เมื่อเริ่มเดิน ก็ได้ตั้งสติไว้กับการย่างก้าวไปด้วย ก้าวเท้าซ้ายรู้ ก้าวเท้าขวารู้ เดินไปเรื่อยๆ เห็นคนเดินอยู่ข้างหน้าไกลๆ เกิดความคิดขึ้นว่า จะต้องเดินให้ทันคนข้างหน้าไกลๆนั้น และต้องเดินแซงไปให้ได้ จึงเร่งฝีเท้าขึ้น เร็วขึ้น แต่ยังคงตั้งสติไว้กับการย่างก้าวซ้าย/ขวาอยู่ จึงเริ่มเหนื่อย หายใจแรงขึ้น และสังเกตุว่าเดินไม่ได้เร็วขึ้นเท่าไร ปล่อยการตามรู้การย่างก้าว แล้วเปลี่ยนมาตั้งสติไว้กับลมหายใจ หายใจเข้ารู้ หายใจออกรู้ และปล่อยให้หายใจไปตามที่ร่างกายต้องการ รู้สึกหายเหนื่อย และเดินได้เร็วขึ้น ยิ่งเดินได้เร็วขึ้น ก็ยิ่งดีใจ ที่เห็นว่า ใกล้คนข้างหน้าที่หมายตาไว้มากขึ้น จึงเร่งฝีเท้าขึ้นอีก ในที่สุดก็ตามทันและแซงไปได้ แต่ไม่นาน ก็มีคนอื่นที่ตามมา เดินแซงเราไป เกิดมานะ เร่งฝีเท้าขึ้นไปอีก ตามลมหายใจไปด้วย จนทัน และแซงไปได้ แต่อีกไม่ถึงอึดใจ ก็มีคนเดินเร็วกว่าข้างหลัง แซงเราไปอีก