ปฐมสมโพธิกถาสำนวนล้านช้าง หน้า ๑๔-๑๕
บานแผนก ๑๔
คำอ่าน:
ทาวเท่วก็เรงมายีนดี บัดเดียวพระผูภารเกลา ทางเท่วก็เสดเคามายังเมีองหลวง โสลาชานังทูกขังสูนยะราทะกูมานังนาวิโย ไนยก่ร่วันหนันเมิ่อเที่ยงคืน ราตีรก่ร่สับ อันวาทาสาทาสีทังนัน ก็นอนลับสีนแลวเปนเปลา นางพระสะนํมสีบสองกำนั่นทังนันเลา ก็ลับสีนแลวทังเริอนหลวง ไมยไดยีนเสียงผูไดทังปวงจำนันจาเลํย ไสยยาดพระอํง เท่วก็ตืนขืนจากแทนทีปพะไสยยาด เท่วก็เสดจะตลาดคลา ออกมาดวยเรวพรัน ทาวเท่วก็เหนคํนทังหนัน เหนเส่ม..
ปริวรรต:
ท้าวเธอก็เร่งมายินดี บัดเดี่ยวพระผู้ผ่านเกล้า ท้าวเธอก็เสด็จเข้ามายังเมืองหลวง โสราชานังทุกขังสูนยะราทะกูมานังนาวิโย ในกรวันนั้นเมื่อเทียงคืน ราตรีกรสับ อันว่าทาสาทาสีทั้งนั้น ก็นอนหลับสิ้น นางพระสนมสิบสองกำนันทั้งนั้นเล่า ก็หลับสิ้นในเรือนหลวง ไม่ได้ยินเสียงผู้ใดจำนันจาเลย ไสยาสน์พระองค์ เธอก็ตื่นขึ้นจากเท่าที่ประทับพระไสยาสน์ เธอก็เสด็จจะคลาดคลา ออกมาด้วยเร็วพลัน ท้าวเธอก็เห็นคนทั้งนั้น อัศจรรย์ทุกถ้วนหน้า เห็นเสมอ…
บานแผนก ๑๕
คำอ่าน
เส่มีอนนึงวาป่าชา สํงสารกูเอ่ย เรงคีดมาก็ไมยเปนการทูกคำเชา เหนคํนลับยูทังหนันเลาคืรวาคํนตาย ควนกูเรงขวํนขวาย จีงยังแบ้วมากูจะหนีลูกรักแลเมียแกว เสจ่ไปยไหยพํนแลวจากสํงสาร ราชาท่ณ่นามะหะสิลายังตังสัจ่ เมีวดังหนันสํมเดจพพบาด เท่วก็เรียกนายฉันนามาด บัดเดียวไจทารจํงเรวๆไปย ยาไดยชาสูจํงไปยผูกม้าเรวโดยไจยปอง ผูทังมอนทองแกมแกวเหนงามเลิดแลว ยูโสภาถาเสดสับแลว สูเรงจูงมาจํงพลันนายฉันนามาดก็กราบลา พระจอมทำไปยโดยหวังพระอํง พระยูภาย…
ปริวรรต
เสมือนหนึ่งว่าป่าช้า สงสารกูเอ่ย เพ่งคิดมาก็ไม่เปนการทุกค่ำเช้า เห็นคนหลับอยู่ทั้งนั้นเล่าคือว่าคนตาย ควรกูจะเร่งขวนขวาย จึ่งยังแล้วมากูจะหนีลูกรักแลเมียแก้ว เสด็จไปให้พ้นจากสงสาร (สังสารวัฏ) ราชาทะณะนามะหะสิลายังตังสัจจะ เมื่อดังนั้นสมเด็จพระบาท เธอก็เรียกนายฉันนามาต บัดเดี๋ยวใจท่านจงเร็วๆ ไป อย่าได้ช้าสูจงไปผูกม้าเร็วโดยใจปอง ภูษาทั้งหมอนทองแกมแก้วเห็นงามเลิศแล้ว อยู่โสภาถ้าเสร็จสรรพแล้ว สูเร่งจูง(ม้า)มาจงเร็วพลันนายฉันนามาตก็กราบลา พระจอมธรรมโดยหวังพระองค์ (พระ-ถูกขีดฆ่า) อยู่ภาย…
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
