันหัวลํงปล้ายตืน นอนหลับไมยฝืน หลางนางก็นอนษ่อืน ไม้ยรูทีจะตืน พระองข่เจาก็มาเห็นสํมเพษเสียแล้วในยสงสาร เห็นสิ้นแล้วทูคปร่กาล บ่อใดยเห็นเปนแก่นสาร พระองข่เรงไหยฉรรนามาต ใปยถึงโรงม้าเรงเรัวอยาชา สูใปยพูกมัวดงงไจย..
ปริวรรต:
หลังก็ลีลาศเข้ามาเชยชมสองลูกแก้ว เธอเห็นนางทั้งปวงหลับสิ้นแล้ว ก็เป็นเปล่าลาง(บาง)นางนั้นเล่าก็กรนละเมอไม่ลางนางก็นอนคว่ำแลนอนหงาย ผ้าหลุดเปลื้องออกจากกายา ลางนางก็กอดก่ายกันไปมา น้ำมูกน้ำลายออกมาฟูมฟายอยู่ไปมา ลางนางเล่าไซร้ก็มาผันหัวลงปลายตีน นอนหลับไม่ฟื้น ลางนางก็นอนสะอื้น ไม่รู้ที่จะตื่น พระองค์เจ้าก็มาเห็นสมเพชเสียแล้วในสงสาร เห็นสิ้นแล้วทุกประการ บ่ได้เห็นเป็นแก่นสาร พระองค์เร่งให้ฉันนามาต ไปถึงโรงม้าเร่งเร็วอย่าช้า สูไปผูกม้าดังใจ..
บานแผนก ๑๗
คำอ่าน:
ปอง (พระคาถาบาลีอักษรขอมไทย) อรรว้านายฉรรนามาจผูจะลุถึงอร่หัต เพีอนใปยพรันบ่อหมิ่ใดยชา เมือจะผูกมัาก็กลาวเป็นบาศร่พระคาถา (พระคาถาบาลีอักษรขอมไทย) นายฉรรนามาถ ผูกมัวอัศวราชอรรงามลำยอง ประดับด้วยเคริ่องอรรงามเรีองรอง แกมแกวห์มอนทองเห็นงามพรายพรัน ครันเสจสัพแลัวจรึงจูงม้าก่รบัตคราใครบัตเดยิ้วใปยถึงพระบาตจอมใกร สมเดจ..
ปริวรรต:
..ปอง (พระคาถาบาลีอักษรขอมไทย) อันว่านายฉันนามาจผู้จะลุถึงอรหัต(อรหันตผล) เพื่อน(เพิ่นหรือท่านในภาษาไทย-สรรพนามบุรุษที่สาม)ไปพรันบ่มิได้ช้า เมื่อจะผูกม้าก็กล่าวเป็นบาทพระคาถา (พระคาถาบาลีอักษรขอมไทย) นายฉันนามาถ ผูกม้าอัศวราชอันงามลำยอง ประดับด้วยเครื่องอันงามเรืองรอง แกมแก้วกหมอนทองเห็นงามพรายพรรณ ครั้นเสร็จสรรพแล้วจึงจูงม้ากรบัตรคราใคล บัดเดี๋ยวไปถึงพระบาทจอมไกร สมเด็จ..
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
